Eenvoud

Dag 53 tot 56 - 21 tot 24 mei - Eenvoud

My soul can find no staircase to heaven unless it be through earth’s loveliness.

Helemaal alleen ben ik op deze plek. Althans, zonder mensen, wel de levende natuur die mij omringt en haar overduidelijke boodschap communiceert: mijn schoonheid zal je helen. Het is gek, gisteren had ik zin in een wandeling en koos de waterval van Murel, hier dicht in de buurt. Vijf uur wandelen door een prachtig bos en langs drie kolkende watervallen. Bij de tweede waterval kreeg ik zowaar tranen in de ogen, gewoon overweldigd door schoonheid. Ja, ik wordt wat sentimenteel met het ouder worden. Maar het plekje was zo perfect, zo mooi, zo wonderlijk. Alleen de natuur kan zulke ontroerende kunstwerken creëren. En muziek ook wel.

Goed dan, ik zal niet alles kunnen vertellen, maar hieronder toch enkele inzichten en ontboezemingen. Alleen leven op een wondermooie plek is een echt geschenk, maar er is ook kans op vereenzaming. Je ziet hier gegarandeerd nooit iemand, tenzij je naar het dorpje wandelt 2 km verder of een ritje maakt met de auto. Een tijd alleen zijn met mezelf is geen probleem, maar na vier, vijf dagen groeit toch de behoefte om terug even onder de mensen te komen. Voor mij dus liefst een heus ecodorp waar ik omringd ben door lieve mensen en waar de uitwisseling en vriendschap onderling en met de omgeving het leven zo boeiend en verrijkend maakt. Hier ook geen contact met de buitenwereld via internet of tv en dat is ook niet nodig. De natuur tovert constant levensechte en unieke tafereeltjes die alle tv programma's en websites artificieel maken. Een voordeel van deze afgelegen plek is wel dat je kan doen wat je wil, zoals alle kleren uit en naakt rondlopen terwijl je klusjes doet. Het eerste moment is het wat onwennig, en dan voelt het natuurlijk en zalig, een soort bevrijd gevoel.

Wel is mijn blank achterwerk nu pijnlijk rood gekleurd door de zon, maar wie zijn gat verbrand moet op de blaren zitten, zeker.

The key is to live simply.

Het leven in een yurt bevalt mij goed en ik heb al beslist om een groter model te bestellen. Zeker 6 wanden of misschien nog groter, afhankelijk van de prijzen. De ronde vorm van de yurt maakt de indeling overzichtelijk en alles heeft zijn eigen plekje (volgens de windrichtingen). De ruimte is uiteraard beperkt en alles volzetten is niet handig. Dat betekent selecteren wat je wel en niet in je huis wenst. Het kan alvast een oefening zijn in loslaten van materie en enkel het essentiële behouden. Dagelijks terugkerende werkjes zijn water en hout halen. De bron is ongeveer 300 meter verder en de omringende bossen liggen vol met sprokkelhout. Het naar de yurt brengen van water (ook voor de groentetuin) en hout vraagt toch wat tijd en aandacht. Je leeft sowieso ook veel meer buiten en de overal aanwezige glooiende hellingen verhogen al snel je fysieke conditie. Ik loop toch wat kilometers af. Tot nu toe is het hier elke dag volle bak zon en 30 graden, dus buiten leven is geen probleem. Maar wat als het vaak en lang regent en je aangewezen bent om in de yurt te blijven? Dan zijn er allerlei creatieve bezigheden, kunstzinnige dingen of lezen natuurlijk. Er staat een kookfornuis op gas en het is ook mogelijk op de houtkachel te koken (wat merkelijk langer duurt). Iedere avond gaat de kachel even aan, niet enkel voor de gezelligheid, maar ook om de yurt wat op te warmen voor de nacht. Het is vlug warm en de warmte blijft lang in de yurt. Ik merk ook dat mijn slaapritme verandert. Ik ben normaal een nachtmens en slaap meestal tussen 02 en 10 uur. Hier verschuift het en ben ik soms om 6 uur al wakker, maar blijf nog wat liggen en sta om 8 uur op. Allerlei insecten en sporadisch ook een muis kunnen wel eens op bezoek komen. Vriendschap met ze sluiten is een goede manier om je angst (voor spinnen bvb.) te overwinnen. En een kat vangt muizen, althans dat is de bedoeling, maar het hangt een beetje af van de kat. Voeding kun je beter niet zomaar laten rondslingeren, want trekt allemaal beestjes aan. Alles goed afsluiten is de boodschap. Wonen in een yurt leert mij ook dat alles tijdelijk en veranderlijk is. Onze ziel is onderweg op een lange pelgrimstocht en dat ervaar je nog duidelijker in deze nomadentent. Krampachtig vasthouden aan plaatsen, huizen, omstandigheden, mensen,...kan tijdelijk een gevoel van zekerheid brengen, maar vroeg of laat dien je alles op Aarde los te laten. Ik ervaar dat deze yurtervaring me helpt om te onthechten van materie of van de resultaten van mijn acties, zodat ik mee kan varen op de steeds veranderlijke stroom van het leven. Misschien ook omdat ik astrologisch een beweeglijk teken ben, de vaste tekens zijn minder geneigd tot verandering.

To forget how to dig the earth and tend the soil is to forget ourselves.

Dan de tuin. Zelfvoorziening op vlak van voeding is dus één van de streefdoelen (althans bij sommige toekomstige Rivendell bewoners). Wel, ik kan jullie alvast zeggen: het vergt heel wat tijd en energie om dit te verwezenlijken. De theorie is duidelijk genoeg en staat in veel boeken uitgelegd: met een voedselbos, een groentecirkel en via permacultuur kun je de natuur voor je laten werken en hoef je enkel nog te oogsten. Maar voor het zover is, zijn jaren werk nodig. Dit is echt niet voor iedereen, je dient graag in de tuin te werken en er veel energie in te stoppen, zeker de eerste jaren. Vooral als je verlekkerd bent op eenjarige planten en groenten (dus de courante groenten die we gewoon zijn te eten). Dan heb je ieder jaar een pak werk. En een hectare is groot. Je moet de inrichting van een familiedomein dan ook zien als een echt levenswerk. Een meerjarenplan om stap voor stap een paradijsje te creëren. Zelf ben ik aan het uitdokteren hoe mijn toekomstige voedseltuin zo praktisch en efficiënt mogelijk op te zetten. Alvast zoveel mogelijk meerjarige en wilde planten die zichzelf uitzaaien, ook notenbomen en bessenstruiken. Het vraagt wel een aanpassing van je voedingspatroon (straks meer daarover). Ook zorgen voor een goede bewatering via irrigatie, swales en wateropvang. Ik ben hier nu namelijk ongeveer 2 uur per dag bezig met het bewateren van de planten, inclusief naar de bron lopen en bidons met water vullen. Dit komt wel omdat het nu een droge en erg zonnige periode is. Bij regenval valt dit werkje weg. Ik begrijp goed dat niet iedereen wenst te streven naar zelfvoorziening op vlak van voeding en ook niet echt een volledige hectare wenst. Vooral als je ook nog andere dingen wilt doen.

Think of the fierce energy concentrated in an acorn!
You bury it in the ground, and it explodes into an oak!
Bury a sheep, and nothing happens but decay.

Voeding is erg persoonsgebonden en wijzigt ook tijdens het leven. Zelf heb ik al vele voedingswijzen uitgeprobeerd. Sinds mijn 14 jaar overtuigd vegetariër, en momenteel leef ik vrijwel volledig op levende planten (groenten, fruit, noten en zaden), sporadisch aangevuld met wat granen en zuivel. Een mens kan zijn energie en bouwstoffen uit heel wat bronnen betrekken. Niet alleen uit fysieke voeding. Zelf experimenteer ik nu met zonlicht door middel van sungazing. Ik leg het even uit. Vader zon als bron van alle leven straalt voortdurend licht, warmte en energie uit naar Moeder Aarde en haar bewoners. De meeste mensen eten planten en/of dieren als voedselbron. Planten ontkiemen en groeien dank zij zonne-energie. Planten zetten zonlicht (plus water en mineralen) om in chlorofyl, vezels, bladeren, enz. Dieren eten planten (omgezet zonlicht) of andere dieren (planteneters). Met andere woorden: wij eten eigenlijk zonne-energie die eerst omgezet is naar planten of dieren. Maar is het ook mogelijk om rechtstreeks de zonne-energie op te nemen zonder de tussenstadia van plant of dier? Blijkbaar wel, want er zijn goed gedocumenteerde en wetenschappelijk bewezen gevallen bekend van mensen die jarenlang zonder voedsel leven. Zoals Hira Ratan Manek die al jaren zonder fysiek voedsel leeft en de wereld rondreist om de techniek van sungazing bekend te maken.

De techniek gaat als volgt. Kijk de eerste dag 10 seconden in de avond- of ochtendzon. Niet staren, gewoon kijken. Indien mogelijk op blote voeten staande op grond of zand. Dus nooit in de felle middagzon, maar ofwel tijdens het eerste uur na zonsopkomst ofwel tijdens het laatste uur voor zonsondergang. Dan is de ultraviolette straling laag genoeg om veilig te zijn. Iedere dag kijk je 10 seconden langer in de zon en zo bouw je langzaam op. Dit rustig opbouwen is belangrijk om de lichaamscellen de kans te geven zich aan te passen, zodat ze rechtstreeks zonne-energie kunnen opnemen. Na drie maanden kijk je dus 15 minuten in de zon. Volgens Hira Ratan Matek zouden op dat moment tal van mentaal/emotionele problemen opgelost raken door de positieve invloed van het zonlicht. Wanneer je verder opbouwt, iedere dag 10 seconden langer, kijk je dus na zes maanden een halfuur in de zon. Zo zouden ook alle fysieke klachten verdwijnen. En na negen maanden bereik je een duurtijd van 45 minuten sungazing. Dit opent allerhande spirituele centra en vermogens. Het lichaam en haar cellen zijn nu in staat te leven van zonlicht, vergelijkbaar met een fotovoltaïsche cel op een zonnepaneel die zonne-energie omzet in elektriciteit. Want in feite leven we niet van voeding maar van energie (opgeslagen in de voeding). Een gevolg is dan dat de honger en de noodzaak om te eten verdwijnt. Maar tijdens de negen maanden opbouw blijf je wel gewoon verder eten. Het hoofddoel is trouwens niet om vrij te komen van fysieke voeding, maar om een zuiver lichaam en een helder bewustzijn te verkrijgen en vrij van alle angsten te leven (wat natuurlijke gevolgen zijn van sungazing). Water drinken blijft wel noodzakelijk, maar alle overige energie wordt nu aangeleverd door de zon. Na die negen maanden hoef je niet langer 45 minuten in de zon kijken. De lichaamscellen hebben de taak van de ogen overgenomen en kunnen nu licht omzetten in bruikbare energie voor het lichaam. Bijkomende hulpmiddelen zijn iedere dag 45 minuten met blote voeten op grond of zand wandelen (geen gras). En zonnewater drinken. Vul iedere dag een glazen fles met water en zet ze de hele dag in de zon. Drink op binnen de 24 uur.
Ondertussen zit ik op 4 minuten sungazing en het bevalt me goed, wellicht omdat ik erg van de zon hou en zoveel mogelijk van haar energie en warmte probeer te genieten.

Bedenk dat moeder Aarde echt onze moeder is. Zij levert alles wat nodig is in overvloed, als wij haar liefhebben en verzorgen. Naast vuur (zonlicht) kunnen ook de drie andere elementen als voedselbron dienen. Anastasia spreekt over de lucht die verzadigd is met minuscule maar erg voedzame stuifmeelkorrels. In bosrijke gebieden zoals hier is de lucht nog levend en helend, in tegenstelling tot verstedelijkte gebieden. Ook een lange boswandeling waarbij je voortdurend door de aura's der bomen loopt, is verkwikkend en schenkt nieuwe energie. Ook bergen schenken heel veel energie, heb ik gemerkt, vooral boven op de top. Verder natuurlijk mineraalrijk water uit een zuivere bron. Een bron op een terrein is echt goud waard, en hier hebben vrijwel alle domeinen hun eigen bronnen. Zo is het nog in veel streken in Frankrijk. Vuur, lucht en water worden dan aangevuld met enkele planten uit de aarde. Met deze combinatie (die ik gaandeweg aan het toepassen ben) vermindert de noodzaak voor een grote groentetuin. Zonlicht, zuiver water, voedzame lucht en een selectie wilde eetbare planten, noten en bessen. Dit zou ik aanvullen met superfoods, zoals zelf gekweekte spirulina, gojibessen en hennepzaad.

Zelfvoorziening op andere vlakken is wellicht makkelijker te bereiken. Naast de yurt staan twee zonnepanelen die voor verlichting zorgen en eventueel een laptop of gsm kunnen opladen. Om grotere toestellen met een hoger wattverbruik te laten werken, zijn meer panelen nodig. En ook de nodige batterijen om de energie op te slaan. Maar al met al zijn hier toch alvast enkele van de belangrijkste basisbehoeften ingevuld. Namelijk een mobiel en off-grid huis (de yurt), zuiver water (de bron), verwarming (de houtkachel en de overvloed aan hout in de bossen), energie (de zonnepanelen) en voeding (de groentetuintjes en overal in de natuur). Er komt later ook nog een composttoilet op een tiental meter van de yurt. Zelf zou ik ook een eenvoudige zonnedouche maken om af en toe een warme douche te nemen (vooral in de winter). Peter gaat in de rivier om zich te wassen (zonder zeep), maar dat is mij te koud. Zelf vul ik nu een teil met water uit de bron en laat die de hele dag lekker opwarmen door de zon. Dan was ik mij s' avonds in de tuin (ook zonder zeep) en laat mij drogen door de zon.

When all your desires are distilled
You will cast just two votes:
To love more,
And be happy.

Leven in eenvoud betekent niet het ontberen van comfort. Het is wel een andere wijze om naar dingen en behoeften te kijken. Wat heb je echt nodig om tevreden en gelukkig te zijn? Veel materie en luxe dient om een innerlijke leegte op te vullen of om emotionele redenen en leggen een last op de bezitter ervan. Een mooi voorbeeld staat hier in de schuur, namelijk een manuele droogpers. Een droogkast kopen die werkt op elektriciteit kost voortdurend geld, waar je dan (soms tegen je zin) moet voor werken. Bovendien komt die energie vaak uit niet-hernieuwbare en vervuilende bronnen. Maar dit handige toestelletje droogt én strijkt de was gratis in 1 beweging. En zo zijn er veel eenvoudige oplossingen die het leven comfortabel en makkelijk maken zonder dat ze geld kosten of de Aarde vervuilen. In de kleinere yurt vond ik bvb. ook een manuele naaimachine. Om in eenvoud te leven hoef je niet terug naar de natuur of perse zelfvoorziening na te streven, hoewel het wellicht makkelijker is op die manier. Ook in de stad kun je eenvoudig leven. Het gaat meer om bewust worden van wat je doet en welke gevolgen je acties hebben voor de planeet en jezelf. De Indianen bekijken hun keuzes en beslissingen altijd 7 generaties terug én in de toekomst, om te zien wat de beste handelswijze is voor mens en aarde. Het gaat om tevreden zijn met jezelf en dankbaar voor de werkelijk essentiële dingen, zoals (ja, het zijn clichés) vrienden, gezondheid, liefde.
Dan, na een tijdje (enkele jaren) en door de keuze voor eenvoud, komt het moment dat alle basisbehoeften ingevuld zijn, een grote mate van zelfvoorziening ongeveer bereikt is, de uitgaven minimaal blijven en de behoeften verminderd zijn. Wat doe je dan met de zee van tijd die plots beschikbaar komt? Daarover meer in het volgende bericht.

In de romantische feel good film 'August Rush' gaat een vermeende weesjongen op zoek naar zijn ouders, die na een one-night stand elkaar uit het oog verloren zijn. Twaalf jaar later, na een lange zoektocht en door middel van muziek brengt de jongen iedereen terug bij elkaar.

The music is all around us.
All you have to do is listen.