Meeting

Dag 5 tot 8 - 3 tot 6 april - Meeting

This time, like all times, is a very good one, if we know what to do with it.

Ondertussen ben ik reeds vier jaar quasi dag en nacht bezig met dit ecodorp project. Zonder twijfel een erg boeiende tijd gevuld met vele inspirerende ontmoetingen en verrijkende ervaringen. Er waren momenten dat de realisatie heel dichtbij leek, maar ook perioden waarin ik moedeloos alles wilde stopzetten en deze droom aan de wilgen hangen. Toch bleef het ecodorp zaadje langzaam groeien in mij en het kreeg ook een nieuwe impuls na het lezen van de Anastasia boeken. Ondertussen ben ik steeds meer overtuigd dat een zelfvoorzienend en duurzaam leven in de natuur samen met gelijkgestemden, een toekomstbeeld is wat ik zeker wil en moet uitproberen. Ik weet ook dat zo'n leven niet voor iedereen het hoogste ideaal is (en dat hoeft ook helemaal niet), maar mijn drang naar volledige vrijheid en autonomie is gewoon te sterk om dit niet te proberen. Wonen op een eigen stuk grond, in eenvoud en direct contact met de natuur, en jezelf in alles kunnen voorzien, is een ervaring die ik echt wil leven. Een heel pak nuttige en leerrijke theorie staat verzameld op de website en deze studie en voorbereiding was zeker nodig, maar ergens voel ik dat dit jaar wel eens het jaar van manifestatie kan zijn, een tijd waarin de droom werkelijkheid wordt en de theorie omgezet wordt in praktijk. Misschien niet dadelijk op het definitieve ecodorp terrein, maar toch alvast op een tijdelijke plek met een kleine gemeenschap van pioniers (zoals trouwens nu al het geval is op de camping hier in Puivert). Misschien ook niet het volledige project zoals op de website staat uitgelegd, maar alvast enkele eerste verwezenlijkingen. Velen tonen interesse in dit project, steeds meer mensen voelen zich geraakt en aangesproken door de beelden en dromen uit de Anastasia boeken of op de website. Ze horen de roep en nemen zich voor een nieuwe weg te kiezen. Ze herkennen de signalen en wensen mee te bouwen aan een nieuwe wereld, een nieuw leven. En ieder doet wat hij/zij kan in de gegeven omstandigheden. Sommigen leveren kleine inspanningen, anderen nemen grote beslissingen. Eenmaal het zaadje is geplant zal voldoende aandacht en liefde het onvermijdelijk tot vrucht laten ontluiken, dat is een natuurwet. Mijn raad aan iedereen met een mooie droom is drievoudig: volhouden, volhouden, gewoonweg volhouden. Niet opgeven. Schenk je droom voortdurend levenskracht en energie, verzorg hem goed en uiteindelijk zal hij realiteit worden. Volharding brengt succes.

You are never given a dream without also being given the power to make it true.

Om dit project echt van de grond te krijgen zijn ware pioniers nodig. Moedige mensen die klaar zijn om te springen in het avontuur, die (in sommige gevallen) bereid zijn een vertrouwd en comfortabel leven op te geven en te ruilen voor eenvoud en onzekerheid, die bewust genoeg zijn om hun ego los te laten en op hartsniveau samen te werken. Het is niet evident om zo'n mensen te vinden. Niet iedereen is pionier, voor sommigen is het makkelijker om aan te sluiten bij een reeds bestaand en goed functionerend project. Anderen hebben geen zin om hun comfortabel luxeleven op te geven en enkele tijd in eerder primitieve omstandigheden door te brengen. Weer anderen kunnen de confrontatie met een hoop nieuwe mensen niet aan. Meestal omdat de interactie met anderen werkt als een spiegel die de eigen angsten en egopatronen reflecteert. Je wordt gedwongen (of liever uitgenodigd) te kijken naar je eigen (beperkende) overtuigingen en oordelen, een mooie oefening die transformerend werkt (heb ik zelf al menigmaal ondervonden), maar niet iedereen wil dit proces ingaan. Vandaag nog stelde ik mezelf de vraag hoelang ik dit volhoud: wonen in een camper op een terrein zonder douches (die worden pas na 15 april aangesloten) tussen een groep onbekenden terwijl het koud is en regelmatig regent. Gelukkig heb ik nog mijn camper, want sommigen slapen in kleine, wakke en niet geïsoleerde tentjes. Het is uiteraard tijdelijk, en ook wel avontuurlijk en uitdagend, maar het geeft al een idee hoe het zou kunnen zijn tijdens de opstartfase van het dorp. Zo'n nomadenbestaan mag ook geen jaren aanslepen, de winters zijn hier nog te koud, vooral ook omdat er gezinnen met kleine baby's bij zijn. Enkele tijd in een comfortabele yurt of tipi wonen terwijl de eerste huizen worden gebouwd is min of meer het plan. Daarom ligt de focus op het dadelijk vinden van het definitieve terrein, waar huisvesting en voedseltuin al voorbereid kunnen worden.

Maar goed, de opstartfase is duidelijk niet voor iedereen, dus is de vraag: hoeveel pioniers zijn aanwezig dit weekend? Wie wil echt beginnen en wie wil nog voorbereiden en praten? Wie is nu klaar en wie hangt nog vast aan verplichtingen, relaties, een verleden, een job,...? Wie stelt zijn hart open en wie zit nog in ego en macht verstrikt? Bij wie is het zaadje nog maar pas ontloken en bij wie zijn de bloesems klaar om zich open te vouwen?

En de tijd brak aan dat het risico om in de knop te blijven pijnlijker was dan het risico om tot bloei te komen.

Op paaszaterdag zijn 25 mensen samen, 4 nationaliteiten en alle leeftijden (de jongste 8 maanden en de oudste 67 jaar), die de roep in hun hart hebben gehoord en zijn gevolgd. We plannen een uitstap naar het naburige Nebias elfenbos om elkaar op een ongedwongen manier wat beter te leren kennen. Het weer is zacht en de omgeving magisch. In het stenen labyrint (een oeroude krachtplek met boviswaarde 30.000) zitten we samen en houden een voorstellingsronde. Ieder vertelt kort wat de drijfveer en motivatie is om hier aanwezig te zijn. We doen ook een korte visualisatieoefening waarbij we onze individuele dromen in een roze bal het universum insturen. Op de druïdenplek begeleidt Tom ons bij een gezamenlijke Qi Gong oefening. Er is veel openheid, luisterbereidheid en respect in deze groep, een zachte en liefdevolle energie met heel veel potentie. Ook Filip is er bij en zijn verhalen en inzichten boeien en inspireren altijd. Zo deelt hij een creatietechniek waarvan ik de juiste naam even vergeten ben, maar het werkt zo. Kijk korte tijd in de zon (2 tot 15 seconden, afhankelijk van de sterkte), sluit de ogen en bedek ze met de handpalmen. Je ziet nu een fel nabeeld van de zon wat langzaam van kleur verandert (volgens de regenboog). Plaats je droom of visualisatie in het kleurbeeld gedurende 10 minuten en herhaal deze techniek regelmatig. Weet niet of het werkt maar wel het proberen waard, lijkt me. Na de wandeling bereiden we een lekkere maaltijd en praten nog na aan het kampvuur. De verhalen zijn erg herkenbaar en de verschillende visies sluiten nauw bij elkaar aan. Het is duidelijk dat we vrij makkelijk op 1 lijn kunnen komen en de bereidheid om de plannen te concretiseren is zeker aanwezig. Het voelt goed.

Op Pasen komen we met een kleinere groep (15) samen bij Ingrid om een deelronde te houden over onze dromen, zowel op individueel vlak als voor het ecodorp als geheel. De mensen die er nu niet meer bij zijn, stellen wel interesse in het ecodorp, maar willen zich pas later engageren. Ieder vertelt om beurt zijn visie en droombeelden en het wordt al snel duidelijk dat de verhalen gelijklopend zijn. De grote thema's en belangrijke waarden komen telkens terug. Wonen op een eigen stukje grond in een zelfgebouwd huis van natuurlijke materialen, streven naar zelfvoorziening, duurzaamheid, ecologie, eenvoud, gezonde voeding, permacultuur, ziele-educatie, overvloed en talenten delen, open contact met de wereld, vrijheid, samenwerking, liefde, respect,...bij iedereen leven dezelfde dromen. Het verschil tussen de aanwezige Vlamingen en de Fransen ligt eerder op vlak van aanpak en stappenplan. Meer structuur en gerichte planning bij de Vlamingen, meer chaos en improvisatie en gepraat bij de Fransen. Een beetje een grove veralgemening, maar toch.

Op paasmaandag plannen we al een bezoek aan een mogelijk terrein voor het ecodorp. Ja, we creëren als groep blijkbaar heel sterk en snel. Wonderlijk eigenlijk wat tijdens dit paasweekend allemaal gebeurt. Het is duidelijk dat we geleid en gesteund worden vanuit de Geestelijke wereld en het rijk der natuurwezens. Reeds verschillende momenten voelde ik duidelijk ook de aanwezigheid van Anastasia. Pas gisteravond kwam dit mogelijke terrein op ons pad en vandaag rijden we er al heen. Bij aankomst blijkt het een prachtig gebied te zijn, uitermate geschikt voor onze plannen. Glooiende hellingen, uitgestrekte bossen, niet te afgelegen en toch rustig, schitterende panorama's met zicht op de besneeuwde Pyreneeën. We bezoeken Pierre die sinds 3 jaar in de buurt woont en ons eventueel wijzer kan maken. Wanneer we aankomen wil hij juist 5 ezels al wandelend naar een weide 3 kilometer verder brengen, een ideale gelegenheid om de streek en het terrein te verkennen. Wat een aangenaam en menselijk levensritme overheerst hier toch. Het verplaatsen van de ezels neemt een hele namiddag in beslag, gevolgd door een lang gesprek in een malse en zonnige weide. Leven en werken op het ritme van de natuur. Door deze wandeling ontmoeten we 'toevallig' ook een andere man (synchroniciteit), André Sarvati, die ongeveer dezelfde mooie dromen en ideeën koestert. Zijn plan is om ecologische projecten en financiers samen te brengen, om een kader en mogelijkheden te creëren, waar de juiste personen elkaar ontmoeten en kunnen uitwisselen en concrete stappen nemen. We zijn terug wat wijzer geworden en 's avonds duren de gesprekken aan het kampvuur tot laat in de nacht verder. Het klikt en stroomt geweldig.

De volgende dag bezoeken we André Sarvati in Esperaza waar hij een soort info- en contactcentrum heeft opgestart genaamd 'La Belle Verte', naar de gelijknamige Franse film uit 1996 (een aanrader !). Het contact is hartelijk en André vertelt honderduit over zijn plannen, namelijk het vinden van terreinen, projecten en financiers met de bedoeling de Aarde terug vrij te maken, de mensen terug in hun kracht te brengen en ruimte en mogelijkheden te creëren om in harmonie met elkaar en de natuur te leven waarbij iedere bewoner activiteiten ontplooit volgens eigen talenten en passies. Ideeën en dromen die natuurlijk heel herkenbaar zijn en hoe dan ook sterk geïnspireerd zijn op de beelden en visie van Anastasia, hoewel haar boeken hier in Frankrijk vrij onbekend zijn. In het huis van André lag een gekopieerde versie van Anastasia boek 1, bijna als een soort van underground lectuur, net zoals het in Rusland was met het eerste boek: kopieën die van hand tot hand gaan. Nog maar drie Anastasia boeken werden vertaald in het Frans (een slechte vertaling dan nog) en zijn enkel via internet verkrijgbaar en niet in de boekhandels, alsof ze geboycot worden. Maar de inzichten uit de boeken hangen overal in de lucht en wat hier in Katharenland allemaal aan de hand is, tart elke verbeelding (maar daarover meer in het volgende bericht). André had net het eerste Anastasia boek uit en was helemaal in de wolken en toen hij vernam dat ik alle 9 delen had gelezen, kreeg ik direct de uitnodiging om een Anastasia voordracht te organiseren in zijn centrum. In het Frans dan nog, dat wordt toch even een nieuwe uitdaging voor mij, maar ik voel mij enorm gedragen en gesteund en mijn Frans betert wel met de dag. De nood aan inspirerende beelden uit de Anastasia boeken reeks (over familiedomeinen, ruimte van liefde, volkstuintjes, permacultuur, educatie van kinderen, gezonde voeding, ondernemen, enz...) blijkt erg groot en de mensen zijn hier erg ontvankelijk om deze beelden in zichzelf te integreren en ook concreet te maken.

Wat een intens paasweekend was dat, niet te geloven. Hoewel er op het eerste zicht niet zo veel gebeurde (wat samenkomsten, vergaderingen en ontmoetingen) zijn we allemaal doodmoe. Het is duidelijk dat er energetisch veel aan de hand is. Innerlijke reinigingen, hartsverbindingen, transformaties, confrontaties,...en natuurlijk de krachtige energie in de Katharenstreek doen allemaal hun werk. Hoewel ik mij erg rustig en vol vertrouwen voel, ervaar ik ook heel veel beweging en enthousiasme (in de groep en in mezelf). Dit weekend is duidelijk de opstart van de pioniersgroep en brengt een stroomversnelling op gang richting creatie van het ecodorp. Wat niet min is. Wordt 2010 dan echt het jaar van manifestatie? Daar twijfel ik niet meer aan! Een geboorte is op komst, een creatie is op handen, maar wat en hoe het precies verder evolueert zal de komende maanden duidelijk worden. Ik voel mij in ieder geval erg dankbaar om aan deze droom mee te bouwen en getuige te zijn van op de eerste rij.

meer en meer verbonden met al wat is,
bewuster wetend wie ik ben,
steeds dichter bij liefde,
hoger en hoger,
waar de bron altijd stroomt
en de geliefde eeuwig wacht