Maya

Dag 81 tot 88 - 27 september tot 4 oktober - Maya

Niets werkelijks kan bedreigd worden. Niets onwerkelijks bestaat.

Ik weet (zoals iedereen diep vanbinnen) dat ik leven, liefde, vrijheid, vreugde, schoonheid, oneindig bewustzijn en scheppingskracht ben. Het is wat ik BEN, het is onvernietigbaar.
Ik weet dat het Licht zal zegevieren en dat het duistere een noodzakelijke en onvermijdelijke rol speelt in ons evolutieproces.
Ik weet dat zich een Wijs Scheppingsplan ontvouwt, dat God ons nodig heeft om het plan uit te voeren en dat er een ongelofelijk happy end in het verschiet ligt.
Ik weet dat we in een droomwereld leven, een illusiebestaan, een projectie van onze Geest. Het is niet echt, het is een spel. Het is godin Maya die ons verleidt.
Ik weet dat ik kan kiezen hoe ik reageer op situaties: met angst, onvrede en weerstand of met liefde, stilte en aanvaarding.
Ik weet dat er mij niets kan gebeuren, want de dood is slechts een thuiskomen, en vele wezens omhullen mij met hun warmte en koestering.
Ik weet dat we allemaal één zijn, wel verschillend maar toch verbonden, en allemaal dezelfde menselijke vermogens delen.
Ik weet dat het leven een machtig geschenk is waar je ten volle mag van genieten zonder schuld en complexen.
Ik weet dat ik vrij ben en enkel en alleen mijn hart moet volgen en enkel verantwoording aan mezelf dien af te leggen.
Ik weet dat als ik mijn hart volg en mijn dromen nastreef, het hele Universum en alle Engelen mij aanmoedigen en steunen en in bewondering buigen.
Ik weet dat God mijn Vader is, dat Hij liefde is en dat ik voor altijd in Zijn hart woon en dat ik mag spelen, creëren en doen wat ik maar wil (zonder iets of iemand te schaden).

Het gebied waar dit weten leeft, kan iedereen tijdens een meditatie opzoeken in zichzelf
en kan dienen als een baken van vertrouwen, zekerheid en kracht in deze woelige tijden.

Niettegenstaande de vaccinatie angst stevig rond gezaaid wordt via internet (mijn mailbox slaat tegenwoordig tilt van de waarschuwingen), heb ik steeds meer de neiging het Licht en de Liefde te zien die steeds sterker worden en ontdek ik de onverwoestbare kracht die we Leven noemen. De duistere machten moeten echt wel buitengewoon onwetend zijn om te veronderstellen dat hun genocide plan zal slagen. Ik bedoel, wie zich nu nog gif laat inspuiten, na al die informatie op het net en de dodelijke slachtoffers die er ondertussen zijn, die slaapwandelt door het leven en wil gewoon niet ontwaken. Jammer misschien dat deze mensen als een volgzaam schaap een spuit zullen nemen en deze dimensie verlaten, maar dat is hun eigen zielekeuze. Tenminste, als het klopt dat het vaccin bedoeld is om ons uit te roeien, wat volgens mij trouwens nooit zal werken. Denk aan de vorige pogingen om een pandemie op Aarde uit te lokken zoals aids, ebolavirus, vogelgriep, varkensgriep, Mexicaanse griep. Of de middelen om ons bewustzijn te beïnvloeden en laag te houden zoals chemtrails, media en Haarp. Het lukt hen gewoon niet, omdat het Licht in ons sterker wordt en we vanuit onze liefdeskracht weigeren mee te spelen. Omdat we wakker worden uit de illusiematrix van Maya door de frequentieverhoging van het hele planetaire stelsel.

Het gaat om een spirituele strijd die beslecht wordt in onze eigen zielen. We ontwaken tot de grootse wezens die we zijn en transformeren misbruikte macht tot ware kracht. We verlaten de patriarchale piramidesystemen die oorlog, vernietiging en afscheiding brengen en verwelkomen het veel te lang onderdrukte vrouwelijke aspect: de zachtheid, koestering, creativiteit en heling; het voedende, verzorgende, omhelzende en rechtvaardige. In feite bezitten de 'Illuminati' geen werkelijke macht, alleen zwarte magie en technologie die zich uiteindelijk tegen hen zal keren. Hun enige en krachtigste wapen is de angst. Als je dit weet dan laat je nooit meer de angst in jezelf toenemen, want dan bevestig je hun oneigenlijke macht. Bestrijd ze met liefde en correcte informatie. Ze zijn volstrekt eenzaam en radeloos bang. Zo bang dat ze iedereen uit de weg willen ruimen. Ze zijn ten einde raad en snappen dat hun rijk ten einde is. De mensheid wordt wakker en zal hen volledig ontmaskeren. Dit is hun laatste poging om hun positie te handhaven. Maar zoals Anastasia schrijft. Ze hebben verloren en ze beseffen het. Alleen ervaren we nog de naweeën van hun spelletjes. Het Licht heeft gewonnen,... zoals altijd.

De enige echte gevangenis is angst.
De enige echte vrijheid is vrij zijn van angst.

Maar goed, onze angsten steken dus de kop op (bij iedereen in andere vermommingen), zoveel is zeker en ook mooi, want deze kans kunnen we grijpen om onszelf te helen en daarmee ook Aarde en mensheid te verlossen. Het is goed om de angst van het ego te zien en te herkennen en daarna te transformeren naar inzicht en liefde. En ook mijn reis brengt ondertussen allerlei belevenissen, gaande van angst naar de ervaring van Leven. Lees maar.

People travel to wonder at the height of the mountains, at the huge waves of the seas, at the long course of the rivers,
at the vast compass of the ocean, at the circular motion of the stars, and yet they pass by themselves without wondering.

De hierna volgende beschrijving van een mystieke ervaring die R.M.Bucke ooit had, toont een glimp van een ander waarnemingsniveau die in ieders bewustzijnsveld aanwezig is. Als de sluiers van begoocheling wegvallen en godin Maya samen met haar illusiematrix verdwijnt, dan ervaren we diepere waarheden en echte realiteiten. We zijn een expressie van Leven die Maya gebruikt om ontelbare vormen en ervaringen te creëren, waardoor we op onze beurt Licht en Liefde nog meer kunnen laten stralen. De kunst is Maya te zien voor wat ze is, tijdelijke scheppingen in een droom die we projecteren op het scherm van ons bewustzijn en voor werkelijkheid houden. Het gevaar is erg reëel dat we verdwalen in de droom, ons verliezen in de begoocheling en vergeten wat we zijn (Leven/Liefde). Het mentaal/emotionele Mayaveld is erg krachtig en belet ons in het hart te komen. Door de misleiding der vormwereld denken we dat we afgescheiden zijn van elkaar, maar in wezen is er slechts één Leven, één Bewustzijn dat zich uitdrukt in ontelbare tijdelijke vormen. Er bestaat geen ik en jij, alleen het Mayaspel van kosmische krachten die Leven tot uitdrukking brengen. En ik ben gewoon een andere jij.

"Opeens bemerkte ik dat ik gehuld was in een wolk van vlammende kleuren. Een ogenblik dacht ik aan vuur, een enorme uitslaande brand, niet ver van me vandaan in deze grote stad; het volgende moment wist ik dat het vuur in mijzelf was. Meteen daarna overviel me een gevoel van verrukking, een immense vreugde, die gepaard ging met, of onmiddellijk werd gevolgd door een niet te beschrijven helder inzicht. Ik geloofde niet alleen, maar wist zeker, dat het Universum niet is samengesteld uit dode materie, maar integendeel een levende Aanwezigheid is; ik werd mijzelf bewust van eeuwig leven. Het was niet de overtuiging dat ik het eeuwige leven zou hebben, maar het bewustzijn dat ik op dat moment eeuwig leven bezat. Ik wist dat alle mensen onsterfelijk waren; dat de kosmische orde zodanig was, dat alle dingen zonder enig toeval samenwerken voor het welzijn van allen en iedereen; dat het fundamentele principe van de wereld, van alle werelden, dat is wat we liefde noemen, en dat het geluk van alles en iedereen op de lange duur absoluut zeker is."

Het Leven en dit Leven steeds meer (leren) voelen, ervaren en begrijpen, is wat ons voortstuwt en ons uiteindelijk hier heeft gebracht op dit moment en in deze tijd. Steeds meer merk ik dat deze reis naar Zuid Frankrijk niet zozeer een zoektocht naar mensen, terreinen en geld is om het ecodorp op te starten, maar eerder een innerlijke tocht om alle belemmeringen en ballast in het emotioneel/mentale gebied in mezelf op te ruimen. Alleen een helder, gezuiverd en gelouterd (wat een mooi woord) kanaal kan de scheppingskracht ten volle en met succes benutten. Noch mentale concepten, noch boekenwijsheid, maar enkel en alleen een hartverbinding tussen de bewoners kan het ecodorp tot harmonie en succes brengen. En regelmatig duiken kleine 'vision quests' op, reisjes naar de innerlijke gebieden, die het onderbewuste danig omwoelen en uitzuiveren. Zoals bvb. een nieuwe poging om de Bucharach berg te bedwingen, ditmaal via de makkelijke kant. Ik deel hier slechts een stukje van het (intense) gebeuren.

Op een zonnige dag, met picknick en water in de rugzak, beginnen Ingrid en ik kort voor de middag aan de beklimming. Een rustig tempo met veel rustpauzes, ook en vooral om regelmatig te kunnen genieten van de verbluffende panorama's over de vallei. Het eerste deel is licht stijgend, doorheen dichtbegroeide bossen vol beuken en palm, later wordt de begroeiing schaarser en loopt het steile pad over grillige rotsen. Echt moeilijk is het nooit, toch niet in vergelijking met mijn vorige klimtocht, het pad op de andere bergflank, waar sommige stukken loodrecht omhoog gaan. Vlak voor de laatste 200 meter naar de top is er een zachte en glooiende heuvelrug met schitterend uitzicht, waar we straks zullen uitrusten en picknicken. Maar eerst willen we naar de top. Het pad is hooguit een halve meter breed, bezaaid met losse stenen en loopt rakelings langs de bergwand. De diepte is duizelingwekkend en wegschuiven gegarandeerd dodelijk. De top van de Bucharach is een bult van hooguit 30 meter doorsnede waarrond een pad naar boven slingert.

En dan slaat de angst opnieuw toe. Door de hoogte en het ontbreken van houvast, komt plots een hevige doodsangst opsteken. Maar nu opgeven, zo dicht bij het doel, zou toch jammer zijn. Het is gek hoe goed je soms de angst kunt voelen in het emotionele lichaam, sterke golven trekken van keel tot onderbuik, versnellen de adem en laten zweet uitbreken terwijl de benen trillen. Je valt terug op overlevingsinstinct en komt direct in het hier en nu. Op handen en voeten, langzaam en voorzichtig, terwijl we zo dicht mogelijk bij de grond blijven, klauteren we de laatste meters naar boven. Het is erg spannend om oog in oog met je angst te staan en een overwinning te behalen. Oef, gelukt, we zitten op de top van de Bucharach, meer dan 1700 meter hoog. Het uitzicht is schitterend. Beneden liggen golvende en groene valleien omringd door bossen en wouden, die reeds verkleuren naar geel, bruin, rood, goud en alle mogelijke herfsttinten. Daarboven steken bergen uit die verdwijnen in nevel en wolken. Op één van de heuvels in de verte is zelfs Rennes-le-Château te zien. De stilte hierboven is zalig rustgevend en wordt enkel verstoord door een zacht briesje en het sporadische geschreeuw van spelende zwarte kraaien. Eerder op de tocht zweefden boven onze hoofden ook al majestueuze arenden in de blauwe hemel, werkelijk prachtige vogels en terecht de koningen van het luchtruim.

De afdaling van de bult eist opnieuw het overwinnen van angst, waarbij de truc is om niet naar beneden te kijken en je zwaartepunt te verlagen door dicht bij de bergwand te blijven. Even later zien we andere mensen de bult oplopen alsof ze aan het kuieren zijn in één of andere winkelstraat, rustig genietend en zonder een spoortje angst. Het is een grappig contrast, onze eigen angsten en de angstloosheid der anderen. Zo zie je maar, iedereen is anders en de vandaag opgekomen angst is eerder een persoonlijke en individuele psycho-mentale barrière die, getriggerd door de Bucharach, opduikt uit het onderbewuste. Maar dat is goed, want zo kan die angst gezien, getransformeerd en losgelaten worden. De sterke energieën van de berg doen opnieuw hun transformerende werk, want later, tijdens gesprekken en meditaties, onderken ik mijn angst en herken ik de blokkades die mij belemmeren de hogere gebieden van mijn wezen te verkennen. De angst die mij probeerde van de bergtop weg te houden, is dezelfde angst die de deur in mezelf naar onvoorwaardelijke liefde gesloten houd. Liefde met voorwaarden en afspraken, met eisen en verlangens is makkelijk en zie je overal. Liefde zonder aandacht voor vorm, tijd en materie, zonder voorwaarden en het spelletje van geven/nemen, vraagt een stevige innerlijke transformatie. Het is opvallend dat deze berg mij opnieuw een stukje heling brengt, hij/zij is echt mijn vriend geworden sinds ik hier ben.

Je bent wat je zoekt. Er valt niets te bereiken.

De krachtige energieën die het lichaam doortrekken en erg duidelijk waar te nemen zijn bij hevige angst (of verdriet, woede, vreugde,...) helpen mij herinneren dat ik Leven ben. Ik ben niet mijn lichaam of verstand. Zelfs niet mijn ziel of bewustzijn. Ik ben een mysterie dat veel groter en ruimer en omvattender is dan al die wezensdelen. Ik ben een kracht die het lichaam mogelijk maakt te leven, en die de geest mogelijk maakt dit hele Universum te dromen. Die kracht is eenvoudig gezegd: Leven, ongeboren en onvernietigbaar. Dat is wat Ik Ben. Toen ik na de klim op de weide lag uit te rusten en na ongeveer een halfuur de ogen opende en pal in de hemelblauwe lucht keek, zag ik miljoenen minuscule lichtflitsjes, als vuurvliegjes die razendsnel heen en weer wervelden. Dansende energie, vaak chi of prana genoemd. Iedereen heeft dit wel eens gezien. De expressie van Leven via lichtfotonen. En als mens ben ik het medium waardoor Leven dit Universum tot bestaan droomt. Die woorden klinken misschien minder magisch dan de werkelijkheid uiteindelijk is, maar vergis je niet. Ook de kwantum wetenschap bevestigt ondertussen de kracht van onze geest en de illusie der materie (99,99 % leegte en een scheut waarschijnlijkheden die beïnvloed worden door ons bewustzijn). Het blijft allemaal verbijsterend wonderlijk en alchemistisch magisch. We identificeren ons zo sterk met de droom der materie, de illusie van Maya en met de rollen die we daarin spelen, dat we vergeten hoe wonderlijk en ongelofelijk dit Leven wel niet is. Uiteindelijk zijn we machtige tovenaars, want als we weten en geloven dat de kracht die Leven is, die God is, die Liefde is, ook binnen in ons zit, dan is alles mogelijk. Dan zijn we onze eigen goeroe. Dan kan geen enkele duistere macht ons schaden of manipuleren. Dan is God niet langer buiten ons, afgescheiden en onbereikbaar. Hoe kunnen we trouwens afgescheiden zijn van het Leven, als we het Leven zelf zijn? Schepper en schepping zijn één. De vele vormen verschijnen en verdwijnen, zo zal het lichaam ooit sterven, het verstand en de persoonlijkheid oplossen, maar het Leven dat Ik Ben kan nooit sterven. Nieuwe manifestaties en ervaringen ontstaan en vergaan, maar waar ik ook naar naartoe ga en welke vorm ik ook aanneem, boom, vlinder of ster, overal zal ik mezelf ontmoeten als Goddelijk Leven. Volgende parabel vond ik onlangs in een boekje van Don Miguel Ruiz.

Er is een oud verhaal uit India over God, Brahma, die helemaal alleen was. Behalve Brahma bestond er niets anders en Brahma verveelde zich. Brahma besloot een spelletje te gaan doen, maar er was niemand om mee te spelen. Daarom schiep hij een heel mooie godin, Maya, gewoon om plezier mee te hebben. Toen Maya eenmaal bestond en Brahma haar de reden van haar bestaan vertelde, zei ze: “Oké, laten we een prachtig spel spelen, maar dan moet je wel precies doen wat ik zeg.” Brahma ging daarmee akkoord en op Maya's aansporing creëerde hij het hele Universum. Hij schiep leven op Aarde: de dieren, de zeeën en oceanen, de dampkring, alles.

Maya zei: “Wat mooi is die wereld van illusie die je hebt gecreëerd. Nu wil ik dat je een soort dier maakt dat intelligent en bewust genoeg is om je schepping naar waarde te schatten.” Uiteindelijk schiep Brahma de mens, en toen hij dat had gedaan, vroeg hij Maya wanneer het spel nou eens zou beginnen. “We beginnen nu meteen”, antwoordde ze. Ze nam Brahma en sneed hem in duizenden kleine stukjes. In iedere mens stopte ze een stukje Brahma en zei: ”Nu begint het spel pas echt! Ik zal ervoor zorgen dat je vergeet wie je bent, zodat je wanhopig op zoek gaat om jezelf terug te vinden.” Maya creëerde de droom, en tot vandaag de dag probeert Brahma zich te herinneren wie hij eigenlijk is. Brahma zit binnenin jezelf en Maya probeert te verhinderen dat je je herinnert. Als je wakker wordt uit de droom, word je weer Brahma en kun je je goddelijkheid weer opeisen.

Wij Zijn de Kracht van Leven en Liefde.
Daar kan geen enkele duistere macht tegen op.

Het lichaam is een levende tempel waar God woont. En het bewijs dat God in je woont is het feit dat je leeft. Jouw eigen Leven is het bewijs. Natuurlijk, je verstand, je hele systeem zit vol rommel en emotioneel vergif, maar God is er ook. Er is dus wel wat opruimwerk te verrichten. Maar je hoeft niets te doen om tot God, tot verlichting te komen. Niemand kan je tot God brengen. Wie dat beweert te kunnen, liegt, omdat je al bij God bent. Je hoeft alleen nog maar van je leven te genieten, waarachtig te leven en je emotionele lichaam te helen, zodat je openlijk alle liefde die in je is met anderen kan gaan delen. De hele wereld kan van je houden, maar dat zal je niet gelukkig maken. Wat je gelukkig maakt is de liefde die uit jezelf voortkomt. Jouw liefde voor alles en iedereen is jouw helft. De andere helft kan een boom, een hond of een wolk zijn. De andere helft is dat wat je waarneemt. Je bent als dromer de helft en de droom is de andere helft. Wanneer je onvoorwaardelijk liefhebt, zullen jij, de mens en jij, de God op één lijn komen met de Levensgeest die door je heen stroomt. Je leven wordt dan de uitdrukking van de schoonheid van de Geest. En dit droombestaan, gevuld met liefde, wordt dan een uniek en schitterend kunstwerk.

We do not see things as they are. We see them as we are.

Net zoals Dorothy in de prachtige klassieker “The Wizard of Oz” in een droomwereld terechtkomt en een zoektocht onderneemt naar Thuis waarbij ze op het einde de grote tovenaar (Maya) ontdekt en de leugen ontmaskert, net zo dienen wij te ontwaken en onze weg uit de illusiematrix te vinden. En wat zich dan voordoet, is het aanbreken van een nieuwe dageraad. En steeds sterker priemen de zonnestralen van deze nieuwe dag hier en nu door de nevelen der begoocheling. Lichtbundels van Liefde laten steeds meer harten opensmelten en veroorzaken barsten in het bastion van ego en afscheiding. Het Universum met alle vormen en ervaringen blijft, maar wij kijken met andere ogen en zien doorheen de sluiers de perfectie van de schepping. Alles wordt herkend als een manifestatie van God, van Leven en de enige taak die dan overblijft is in dienstbaarheid anderen helpen te ontwaken en hen de weg naar vreugde en zaligheid te tonen. Laat deze nieuwe dag voor allen spoedig aanbreken.

Everybody look around, 'cause there's a reason to rejoice you see
Everybody come out, and let's commence to singing joyfully
Everybody look up, and feel the hope that we've been waiting for
Everybody's glad, because our silent fear and dread is gone
Freedom, you see, has got our hearts singing so joyfully
Everybody be glad, because the sun is shining just for us
Everybody wake up, into the morning into happiness
Hello world, it's like a different way of living now
And thank you world, we always knew that we'd be free somehow
In harmony, and show the world that we've got liberty
Can't you feel a brand new day?