Pelgrim

Dag 32 tot 38 - 9 tot 15 augustus - Pelgrim

Wij zijn niet alleen sociale wezens,
maar ook eenzame pelgrims op weg naar de eeuwigheid.

Ondertussen is Ingrid verhuisd naar een bijzondere pastoriewoning en voormalig kloostertje uit de dertiende eeuw gelegen in St Benoit, één van de vele piepkleine en typische dorpjes hier in de streek. Het is een historisch gebouw met een rijke (en soms woelige) geschiedenis (waarover later meer). Ook een plaats waar nog heel wat werk te verzetten valt, zowel energetisch als qua herstellingen en onderhoud. Maar het is een prachtige site en een ideale mogelijkheid als ontmoetingsplaats voor mensen, een creatieruimte voor nieuwe ideeën en een uitvalsbasis voor allerhande bezoeken. Ik kan bij haar logeren en slaap momenteel in de mooie meditatie- en activiteitenruimte. Regelmatig komen bezoekers langs voor korte of lange tijd en zo kom ik in contact met nieuwe visies en verhalen.

Draagt niet iedereen een verhaal, een verleden met zich mee dat zwaarder wordt naarmate de jaren er gewicht aan toe voegen. Verhalen kunnen verrijkend en inspirerend werken, ook voor toehoorders, zolang je beseft dat ze slechts een verhaal zijn. Vele mensen identificeren zich volledig met hun verhaal, hun biografie, hun mentale wereld alsof ze meegezogen worden in een meeslepende film en daardoor de echte wereld even vergeten. Verhalen boetseren en voeden mettertijd een (onechte) persoonlijkheid die vaak als bescherming dient voor de boze buitenwereld, als een mantel die ons ware Zelf omhult. Eckhart Tolle besefte dit plots toen hij tijdens zijn depressie uitriep: ‘ik kan niet meer leven met mezelf’. Dit veronderstelt 2 entiteiten, degene die depressief is en degene die van op afstand toekijkt en vaststelt. Als je stil wordt en een stap terugzet in je bewustzijn, dan kun je ervaren dat er een Getuige is die alle gedachten, emoties, pijnen, vreugdes, angsten, enz. ziet verschijnen en verdwijnen. De kunst is je niet te identificeren met wat opkomt en vroeg of laat toch weer voorbijgaat, maar bij de niet oordelende Getuige te blijven. We zijn dus niet ons verhaal, noch ons verleden vol allerlei mooie en ellendige momenten, noch onze persoonlijkheid vol gedachten en emoties. Want als je er kunt naar kijken (als Getuige), dan ben je het niet, maar is het gewoon een ervaring die je hebt. We zijn niet het scenario dat wijzelf of anderen voor ons geschreven hebben en dat wij als een automaat leven en beleven. We hebben een biografie, maar zijn hem niet. Wat zijn we dan wel? De grote vraag natuurlijk, wie ben ik. Ken jezelf en je zult het Al kennen. Boeken vertellen dat we in wezen Bewustzijn en Zaligheid zijn. In werkelijkheid zijn we de eeuwige Waarnemer, pure Vreugde en zuiver Zijn, vaak ook aangeduid als ‘Ik Ben’, die gebruik maakt van een sterfelijk lichaam, tijdelijke ziel, persoonlijkheid (ego), gedachten en gevoelens om ervaringen op te doen en lessen te leren in deze dimensie. De verlichting, waar tal van zoekers naar streven, is niks anders dan je aandacht terug te brengen naar de eeuwige Waarnemer in plaats van energie te schenken aan de tijdelijke illusie der persoonlijkheid.
Barry Long vertelt het mooi:

Er zijn geen problemen op Aarde.
De Aarde is schoon, in vreugde, kosmisch, eeuwig.
De Wereld is het ongelukkige bouwwerk dat de mens met geweld op de Aarde heeft gezet.
De Wereld bestaat uit de problemen van de mens.

We hebben de Aarde (Waarnemer) verlaten en concentreren ons op de Wereld (persoonlijkheid). De weg tot verlichting is gewoon je gehechtheid aan de Wereld los te laten. Je maakt jezelf letterlijk lichter (minder zwaar). Dit is sterven voor je sterft. Maar wat uiteindelijk sterft is slechts de Wereldse angst. Je moet de pijn in jezelf (de Wereld) moedig onder ogen zien, er doorheen gaan (ook wel ‘de hel’ genoemd) en achter je laten. Ofwel tijdens je lichamelijke dood, ofwel nu.

Door je gehechtheid los te laten kom je tot een verbijsterende en confronterende maar juiste vaststelling: je hebt het recht niet om ongelukkig te zijn – nooit – want het leven is goed. Als je rondkijkt in de Wereld door de ogen van het ego zie je ellende, pijn, strijd en voel je onvrede. Als je als Waarnemer naar de Aarde kijkt zie je perfectie en voel je vreugde. Als de dood aan je deur klopt, zul je dadelijk beseffen dat het leven goed is. En het leven is goed omdat het leven waarachtig is en trouw. En dat is het elk moment – zodra je het recht opgeeft om ongelukkig te zijn. Het leven laat elk moment het afgelopen moment gaan. Terwijl de persoonlijkheid/het ego zich vastklampt aan het verleden, aan een verhaal, aan onvrede. Ieder mens is letterlijk bezeten door dit ego en zo is de hele Wereld bezeten en proberen we te (over)leven in deze nachtmerrie. Maar je bent niet gewoon bezig met leven. Je bent het leven zelf, altijd. Je bent vrij, altijd. Geef je gehechtheid op en laat alle onvrede los, zodat je wel IN de Wereld kan zijn maar niet VAN de Wereld.

Speak your truth
Sing your love
Dance your soul
Free your spirit

Maar ik dwaal weeral af richting spirituele mijmeringen. Dit komt eigenlijk omdat deze reis voor mij ook een innerlijke reis is. Ik vermoed trouwens dat ook een aantal lezers niet enkel de uiterlijke reis volgen, maar ook samen met mij innerlijke transformatiestapjes zetten, want tenslotte zijn we allemaal verbonden. Eén der thema’s die mij momenteel erg boeit en waar ik dagelijks aan werk, is het loslaten van alles wat mij belemmert om naar het veld van Vreugde en Eénheid terug te keren. Dit impliceert onder meer het leren onderscheid maken tussen Waarnemer en persoonlijkheid. Het vraagt wakkerheid, aandacht en bovenal verantwoordelijkheid nemen voor wat je denkt, zegt en doet. Niet klagen en zagen, maar volledig eerlijk en waarachtig zijn. Nooit praten over of denken aan het verleden, maar hier en nu aanwezig zijn. En niets of niemand de schuld geven, want enkel jij bent verantwoordelijk voor je leven. Allemaal niet zo vanzelfsprekend en makkelijk, er is veel los te laten en op te geven, er is een weg te gaan, soms lang, soms pijnlijk. Zo gezien is het bestaan eigenlijk een hele pelgrimstocht om te worden wat je in wezen bent. En, toeval of niet, sommige van die pelgrims zijn hier gestrand en kun je gewoon bezoeken.

Langs een kronkelende en rustige weg met aan weerszijden afwisselend dichte wouden en schilderachtige berg panorama’s rijden Ingrid en ik naar het pelgrimsnest van Eddy. We komen langs slaperige dorpjes ter grootte van een straat met drie huizen, waar de kippen en schapen nog vrij op de weg lopen. Verscholen tussen bossen en weiden en ver weg van de gekke stresswereld ligt het afgelegen nestje van Eddy, een ideale plek om te rusten en relaxen. De ontvangst is hartelijk en de uitwisselingen boeiend en verrijkend. Er is net ook een bezoekster uit Vlaanderen (Bea) en we praten honderduit over allerlei. Eddy heeft de halve wereld afgereisd en is na vele omzwervingen uiteindelijk in de Katharenstreek neergestreken waar hij huis, haard en hart openstelt voor zoekers en reizigers. Hier is ruimte en tijd voor bezinning en herbronning, voor ontspanning en ont-moeting, voor genieten en ervaren, voor nuttig werk en allerhande activiteiten, of gewoon om even op krachten te komen en jezelf terug te vinden. In de gerenoveerde schuur loopt momenteel een mooie natuurfoto tentoonstelling en samen met Pelgrim, de lieve ezel en trouwe metgezel, staat Eddy klaar om mensen die onderweg zijn te ontvangen en inspireren, terwijl de sterke energie in deze streken haar transformerende werk doet.

Mijn leven is zoals ik innerlijk ben.
Ik ben er volledig verantwoordelijk voor.

De dagen glijden voorbij als tijdloze parels op het gebedsnoer van een stille monnik. Er zijn geen uren en minuten meer, geen artificiële kloktijd, alleen nu-momenten en een natuurlijk ritme van fysieke activiteiten (slapen, eten, werken, wandelen), afgewisseld met mentale impulsen (communicatie, lezen, denken) en bevrijdende stiltemomenten. Het voelt zalig dit golvend ritme te volgen en het brengt de openheid om alles met aandacht en liefde te doen.

Mijn uiterlijke reis is nu wat tot stilstand gekomen in St Benoit en terwijl ik help om de mooie kloostertuin terug op orde te brengen, gaat de innerlijke reis en ontdekkingstocht onverminderd verder. Soms grijpt het ego in volle hevigheid de macht en daalt duisternis en wanhoop in mijn gemoed. Soms is het stil en sereen in mij en straalt licht en zon mij tegemoet. Het is mijn zoektocht naar ultieme vrijheid en vreugde. In wezen komt het neer op het terugnemen van de volledige verantwoordelijkheid voor je kracht, macht, leven en geluk. Bewust zijn van je rechtstreekse invloed op de schepping, de Aarde en alle wezens. Bijna iedereen heeft die verantwoordelijkheid weggegeven aan kerk en staat, en aan allerlei andere onwetenden en verdwaalden. Aan de vele goden en meesters buiten ons en aan democratieën waar niemand nog verantwoordelijkheid neemt, de massa niet en de politici niet. En ondertussen verdwaast de alomtegenwoordige media ons iedere seconde met leugens, sport en spel, banaal entertainment, het live afslachten van mensen en dieren, en andere groteske en barbaarse verschrikkingen. Gruwelijke afleidingen, misleidingen en verleidingen in afwachting van de onontkoombare vernietiging van deze illusiewereld in een apotheose van natuurrampen, oorlogen, geweld, ziekte en chaos. Zo verschijnt en verdwijnt droomwereld na droomwereld in eindeloze karmische cycli van geboorte en dood.

De kracht ligt nu bij het individu dat wakker dient te worden om deze droom te verbrijzelen. Je bevrijden van onwetendheid en onbewustheid en helemaal en zonder compromissen kiezen voor Leven, Schoonheid, Vrede, Vreugde, Waarheid en Liefde. Woorden die hun magische betekenis en klank ondertussen al lang verloren hebben, want ze verwijzen naar wat we in werkelijkheid zijn, maar wat velen vergeten zijn.

We Zijn Eindeloos Leven.
En het enige wat ooit sterft is angst.
En de dood van angst is bevrijding.

Zo lieve kijkbuiskinderen, the show goes on and on. Het is een heftig verhaal deze keer en wie de vele ‘tekenen der tijden’ kan lezen, beseft dat het Moment (opnieuw) gekomen is. Het kruispunt met de drie wegen openbaart zich en de roep huiswaarts weerklinkt in de duisternis. Wat wordt het deze maal? Het ego horror verhaal of het sprookje van de nieuwe tijd (wat beiden illusies zijn) of... de bevrijding van alle bestaan in alle hemelen en hellen, de keuze die weinigen durven maken. Lees en begrijp de signalen, en word waarachtig vrij of...droom verder.