Corrèze

Dag 48 tot 52 - 16 tot 20 mei - Corrèze

Leef je droom.

En dan krijg ik onverwacht het aanbod om op de yurt van vrienden te passen terwijl ze enkele weken op reis vertrekken. Het lijkt een uitgelezen kans om concreet te ervaren hoe leven en wonen in een yurt mij bevalt. Bovendien staan er twee yurts, eentje met 5 wanden (6 m diameter) en de ander heeft 6 wanden en 2 deuren (8 m diameter). Ik had reeds een yurt (5 wanden) besteld bij een Franse firma, maar die is letterlijk in het water gevallen. Ja, het schip met een container yurts is op de terugweg van Mongolië in een storm terechtgekomen die heel wat waterschade berokkend heeft aan de lading. Gelukkig is de firma verzekerd en kan ik een nieuwe yurt bestellen. De leveringstijd is wel enkele maanden omdat ze ter plaatse in Mongolië worden gemaakt naargelang de vraag. Ik weet dat de Mongoolse yurts niet echt aangepast zijn aan het Europese klimaat (waar veel meer regen valt). Er zijn bvb. ook Franse yurts uit kwaliteitsmateriaal en met extra waterbestendig canvas, maar die zijn dubbel zo duur. En gezien mijn budget beperkt is en de yurt eigenlijk een voorlopige woonplaats zal zijn (in afwachting van de bouw van een lemen/strobalen huisje), heb ik de goedkoopste firma gekozen. Ik was van plan om na mijn lentereis een nieuwe yurt te bestellen, en nu krijg ik dus de gelegenheid om vooraf even verschillende formaten uit te proberen.
Tijdens het weekend van 22/23 mei is wel een nieuwe Rivendell meeting gepland op de camping in Puivert. Alle pioniers en enkele nieuwe geïnteresseerden zullen de komende stappen bespreken. Deze samenkomst zal ik jammer genoeg missen, maar het voelt nu beter voor mij om deze yurtervaring op te doen. En ik kan nu al verklappen dat deze twee weken, alleen en in alle eenvoud midden de overweldigende natuur, cruciaal en beslissend blijken te zijn om mij de volgende stappen te tonen. Daarover meer in volgende berichtjes.

It is simple.
We are where we should be, doing what we should be doing.
Otherwise we would be somewhere else, doing something else.

De 2 vrienden (Myriam en Peter) wonen in de Corrèze, het zuidelijk gelegen departement van de Limousin. Ik ben er nog nooit geweest. Ergens ten westen van het Centraal Massief ligt het, amper bevolkt en vol groene loofbossen. De prachtige rivier Dordogne kronkelt en slingert van noord naar zuid doorheen het departement en zorgt voor schitterende en vruchtbare valleien en veel water. Ik rij via Foix, Toulouse, Montauban, Cahors richting noorden tot aan Payrac. Dan verlaat ik de hoofdweg en tuf rustig verder op de kalme provincieweggetjes. Er is gewoon niemand te zien, misschien ook omdat het zondag is. Ik rij voorbij Rocamadour, een mooi middeleeuws dorpje dat gek genoeg tegen de bergwand gekleefd lijkt en een erg bekende toeristische trekpleister is. Ik stop er even om een ijsje te eten en door de straten te kuieren. Frankrijk is zo mooi. Onderweg doorkruiste ik ook al een ander verbluffend departement, namelijk Lot. Het lijkt een beetje op de Gouw, het land van de Hobbits. Overal glooiende weiden, heuvels, bossen, riviertjes, zacht wiegende loofbomen,...Veel meer natuur dan mensen en huizen. Misschien om een volgende keer te bezoeken. Nu verder naar Beaulieu sur Dordogne en Argentat tussen groene loofboomwouden, en dan halverwege omhoog 4 km de berg op langs een bosweg tot op de heuvelkam. De plaats ligt verscholen tussen de wouden, met zicht op een groene vallei, volstrekt afgelegen en rustig. Een viertal gebouwtjes, 2 broodovens en 2 yurts op 7 hectare land, met verschillende bronnen, een rivier en een waterval. De reeën en herten komen tot op 10 meter, er is ook een vos en vele roofvogels, vlinders, salamanders,... Het enige geluid is dat van de natuur: ritselende bladeren, kabbelend water, vogelgekwetter, krekels,...Dit is waarlijk een paradijsje hoor.

Het weerzien is vreugdevol en we wisselen allerlei nieuwtjes uit. Ik krijg een rondleiding, vooral ook in de groente- en kruidentuintjes die Myriam overal opgestart heeft. De lente is uiteraard het plantseizoen bij uitstek en de vele jonge kiemplantjes hebben de nodige aandacht nodig, zoals bijwateren bij dagenlange zonnewarmte. Met veel plezier zal ik de tuin onderhouden en ook de kat voederen en op de yurt passen. Dit is echt een buitenkansje voor mij, waar ik Myriam en Peter erg dankbaar voor ben. Want tenslotte is dit wat ik ook wil. Op een mooie plek in eenvoud leven, contact maken met de natuur en op ecologische wijze streven naar een grote mate van zelfvoorziening. Het Rivendell project opteert om dit onder de vorm van een familiedomein dorp te doen, wegens de vele voordelen die samenleven als dorpsgemeenschap bieden. Maar uiteindelijk is het ook perfect mogelijk om alleen te beginnen. Ergens een mooie plek vinden (water is essentieel), een yurt zetten en je leeft in de natuur, zonder zorgen en met minimale uitgaven. En het kan zelfs ook zonder aankoop van grond, zoals Peter al jaren bewijst. In ruil voor wat klusjes af en toe, is het mogelijk om jaren gratis op een terrein te blijven. Vaak wonen de eigenaars ergens anders en hebben grond gekocht als investering, als vakantieplek of om later te komen wonen, na hun pensioen. Ze zijn blij dat iemand op hun terrein past en het lijkt me een interessante overeenkomst: gratis wonen op een vaak sublieme plek in ruil voor werk en/of aanwezigheid. En vaak wordt je ook nog extra betaald voor de klusjes. Enige nadeel is eventueel de groentetuin die je achterlaat als je op een bepaald moment dient te vertrekken.

Those who bring sunshine in the lives of others cannot keep it from themselves.

Na de avondmaaltijd kletsen we nog wat en volgt er een typisch Mongools ritueel om gasten te verwelkomen. Peter dankt de 4 windrichtingen, vader Zon, moeder Aarde en spreekt mooie wensen uit. Een kommetje met vodka wordt door gegeven en elk om beurt kan dank zeggen en wensen uiten. Net zoals bij de Indiaanse talking stick, krijgt de persoon die het kommetje ontvangt spreektijd en aandacht (ook de eventuele kinderen). De persoon kan dan een verhaal vertellen, een lied zingen, een spelletje spelen,...en geeft daarna de vodka door. Indien je wenst, kun je ook telkens een slokje drinken. Op bezoek gaan bij een Mongoolse yurtfamilie kan dus best wel een gezellige bedoening zijn. De volgende dag gaat de rondleiding en uitwisseling verder en ook een wandeling langs de waterval op het domein. Peter heeft er een dam gemaakt om een zwembadje te creëren waar je het water over je heen kan laten stromen: een natuurlijke massage door de stromende rivier. Na een verkwikkende nachtrust vertrekken Peter en Myriam de volgende morgen en blijf ik alleen op deze mooie plek.

Volgende keer: het dagelijkse leven in een yurt midden in een bos...it's great !!!

Een jaar telt 525.600 minuten of 52 weken of 365 dagen of,...hoe meet je eigenlijk een jaar?
In cijfers of misschien in seizoenen vol liefde...