Aude

Dag 1 tot 4 - 30 maart tot 2 april - Aude

This is the real secret of life - to be completely engaged with what you are doing in the here and now.
And instead of calling it work, realize it is play.

De reis naar het zuiden met de camper dwars doorheen Frankrijk blijft toch altijd een beetje avontuurlijk. Niet alleen omdat de maximum snelheid van mijn oude karretje rond de 90 km per uur ligt (en bergop zelfs maar 60, dat is lekker ontstressen), maar ook omdat ik alle tolwegen vermijd en de provinciale routes verkies. Zo spaar ik niet alleen tussen de 100 en 150 euro tol uit, maar zo zie ik ook nog eens wat. Vooral mensen, akkers, bossen en schitterende steden waar je doorheen komt, zoals Millau bvb. diep verscholen in een vruchtbare vallei, of de groene velden tussen de bergen van het centraal massief halverwege Frankrijk, die perfect geschikt lijken om familiedomeintjes op te starten. Ze zijn zelfs al afgezoomd met een levende omheining van struiken en bomen en ongeveer een hectare groot. In mijn verbeelding zie ik al dadelijk een lappendeken van bewoonde paradijsjes rondom mij, waarop een lief en aanlokkelijk ecologisch huisje staat omringd door een voedselbos, vijver en groentencirkel.

Dreams are Whispers from the Soul.

Ja ja, de wereld wordt mooi en de mensen terug vrij, geloof me ! De beelden van de toekomstige Aarde hangen in de lucht en worden steeds meer opgepikt. Ik zie een wereld bezaaid met kleinschalige eco-nederzettingen die streven naar 'oneindige duurzaamheid', een term van Joyce Morris als uitnodiging tot het kiezen van een levensstijl die geen hypotheek legt op de komende generaties en overvloed brengt in plaats van schaarste en leegroof. De creatie van 'low-impact' dorpen die de vervuiling, verspilling en CO2 uitstoot minimaal houden en een lage ecologische voetafdruk nastreven valt perfect te combineren met een 'high-output' gemeenschap die door haar keuzes (zoals permacultuur) talrijke positieve en verrijkende gevolgen veroorzaakt. Denk aan een toename der biodiversiteit, overvloed uit de voedselbossen, vruchtbaar maken van de aarde, wateropvang, hernieuwbare energie, natuurlijke woningen,...allemaal voorbeelden van deze opwaardering. Later hoor ik dat het gemeentebestuur van Montpellier gratis grond ter beschikking stelt aan mensen die willen tuinieren. Het initiatief kwam ook op tv en kent zoveel succes dat de gemeente nog meer grond zal vrij maken om alle aanvragen te kunnen voldoen. De volgende stap is dat gemeenten gratis grond ter beschikking gaan stellen voor ecologische low-impact/high-output bewoning, net zoals in sommige Russische en Noorse gebieden.

If every day is an awakening, you will never grow old.
You will just keep growing.

Onvermijdelijk ontwaken alle mensen, gewoon omdat het evolutieplan niet te stoppen valt en het toenemende licht/informatieveld iedereen steeds bewuster maakt. Eerst ontwaken enkelingen en kiezen een nieuw levenspad en andere waarden, daarna volgen steeds meer mensen waaronder ook beleidsmensen die een duurzame samenleving helpen mee creëren (denk aan Transition Towns en Cittaslow gemeenten). Binnenkort (en nu al) volgen dan de mensen met veel geld die hun overvloed aan financiële middelen zullen aanwenden voor positieve projecten en een betere wereld (denk aan het prachtige verhaal 'The Billionaire' uit Anastasia boek 8.1). Mensen verlaten het egobewustzijn (met veel vallen en opstaan en de nodige pijnlijke confrontaties) en wandelen het veld van eenheid binnen, een dimensie waar de ene ziel de andere herkent als een gelijkwaardige Goddelijke Geest die liefde komt delen, allerlei ervaringen speelt en het leven wil vieren. De rit naar het zuiden duurt twee en een halve dag (1350 km/150 euro brandstof) en verloopt zonder noemenswaardige hindernissen, behalve een gebroken achterlicht. Op zoek naar een slaapplaats in de smalle steegjes van een boerendorp reed ik namelijk achteruit tegen een openbare kraan en krak zei het licht. De campings zijn nog niet open dus wordt het ergens wild kamperen. De eerste nacht vind ik een erg rustig plekje naast een kerkhof aan de rand van een plattelandsdorpje. De sterrennacht is prachtig en de gezonde lucht doet deugd. Wel nog wat koud in de camper, maar 1 dekbed, drie dikke dekens plus een pyjama houden mij lekker warm tijdens de nacht. Tijdens de tweede overnachting op een parking naast een zwembad is er toch wat lawaai van een naastliggende weg.

Maar de volgende dag kom ik aan in de Aude. En ooo lala, wat voelt het goed, als thuiskomen en met open armen ontvangen worden. Ik rij dadelijk door tot bij Ingrid in St Benoit, de plek waar ik vorige zomer 2 maanden logeerde en we samen mooie tijden deelden en beleefden. Het weerzien is hartelijk en er is veel te vertellen. Ook Tom en Nele zijn er nog en s 'avonds komt ook buurvrouw Dagmara even goeiedag zeggen. Zalig om terug te zijn. En om mooie plannen te smeden en inspirerende dromen te delen. Er staat een intens weekend voor de deur. We organiseren namelijk een meeting met allerlei mensen die interesse tonen om een Anastasia ecodorp op te starten. Een 15 tot 20 tal mensen komen tijdens het paasweekend afgezakt naar Puivert waar we op een privé-camping drie dagen zullen uitwisselen en kennismaken. Wat daar uiteindelijk uit zal voortvloeien blijft ook voor mij nog een verrassing, maar bij een aantal deelnemers is de wil en het engagement er alvast om nu echt concrete stappen te nemen. Een verslag volgt nog. De volgende dag vertrek ik samen met Tom en Nele naar de kampeerplaats in Puivert. We kunnen onze tenten opzetten in de grote tuin bij Carl en Angela die op een werkelijk schitterende plek wonen aan de voet van het kasteel (op de foto het huis wat op 1 lijn ligt met de kapel, het kasteel en Montségur verderop). Een terrein van zeker 2 hectare gelegen aan het meer van Puivert. Langs het huis en het terrein loopt een rivier en een kleine brugje verbindt het huis met de prachtige tuin waar ook nog eens een krachtige leylijn doorloopt. Ja, zo'n paradijsje wens ik ook wel voor mezelf te creëren.

In de loop van de namiddag zien we al de eerste deelnemers verschijnen. Uit alle streken van Frankrijk komen ze aangewaaid, sommigen met de auto, anderen al liftend. Tegen de avond zijn we met twaalf en wordt er al druk gepraat en uitgewisseld. Uiteraard in het Frans, wat (althans voor mij) zeker niet evident is. Ik begrijp wel het meeste wat verteld wordt, maar mijn ideeën correct en gedetailleerd verwoorden is toch nog een brug te ver. Door goed te luisteren en te oefenen groeit mijn kennis van de Franse taal wel iedere dag. Na de gezamenlijke maaltijd zitten we nog rond het kampvuur en gaan de gesprekken onverminderd verder. Ja, het is een cliché en daarom ook waar natuurlijk, Fransen praten graag en veel. Wat een Vlaming in één zin kan zeggen, daar brouwen zij een heel verhaal van 10 minuten rond. Tijdens mijn tocht naar hier stond de radio op en hoor je tussen de oeverloze monologen soms eens een liedje, als je geluk hebt. Ik begrijp niet altijd waar ze zo druk over lullen, maar liet de radio toch aanstaan om mijn Frans wat bij te scholen. Zo, tijdens dit paasweekend wordt een nieuwe start genomen, zoveel is wel duidelijk. Het voelt enerzijds goed omdat het engagement en de wil aanwezig zijn om (eindelijk) concreet aan de slag te gaan, maar anderzijds ook wat beangstigend door al die nieuwe mensen elk met een eigen visie en dromen. Kunnen we op 1 lijn komen, is er een eensgezinde visie aanwezig, ontstaat er een hartsverbinding,...? We zullen zien, maar boeiend is het zeker.

En op Pasen hoort wellicht een meditatief nummer om af te sluiten.