Creatie van een Dorp

Dit bericht is een vrije vertaling van een artikel wat verscheen op de officiële 'Ringing Cedars of Russia' website. Het oorspronkelijke artikel werd uitgebreid met wat extra inzichten. Hou in gedachten dat dit stappenplan vertrekt van de Russische situatie op sociaal, economisch en politiek vlak. In Rusland gelden andere regels en wetten en zijn grotere dorpen makkelijker te realiseren wegens de uitgestrektheid van het land en de erg goedkope grondprijzen. Het bericht behandelt enkele praktische stappen bij de creatie van een zelfvoorzienend familiedomein dorp. De energetische en spirituele creatiestappen (die even belangrijk zijn) komen niet aan bod. Over deze thema's kun je hier wat meer lezen: Lichtdorp en Spirituele Permacultuur. Zoals wellicht bekend is een familiedomein dorp een unie van families die elk op een perceel van 1 hectare wonen, werken en leven, en daarbij streven naar financiële en maatschappelijke autonomie en eigen verantwoordelijkheid nemen voor hun domein. Er verscheen reeds een uitgebreid bericht over belangrijke aspecten en stappen bij de creatie van een ecodorp: Stappenplan voor een Leefgemeenschap.

De oprichting van een familiedomein dorp begint met het samenbrengen van een gemotiveerde initiatiefgroep die de voorbereiding en praktische afhandeling ter harte neemt. Het dorp is een project zonder winstoogmerk. Dit betekent dat bij de aankoop en inrichting van de gronden voor de nederzetting er geen winst wordt gemaakt bij het berekenen van de individuele bijdrages voor deelname. Het proces van het oprichten van een nederzetting en het bepalen van de aard ervan hangen grotendeels af van de initiatiefnemers. Zij vormen het belangrijkste kernteam en zijn de ruggengraat van de nederzetting, zowel tijdens de pioniersfase en ook nog daarna. Een eerste stap is het bestuderen van de ervaringen en statuten van andere familiedomein nederzettingen. Tijdens een prospectiereis en bezoek  kunnen verschillende bestaande dorpen worden bezocht en vragen gesteld rond administratie, soorten verenigingen en wetgeving. Dit verschilt uiteraard van land tot land. Daarna kan men een keuze maken uit de verschillende opties en mogelijkheden.

Zeven stappen

1. Het algemene (en voorlopige) grondplan van de nederzetting tekenen.
2. De koers van het sociaal beleid bepalen.
3. Een voorlopig financieel plan opmaken.
4. Een geschikt terrein zoeken en uiteindelijk kiezen.
5. De grond aankopen.
6. Het bijgewerkte plan van de nederzetting tekenen.
7. Het bijgewerkte financieel plan opmaken.

1. Het voorlopige grondplan

Het algemeen plan van de nederzetting bepaalt in de eerste plaats de grootte van de nederzetting. En die is op haar beurt bepalend voor de koers van het sociaal beleid, het financieel plan, de keuze van de vestigingsplaats, het aantal bewoners, de noodzakelijke accommodatie, enz. Het grondplan wordt met de hand getekend, of op de computer (zie de foto voorbeelden). De kerngroep beslist hoe groot men het dorp uiteindelijk wenst. Er zijn verschillende opties, elk met voor- en nadelen. Een groot dorp (100 families) biedt de mogelijkheid tot grote autonomie (eigen school, winkel, jobmogelijkheden,...) plus een grote vriendenkring en onderlinge uitwisseling. Maar het is ook een grotere uitdaging qua financiering en wetgeving. Een klein dorp (5 families) is veel makkelijker en goedkoper te realiseren maar is beperkter qua activiteiten en uitwisselingen.

We nemen als voorbeeld een dorp van 150 hectare. Dit is qua oppervlakte voor West Europa wellicht een grote uitdaging, maar in Rusland heel gewoon en vrij makkelijk te realiseren. Bepaal min of meer de vorm van het dorp (vierkant, rechthoek, ovaal, honingraat,...) en verdeel de oppervlakte in diverse percelen en voorzieningen. Uiteraard de familiedomeinen maar ook de wegen, de gemeenschappelijke gebouwen, bufferzones, meren,...In de praktijk wordt de grootte van 150 hectare ruwweg verdeeld in 100 hectare woonpercelen en 50 hectare bestemd voor de algemene infrastructuur (wegen, parken, gemeenschapsgebouwen, speelpleinen,..). 100 ha geeft 100 bewoonbare kavels van elk 1 ha en dus 100 families wat gemiddeld zo'n 300 tot 500 dorpsbewoners betekent.

Er zijn verschillende wegen in het dorp: de toegangsweg vanaf een bestaande, openbare weg; de hoofdwegen in het dorp (minimum 4 meter breed); de verbindingswegen tussen de domeinen; de voetgangersteegjes, de wandelpaden. Dit omvat samen ongeveer 10 tot 15 ha. Er moet rekening gehouden worden dat er aan beide zijden van de wegen een haag komt die kan uitgroeien en de wegen smaller maakt. Rond de perimeter van het dorp komt een beschermende gracht (tegens auto's, vuur, koeien, lawaai, sproeimiddelen,...). Dit is een levende buffer van 6 tot 10 meter breed met een wandelpad aan de binnenzijde die het volledige dorp omcirkelt. Op de centrale ontmoetingsplaats van 10 tot 20 ha is plaats voor een gemeenschapshuis, een school, een amfitheater, een speelplein, een vijver, een theehuis, een winkel,...

2. Het sociaal beleid bepalen

Er zijn 4 grote thema's die van belang zijn bij de creatie van een dorpsgemeenschap. In dit bericht vind je uitgebreide uitleg daarover: Stappenplan voor een Leefgemeenschap. Het gaat meer bepaald over financiering, administratie, schaduwwerk en visie. Het sociaal beleid op het dorp valt onder de noemer visie, en die visie wordt mede bepaald door de ideeën en oplossingen uit de Anastasia boeken. Via de linkjes kun je meer lezen, we gaan er daarom niet dieper op in. De verbindende factor tussen de deelnemers is hun vertrouwdheid met de boekenreeks en hun affiniteit met de principes daarin beschreven. Men gaat er dan van uit dat elke potentiële bewoner de boeken vooraf leest, er door geraakt en geïnspireerd wordt en met enthousiasme wil meebouwen aan een Anastasiadorp.  Bijvoorbeeld: men kan geen dieren doden in het dorp. Dit hoeft niet opgelegd te worden, iedereen respecteert deze richtlijn omdat iedereen begrijpt dat de vibratie/energie op zijn of haar familiedomein (Ruimte van Liefde) zal lijden onder dergelijke acties. Of een ander voorbeeld uit de boeken: de toewijzing van enkele gratis percelen aan Mensen zonder geld zoals jongeren uit een weeshuis.

Een deel van het financiële aspect kunnen we ook onderbrengen bij het sociaal beleid. Dit komt omdat de financiering een bepaalde mate van zelfbetrokkenheid en verantwoordelijkheid vereist. Hoe meer eigen verantwoordelijkheid en betrokkenheid, des te vlotter (en goedkoper) de realisatie van de nederzetting. Er zijn 3 mogelijke standpunten:

1. Iets of iemand buiten het project neemt besluiten en faciliteert de impuls tot realisatie van een project. Vragen, oplossingen en beslissingen vallen buiten de verantwoordelijkheid van de groep. Bijvoorbeeld: de overheid schenkt grond voor familiedomein bewoning en stelt ook voorwaarden op zoals permanente bewoning of de plicht tot rendabiliteit (zoals in Oost Rusland het geval is bij de gratis hectares). Of de gemeente voert de infrastructuur werken uit op de verkaveling: landmeting, wegen aanleggen, aansluiting op de nutsvoorzieningen,...Deze optie brengt dus financieel voordeel (gratis grond en infrastructuur) en een zeker gemak (minder eigen verantwoordelijkheid, minder vergaderen en overleggen). Het nadeel is de afhankelijkheid van externe partijen (bureaucratie, trage beslissingen en uitvoeringen, bemoeizucht, bepaalde regels moeten opvolgen).

2. Bij de tweede benadering willen de potentiële bewoners niet wachten op instanties en decreten van bovenaf. Ze gaan zelf op zoek naar grond en regelen de aankoop en de registratie van de rechten. Maar voor de inrichting van de dorpsinfrastructuur (wegen, nutsvoorzieningen) en voor eventuele werkgelegenheid rekenen ze op iemand anders, op het lokale bestuur of op subsidies en steun vanuit de overheid.

3. De derde benadering is wanneer de dorpsbewoners op eigen kracht alle problemen oplossen en alle taken uitvoeren. Men kan wel samenwerken met overheid en lokale besturen maar de impuls tot en de uitvoering van het project komen volledig vanuit de groep. Zelfs met een klein budget, maar met voldoende motivatie, engagement en doe-het-zelf expertise, kan heel veel bereikt worden. De nauwe samenwerking tussen de dorpsleden zal vanaf het begin een stevige band smeden en sociale conflicten mogelijks tot een minimum herleiden gezien er dadelijk vriendschappen ontstaan door aan hetzelfde project te werken. 

 
3. Een voorlopig financieel plan

Een correcte berekening van de financiering is van groot belang. In het bericht: Stappenplan voor een Leefgemeenschap vind je meer details over de financiering. Hieronder staat een andere benadering. Het voorlopig financieel plan omvat de budgettering voor het project. Hoeveel geld is er nodig om de aankoop en start van het dorp te realiseren? En hoe komt de groep aan dit bedrag? Hier zijn drie mogelijkheden (of een mengeling van alledrie): eigen fondsen van de deelnemers, leningen (bank of privé) en crowdfunding of sponsoring.

Bij de berekening van het benodigde bedrag wordt rekening gehouden met de aankoopprijs van het vastgoed, notariskosten, taksen, aanleg en verharding van de wegen, vergroening van de nederzetting, bouw van de gemeenschappelijke infrastructuur en gebouwen, de zorg voor veiligheid,... en verder alles wat de initiatiefgroep al dan niet bij de realisatie wil betrekken. De inrichting van de afzonderlijke familiedomeinen is een persoonlijke verantwoordelijkheid en valt niet onder de gezamenlijke financiering. Als voorbeeld en uitgaande van een dorp van 150 ha waarvan 50 ha gemeenschappelijk kunnen we volgende verdeling maken. Er zijn 7 km wegen, 2 km steegjes, 5 km levende omheining, en 10 hectare zijn gereserveerd voor een centrale plaats. Dit zal voor ieder dorp anders zijn maar op basis van deze parameters worden dan berekeningen gemaakt waarbij de prijzen zullen verschillen van land tot land. Het totale benodigde budget omvat volgende uitgaven.

1. Aankoop van de grond/vastgoed en opmeting van de percelen (verkaveling in leefhectares): aankoopbedrag, notariskosten, landmeting, eventueel bestemmingswijziging, vergunningen, taksen,...Dit is uiteraard sterk afhankelijk van landkeuze, regio, ligging, zonering, grondkwaliteit,...Om een correcte prijsbepaling te doen, dien je dus eerst een bepaald land en een regio te kiezen.

2. Aanleg van de wegen: asfaltering, opvulling met steenslag met voorafgaande verwijdering van de vruchtbare laag, verdichting van de grond, of stabilisatie van de grond met kalk,....

3. Landschappelijke beplanting: voor elke 10 m levende omheining (haag) zijn ongeveer 17 zaailingen van verschillende soorten en hoogtes nodig. Dat zijn 170 zaailingen voor elke 100 meter of 8500 voor 5 km omheining. De 2 km steegjes hebben 3400 zaailingen nodig, en het centrale park nog eens 1000 stuks. Totaal is circa 13.000 zaailingen.

4. Infrastructuur: mogelijke gemeenschappelijke ruimten zijn een waterput, speelplaatsen, bloembedden, gemeenschappelijk gebouw, gemeenschappelijke vijver, eventueel een schoolgebouwtje, winkel, sportterrein,...

5. Organisatie van de veiligheid: een poortgebouw bij de ingang, een gracht graven rond het dorp die nodig is als bescherming tegen vuur en loslopende dieren (koeien) en als begrenzing voor Mensen en auto's die niet in de nederzetting wonen. 

6. De bouw van openbare huizen: hieronder vallen onder meer het gastenhuis, het gemeenschapshuis en de school. In de regel zullen deze gebouwen pas later gezet worden, dit wil zeggen dat de prijs ervan niet noodzakelijk in de oorspronkelijke eerste raming zal worden opgenomen.  

4. Zoektocht naar grond

Er is nu een algemeen plan, een koers voor het sociaal beleid en een rudimentaire prijsberekening voor aankoop en inrichting. Nu kan men op zoek gaan naar geschikt vastgoed. Bepaal eerst welk soort land: vlakke stukken, bosgebied, heuvels en bergen, aanwezigheid van vijvers en rivieren of een mix van al deze dingen. Andere parameters en zoekcriteria: grond met of zonder bestaande gebouwen op -- landkeuze -- regiokeuze -- klimaatzone -- nabijheid van snelwegen, treinstations en luchthavens -- aanwezigheid van industrieën, grote steden, externe scholen -- mogelijkheden voor uitbreiding of naburige ecodorpen -- buren en burgemeesters die het project steunen -- ...  

5. Aankoop grond

De totale aankoopprijs (vastgoed, basis infrastructuur, notaris, taksen,...) wordt dan gedeeld door het aantal mogelijke familiedomeinen. Dit bedrag is dan de instapsom die elk gezin betaalt voor een hectare. Het betalen van de instapsom geeft recht op een (vrij in te richten) hectare en het gebruik van de gemeenschappelijke plekken en gebouwen. Voorbeeld: aankoopprijs inclusief infrastructuur: 1 miljoen € gedeeld door 100 domeinen is 10.000 € per familie. Dit is een richtprijs, men dient de deelnemers in te lichten dat het uiteindelijke instapbedrag nog kan schommelen, er zijn altijd onverwachte kosten en wijzigingen.

6. Het definitieve grondplan van de nederzetting

Eenmaal het geschikte terrein wordt gevonden en gekocht, kan het oorspronkelijke algemene plan nu vergeleken worden met het werkelijke land. Nu kunnen aanpassingen en veranderingen aangebracht worden afhankelijk van het effectief aangekochte vastgoed. Bijvoorbeeld: de algemene contour van de grenzen van de nederzetting aanpassen, de richting van wegen en steegjes veranderen, de verdeling in percelen aanpassen aan het landschap, of de inplanting van vijvers wijzigen volgens de grondwater voorraad,....

7. Het definitieve financiële plan

Het financiële plan kan nu ook accurater opgemaakt worden. Wellicht verandert dan ook het instapbedrag per familie. Een aantal investeringen zijn nu bekend: de prijs van het vastgoed, de notariskosten, de taksen, de prijs van de zaailingen, de lengte van de toegangswegen,...Sommige parameters zijn nog niet bekend en afhankelijk van de mate van uitbesteding aan aannemers of de keuze om alles zelf te doen: graven van grachten, aanleg van wegen en gemeenschappelijke gedeelten (vijver, speelweide,...), aanplantingen,....Voor de gemeenschappelijke gebouwen (vergaderruimte, schooltje, winkel,...) zijn verschillende opties. Er kunnen reeds bestaande gebouwen op het vastgoed aanwezig zijn (al dan niet te renoveren) of men kan van bij de aanvang een gemeenschapsgebouw zetten (indien er ook een stuk bouwgrond is) of men kan nog enkele jaren wachten om dit te doen. Dit zijn gezamenlijk te nemen beslissingen.

Bovenstaand stappenplan is slechts 1 voorbeeld (uit Rusland) hoe men de immense taak van de creatie van een ecodorp kan aanpakken. Er zijn uiteraard nog andere pistes en strategieën. Belangrijk is om onderscheid te maken tussen wat gemeenschappelijk gedragen wordt door de hele groep en wat een persoonlijke investering en verantwoordelijkheid is. Bij een familiedomein dorp is in principe alles wat bij de inrichting van het eigen perceel komt kijken een persoonlijke keuze en eigen verantwoordelijkheid (woning, planten, energie, water, verwarming, inkomstenbron,...). Het gemeenschappelijke betreft dan de aankoop van het vastgoed, taksen, de infrastructuur en de gemeenschappelijke gebouwen en terreinen. 

Het ecodorp model gebaseerd op het hectarebewoning inspireert steeds meer mensen. Hier zijn 6 belangrijke punten om de groeiende familiedomein beweging verder te ontwikkelen en de boodschap van Anastasia uit te dragen.

1. Bescheidenheid & samenwerken

Het mag dan misschien wel zo zijn dat de autonome familiedomeinen dé gedroomde oplossing aanbrengen voor alle wereldproblemen, er zijn daarnaast ontzettend veel andere grassroot bewegingen actief die meebouwen aan een betere wereld. Denk aan permacultuur initiatieven, bioboeren, huisonderwijzers, milieuactivisten, off-grid projecten, en nog veel meer. Vaak kennen deze mensen de boekenreeks niet maar ze zijn wel met dezelfde dingen bezig. Dit maakt hen tot bondgenoten van de ecodorp en Anastasia beweging. Het wordt sterk aanbevolen om vriendschap te sluiten met deze Mensen en met hun initiatieven en projecten, om samen te werken en te leren van elkaars ervaringen en om netwerken te starten voor hulp en uitwisseling. Deze Mensen maken deel van een grote familie die een betere en mooiere wereld wensen.

2. Het opzetten van een verdienmodel op het domein

Veel familiedomein bewoners zijn nog steeds grotendeels afhankelijk van het systeem voor inkomsten. Dit kan een betaalde job zijn of een uitkering. Maar de bedoeling is uiteindelijk om een eigen onderneming te starten op het familiedomein en (financieel) onafhankelijk te worden. Het familiedomein leent zich uitstekend om producent en eigen baas te worden (in plaats van consument en werknemer). De belangrijkste verdienmodellen liggen op vlak van landbouw en voedselproductie. En dat komt goed uit want er is een stijgende vraag naar biologische en lokale kwaliteitsproducten.

3. Heldere communicatie

Veel Mensen en belanghebbenden, waaronder vooral buren, familieleden en autoriteiten, begrijpen niet echt wat een familiedomein dorp nu precies betekent en inhoudt. Men begrijpt niet altijd goed wat de bedoeling en impact zijn. En onbegrip zorgt vaak voor weerstand, aversie en vijandschap. Een belangrijke factor om de autoriteiten over de brug te krijgen, is het economische aspect uit het vorige punt helder en onderbouwd te communiceren. Een familiedomein als lokale handelsactiviteit die de regio op economisch vlak opwaardeert, zal veel gewicht in de schaal leggen om goedkeuring en steun te krijgen.

4. Teamwork & conflicthantering

Een succesvol en levensvatbaar dorp ontstaat wanneer de bewoners (1) in staat zijn om voedende en respectvolle relaties met elkaar te onderhouden en (2) mogelijke conflicten snel en bevredigend op te lossen. Vaak belemmeren de tegenstellingen en spanningen tussen de bewoners de ontwikkeling van persoonlijke en gemeenschappelijke projecten omdat alle energie naar conflictsituaties gaat. Het is noodzakelijk om ruimte en tijd te creëren waar eventuele conflicten worden opgelost met behulp van duidelijke mechanismen en technieken. Vroeger hadden alle volkeren op Aarde dergelijke mechanismen, maar die zijn verloren gegaan door het leven in de onpersoonlijke steden. De opdracht is om de tradities te herstellen van een samenleven in teamverband en het samen leren oplossen van problemen. Wanneer Mensen er eenmaal in slagen om zich te verenigen dan kunnen en zullen ze grootse dingen doen.

5. Educatie is cruciaal

Het traditionele onderwijs richt zich op conformiteit en eenzijdige programmering. De kinderen worden daar voorbereid op een transhumane, virtuele en digitale (controle)maatschappij en dat is niet de richting die de Anastasia lezers kiezen. Een nieuwe toekomst begint met een nieuwe educatie voor de jongste generaties. Het starten van schooltjes op de ecodorpen is dus uiterst belangrijk. Niet enkel voor de kleuters en kinderen maar zelfs hoger onderwijs. Er kunnen financiële en andere middelen worden uitgetrokken om dit te organiseren (bouw van een schooltje en betalen van leerkrachten).

6. Een voedende cultuur

De leukste en beste manier om een cultuur van vreugde, vrede, creativiteit en samenhorigheid op een ecodorp te brengen, is via (1) het terugbrengen van mooie en inspirerende tradities, (2) het regelmatig organiseren van feesten en festivals en (3) het samen zingen, dansen, spelen en creëren.

Fragment uit de Rivendell Website

Het opstarten van een heus ecodorp is uiteraard een hele uitdaging die niet onderschat mag worden. Het wordt soms vergeleken met het uitbouwen van een grote, succesvolle onderneming én het gelijktijdig aangaan van een geslaagd huwelijk met verschillende partners. Het vereist van de deelnemers zowel zakelijk inzicht, juridische kennis, een talent tot onderhandelen en motiveren, stevig vertrouwen, moed en doorzettingskracht alswel een sociale maturiteit, een emotionele stabiliteit, het onderhouden van echte vriendschapsbanden en een creatieve oplossingsgerichte instelling. 

De realisatie van het volledige project zal in verschillende fasen verlopen en vele jaren bestrijken. Het is belangrijk stap voor stap vooruit te gaan en niet teveel ineens en op korte tijd te verwachten. Een organisch groeiende en op mensenmaat gerichte, gestadige vooruitgang valt te verkiezen. Tenslotte is het juist de bedoeling de courante stress en werkdruk te vervangen door meer levensvreugde en eenvoud.

Een uitgewerkt stappenplan kan helpen een overzicht krijgen en prioriteiten te leggen. De verschillende stappen hoeven niet chronologisch afgewerkt te worden maar lopen door elkaar en evolueren samen. Dit stappenplan wordt ook steeds uitgebreider en gedetailleerder naarmate het project vordert. Er zijn enkele cruciale factoren die meespelen bij de totstandkoming van een levensvatbaar ecodorp. De bedoeling is om met de initiële kerngroep deze opdrachten grondig te bespreken en volledig af te werken nog voor de aankoop van het domein.

De belangrijkste thema's zijn:

• Informatie verzamelen en bestuderen.
• Een globale en gedetailleerde visie opstellen.
• Een eerlijk en democratisch beslissingsproces uitwerken.
• Een doorzichtig en realistisch financieel plan opmaken.
• Bestaande ecodorpen en leefgemeenschappen bezoeken.
• De vindtocht naar een geschikte locatie verder zetten. 

Stapstenen

Puttend uit de ervaringen van succesvolle gemeenschappen kunnen een aantal cruciale voorwaarden geformuleerd worden die als stapstenen functioneren naar een geslaagde realisatie van een ecodorp.

• De gemeenschap heeft nood aan een duidelijke, eigen visie en identiteit die door alle deelnemers onderschreven wordt. Welke droom leeft in ons; wat willen we, wat willen we niet; wat kan, wat kan niet; welke doelen hebben we, hoe en waar gaan we die realiseren; over welke mogelijkheden beschikken we; hoe regelen we concrete en praktische zaken; enzovoort … 
• Deze gezamenlijke visie wordt in een manifest verwoord en opgeschreven. 
• Er wordt een eerlijk, democratisch beslissingsproces uitgewerkt die geschikt is voor de hele gemeenschap en gebruikt wordt om overeenstemming te vinden bij conflicten en beslissingen.
  
• Er zijn duidelijke afspraken nodig tussen de deelnemers, die schriftelijk vastgelegd worden (bvb. betreffende aankopen, gedragsregels, werkverdeling en de dagelijkse gang van zaken).
• De gemeenschap heeft een officieel statuut nodig (rechtspersoon) waarmee wettelijke en administratieve verplichtingen vervuld worden (een vereniging, coöperatieve, stichting, vennootschap,...). 
• Eerlijke, heldere en veelvuldige communicatie tussen de deelnemers is essentieel. Er kan nood zijn aan scholing in communicatievaardigheden.
  
• Het oplossen van problemen, frustraties, conflicten (emotioneel, relationeel, sociaal) is primordiaal. De deelnemers zijn bij voorkeur emotioneel en mentaal stabiel.
• Nieuwe leden dienen getoetst op motivatie, inzet, engagement en door alle bewoners aanvaard te worden. De gouden regel is: maak het moeilijk om aan te sluiten en makkelijk om het project te verlaten.

Startfase (minimum 1 jaar)

• Het samenbrengen van een groep gelijkgestemde mensen die zich aangesproken voelen en zich willen engageren om samen een ecodorp te realiseren. Basisvereisten bij de bewoners zijn:
• Geïnspireerd en geraakt worden door de visie van Anastasia en de thema’s in de boekenreeks.
• In het bezit zijn van een pioniersmentaliteit, een sterk engagement en een groot verantwoordelijkheidsbesef.
• Willen leven vanuit openheid, eerlijkheid, respect en humor.
• Bereid zijn tot samenwerking, open communicatie en solidariteit.
• Bewust durven kiezen voor een ecologische en eenvoudige levenswijze.

• Regelmatig samenkomen om dieper kennis met elkaar te maken, het project samen te dragen en elkanders droom en visie te leren  kennen en waarderen.
• De samenkomsten worden op regelmatige basis gehouden (bvb. wekelijks) waarbij afzonderlijke werkgroepen ook vaker kunnen vergaderen rond hun specifieke thema’s. De officiële samenkomsten verlopen professioneel en gestructureerd met een moderator, agendapunten en genoteerde verslagen.
• Regelmatig worden ook informele bijeenkomsten gepland waar de bewoners zich meer op zielsniveau kunnen verbinden en vriendschappen kunnen ontstaan.
• Er worden geschreven documenten gemaakt en bijgehouden van alle genomen beslissingen (om later verwarring te vermijden en nieuwe bewoners te briefen) en er wordt een gedetailleerde boekhouding van de geldbewegingen bijgehouden.
• Het kan nodig zijn om communicatie vaardigheden en emotioneel/mentale technieken aan te leren en toe te passen. De ontmoeting met de ander en daardoor de confrontatie met jezelf kan namelijk erg confronterend zijn en enkel vruchtbaar werken indien basisnormen aanvaard en geleefd worden (openheid, eerlijkheid, respect, verantwoordelijkheid, luisterbereidheid, vergeving).
• Er zijn voldoende hulp- en feedbacksystemen om spanningen, conflicten, weerstanden en wrijvingen binnen de groep aan te pakken. Het is essentieel om ontstane irritaties, bezwaren en frustraties zo snel mogelijk bespreekbaar te maken en op te lossen voor ze escaleren en uit de hand lopen.
• Mogelijke methodes en technieken om innerlijke blokkades te transformeren, een open communicatie te garanderen en een harmonieuze gemeenschapsvorming uit te bouwen, zijn:
• Spiegelogie - Willem De Ridder
• The Work - Byron Katie
• Geweldloze Communicatie - Marshall Rosenberg  
• De groepsleden verzamelen informatie rond ecodorpen, zelfvoorzienend en ecologisch leven, wettelijke en administratieve plichten, aankopen van gronden, bouwwetten, enz.
• Dit gebeurt via boeken, internet en gesprekken met deskundigen.
• Het veelvuldig samen praten en samen denken beoogt ook:
• Het verwerken van de informatie.
• Het opstellen van de gemeenschappelijke visie.
• Het vastleggen van morele principes (levensstijl, sociale interactie, politiek, spiritueel).
• Het opstellen van procedures en criteria (nieuwe bewoners, vrijwilligers, bezoekers).
• Het afwerken van de administratieve plichten (statuten, subsidiedossiers).
• Het kiezen van een beslissingsprocedure (sociocratie, consensus).
• Het opstellen van het financiële plan en het verloop van de geldbewegingen.
• Het bepalen van de locatie (land, regio, agrarisch, stedelijk).
• Het voorbereiden van de aankoop van de dorpsgronden.
• Het organiseren van de verhuis.
• Onvermijdelijk zullen sommige groepsleden (nu en ook later in het dorp) meer energie, tijd en werk spenderen aan de taken en opdrachten dan anderen. Het kan zelfs voorkomen dat 1 persoon zijn job opgeeft en zich fulltime of halftime inzet voor het project. Om een evenwichtige toestand te bewaren wordt een eerlijk systeem tot beloning of vergoeding afgesproken.
• Dit kan een echt geldbedrag zijn, een fictieve munteenheid inwisselbaar in het latere dorp, een korting op de instapprijs, een vrijstelling van latere onderhoudsklusjes of de eerste keuze krijgen bij de verdeling van de leefhectares.
• Uiteindelijk komen de kernleden tot het opstellen en neerschrijven van de definitieve visie en doelstellingen van de gemeenschap die door iedere huidige en toekomstige bewoner aanvaard en goedgekeurd worden.
• Het is nuttig zich te organiseren in verschillende werkgroepen waardoor de vele taken verspreid en gedeeld worden. In de beginfase zijn er minder werkgroepen, naarmate de gemeenschap groeit kunnen er bij komen.
• Informatieve gesprekken voeren met een notaris en eventueel een advocaat rond alle administratieve en wettelijke bepalingen betreffende vennootschappen, sociale statuten, terrein aankopen, vergunningen,…
• Het oprichten van een coöperatieve vennootschap om het dorp een officieel statuut te geven. Daarbij hoort het opstellen van de statuten van de vennootschap waarin de visie en uitgangspunten verwoord worden, waarin de verdeling van het dorpsgronden bepaald wordt en waar de procedures en omkadering rond toetreding, uittreding, besluitvorming, infrastructuur, werkgroepen, vergoedingen, bijdrages en investeringen aan bod komen.
• Informatie verzamelen rond de wettelijke procedures die gevolgd dienen te worden om tot concrete realisatie te komen (zoals bouwwetten, milieuwetten, vergunningen, subsidiemogelijkheden,…).
• Een ondernemingsplan opstellen voor de aankoop en inrichting van de dorpsgronden, rekening houdend met verwachte uitgaven en inkomsten, subsidies, donaties, bijdrages.
• Een intern financieel plan opstellen die de bijdrages en vergoedingen binnen de gemeenschap regelt. Eventueel een eigen betaal- en muntsysteem ontwikkelen.
• Contacten leggen met officiële instanties (lokaal, regionaal, landelijk) om (financiële en wettelijke) steun en samenwerking te verkrijgen. Daartoe een krachtig en overtuigend dossier opstellen waarin de vele (educatieve en economische) voordelen van zelfvoorzienende leefgemeenschappen aan bod komen.
• Een website opstarten bedoeld als informatiebron en communicatievorm.
• Het zoeken naar een geschikt terrein om het project te realiseren. Enkele mogelijke parameters:
  
• Groot genoeg om een kleine gemeenschap te huisvesten (bvb. 15 hectare of meer).
  
• Gelegen in een groene, rustige, gezonde en gunstige omgeving (tussen 300 m en 700 m boven de zeespiegel).
• Aanwezigheid van voldoende water het hele jaar door (bronnen, meer, rivier, waterput,...).
• Voldoende plattere stukken om familiedomein percelen te maken.
  
• Een burgemeester die het project steunt.
• Een bewoonbaar gebouw (als gemeenschappelijke ruimte en domicilie adres).
• Eventuele bijgebouwen zijn welkom als extra gebruiksruimten.
  

Latere stappen

• De nodige stappen ondernemen om alle wettelijke procedures op te starten, de dorpsgronden aan te kopen en te verdelen in familiedomeinen.
• Een eerste kleine groep bewoners kan zich nu vestigen en beginnen met de bouw van hun eigen woningen en het inrichten van de tuinen op de individuele leefhectares.
• Tijdens die bouwperiode kan een (tijdelijk) onderkomen gevonden worden in het gemeenschappelijk gebouw of in een caravan, mobilhome of yurt.
• Vrijwilligers kunnen worden uitgenodigd om mee te helpen. Hun ‘beloning’ ligt in allerhande kennis en vaardigheden opdoen, contacten leggen, vrienden vinden en meebouwen aan een betere wereld.
• Eens de eerste pioniers wel en goed gesetteld zijn, kan besloten worden gemeenschappelijke gebouwen, wegen en terreinen aan te leggen.
• Indien er nog overblijvende (leegstaande) familiedomeinen zijn dan kunnen in de loop der volgende jaren nieuwe bewoners aansluiten na het doorlopen van een proefperiode en bij akkoord door alle bewoners.
• Naarmate de noodzaak zich voordoet en het budget toereikend is, wordt de infrastructuur van het dorp aangelegd, verbeterd en gebouwd (bvb. een schooltje).
• Er kunnen workshops en cursussen aangeboden worden rond zelfvoorziening, permacultuur, ambachten, enz.
• Iedere bewoner kan zelf het ontwerp maken voor een low-impact ecologische woning en de indeling van zijn familiedomein, waarbij in principe 1/3 voorbehouden is voor bos en vrije natuur. De bouw van de definitieve woning kan met hulp van buren, vrienden en vrijwilligers.
• Het omheinen van het familiedomein met een levende omheining (bomen, struiken).
• Het bouwen van gemeenschappelijke gebouwen en de aanleg van de verschillende wegen en paden op het dorp.

Valkuilen en knelpunten

Jarenlang onderzoek en veldervaring tonen aan dat de leefbaarheid en slaagkansen van een leefgemeenschap sterk afhankelijk zijn van een aantal cruciale factoren. Het enthousiasme en inzet van een groep gemotiveerde mensen met een eigen visie, dromen en een pak lef, blijken niet voldoende om een leefgemeenschap tot een blijvend succes te maken. Een ecodorp blijft een uitdagende levenstaak en opdracht waar alle deelnemers evenredig en voortdurend zullen dienen in te investeren qua tijd, energie, verantwoordelijkheid en engagement. Ten tweede zal de confrontatie en communicatie tussen de deelnemers, elk met hun eigen visie, dromen, beperkingen, karakter, temperament,… werken als een spiegel die de eigen onbewuste patronen en schaduwkanten terugkaatst. Het vraagt moed, empathie, zelfinzicht, vergevingsgezindheid en eerlijkheid om daarmee te leren omgaan.

Misschien een koude douche : slechts 1 op de 10 initiatieven tot realisatie van een leefgemeenschap leidt tot welslagen. Dit mag zeker niet ontmoedigen, het stemt tot nadenken en de noodzaak tot een stevige voorbereiding van het project en een open communicatie tussen de deelnemers. Er zijn niet enkel de meer voor de hand liggende obstakels zoals: geen geschikt terrein en accommodatie vinden, onvoldoende geld bij elkaar krijgen, ruzie en conflicten binnen de groep, allerlei administratieve, wettelijke en financiële beslommeringen, te snel en te veel willen verwezenlijken, of er van uitgaan dat iedereen hetzelfde wil. Uit de jarenlange ervaring van bestaande ecodorpen leren we dat de meeste startende initiatiefgroepen telkens dezelfde problemen tegenkomen:

• Er is geen duidelijk beschreven, gezamenlijke visie.
• Er is een gebrek aan eerlijke besluitvormingsprocessen waarin iedereen kan participeren (of het niet kunnen hanteren daarvan).
• De gemaakte afspraken staan niet op papier.
• Er is een gebrek aan goede onderlinge communicatie.
• Er is een gebrek aan adequate begeleiding van groepsprocessen (prioriteit geven aan het oplossen van conflicten).
• Mede-initiatiefnemers en nieuwe leden worden gekozen zonder dat ze de gezamenlijke visie volledig kunnen onderschrijven (bijvoorbeeld door te bezwijken voor financiële of emotionele druk).
• Er is een gebrek aan kennis van het hanteren van technische, sociale en emotionele handvaten. 

 
Vier stappen om jouw familiedomein te starten

Stap 0: eerst opruimen waar je nu bent, zowel fysiek als energetisch.
Stap 1: ga op zoek naar een plaats op Aarde die goed voelt voor jou, waar je de rest van je leven wilt zijn en waar ook jouw kinderen graag willen blijven --- deze plek vinden, kan lang duren en is afhankelijk van verschillende factoren waaronder klimaat, natuur en omgeving --- belangrijk: het wordt pas een écht familiedomein indien ook de kinderen en volgende generaties jouw creaties en  verwezenlijkingen op deze plek verder zetten.
Stap 2: neem op deze plek 1 hectare in 'eeuwig' behoederschap en als eigendom --- dit familiedomein is overerfbaar en wordt beheerd via permacultuur en voedselbos technieken --- het Anastasia dorp is geen commune maar een 'unie van families' die autonoom en zelfvoorzienend samen leven.
Stap 3: plant een levende omheining rond jouw domein om de grenzen af te bakenen --- dit helpt onder meer om het mentaal beeld van jouw 'Ruimte van Liefde' te bewaren.
Stap 4: bouw een huis, start met de tuinen en begin een gezin --- kernthema's zijn permacultuur, levende voeding, ecologisch bouwen, off-grid, zelfvoorziening, duurzaamheid, natuurlijke zwangerschap en geboorte, kruidengeneeskunde, holistisch mensbeeld, huisonderwijs, meergeneratie wonen, spiritualiteit, wetenschap der verbeelding, enzovoort.

Ubyh Dance

Afghan Dance