De Natuurlijke Tijd - deel 2

Dag 5 tot 7 - 12 tot 14 juli - De Natuurlijke Tijd (2)

De aarde schrijft bomen als gedichten tegen de lucht.
Wij vellen ze en maken er papier van om onze leegte op te boekstaven.

Wat mij altijd dadelijk opvalt als ik mijn huis verlaat en de wijde wereld intrek richting natuur, zijn vier verloren gewaande levenskwaliteiten die ik terug herontdek en die trouwens nauw met elkaar samenhangen. Eenmaal je onder het zware energetische deken uit bent dat voortdurend boven Vlaanderen hangt, merk je pas wat er niet (meer) was en is.

• Ruimte – Er is nog zo weinig leef- en ademruimte in het volgebouwde Vlaanderen tussen al die steden, wegen, industrieterreinen, verkavelingen, winkelcentra en stralingsmasten. Waar vind je nog ongerepte natuur? Ik woon dicht bij het Lappersfortbos in St Michiels (dat momenteel bijna 1 jaar bezet wordt door moedige jongeren). Het is nog één van de vele mooie maar zogenaamde zonevreemde bossen in Vlaanderen die plaats moeten ruimen voor parkings of industrie. We helpen onszelf om zeep in naam van geld en economische groei. Hier in de Franse Vogezen (en op vele andere plaatsen in Frankrijk en Europa) zijn nog uitgestrekte wouden waar je dagenlang in kunt wandelen. Er zijn velden, meren, moerassen, valleien, bergen; er is groen, er is natuur, er is ruimte om te ademen, te bewegen, te genieten, te zijn…
  
• Tijd – Waar kun je beter zijn om een nieuwe verhouding tot tijd te krijgen dan hier op De Natuurlijke Tijd. Loskomen van de kloktijd en de ‘Time is money’ mentaliteit. Tijd is hier Kunst omdat tijd altijd Kunst is (of heb jij ooit al eens een lelijke zonsondergang gezien). Werken en moeten en presteren ruimen plaats voor creëren en mogen en inspireren. Leven op het ritme der natuur en mee wiegen met de seizoenen. Tijd nemen om tot de essentie te komen, tijd maken om te genieten. Tijd om te dromen en gewoon te zijn. Tijd om jezelf te vinden en niet langer voorbij te lopen aan je innerlijke kind. Jaaaa, tijd om te spelen en dan jubelt mijn hart.
  
• Rust – Stilte, rust, bezinning en meditatie zijn natuurlijke krachtbronnen voor welzijn, geluk en inzicht. Hoe kun je weten wat je wilt en bereiken wat je verlangt als je niet dagelijks tot rust komt en de Stilte laat spreken. Laat de wereld en alle beslommeringen los en wordt terug een onbewogen waarnemer. Leg je ego en de gedachtenstroom even stil en ontdek intuïtieve wijsheid/waarheid. Vergeet verleden en toekomst en kom volledig in het nu waar geen angst en zorgen zijn. Wel, hier tot rust komen in deze overweldigende natuur gaat als vanzelf. De natuur brengt verbinding en rust, steden brengen onbalans en stress.
• Schoonheid – Zalig mooie elfenplekjes die mijn ziel zomaar verwelkomen om te blijven genieten. Klaterende watervallen omringd door mosbegroeide rotspartijen. Spelonken en grotten afgeschermd met gordijnen van lianen en wortels. Werkelijk duizenden soorten groen. Kristallen beekjes vol opspringende kikkers. Statige bomen oprijzend uit vele varens. Vossen, marters, dassen, herten, eekhoorns en fleurige vlinders. Vreugdevolle bloementapijten in alle kleuren op een zachte bodem van geurige humus. Wolkenluchten die iedere minuut een nieuw tafereel uitbeelden. Helende boslucht vol pollen en zuurstof. Een symfonie van vogelgeluiden, bladgeritsel en wervelend water.

Is de natuur niet ongelofelijk mooi, overvloedig, rijk, bruisend en gelukkig.
Kijk gewoon eens onbevangen naar een bloem: zo gelukkig en vreugdevol,
zo zorgeloos en in vrede met zichzelf.
Bedankt voor deze schoonheid.

Wij zaten samen, het bos en ik,
versmeltend in stilte
tot alleen het bos overbleef.

Koyaanisqatsi is een Indiaanse term voor ‘wereld uit balans’, doelend op onze wereld. Hoe ver zijn we afgedwaald van een leven in harmonie en eenheid met ‘al wat is’? Zijn velen niet de weg kwijt? Blijkbaar wel, want iedereen heeft nu een GPS nodig om ergens te komen. Wie volgt en luistert nog echt naar zijn hart? Wie hoort nog de wijsheid die spreekt via zijn ziel? Blijkbaar weinigen, want kanker en hartziekten tieren welig (en ziekte is altijd signaal, een communicatie met Spirit). Wie kent nog echt de planten, de dieren, de aarde, de stenen? Wie ziet nog natuurwezens en voelt zich verbonden met Gaia, het bewustzijn van onze levende aarde? Niet de mensen die opgesloten zitten in betonnen steden en stenen huizendozen.

Ook hier op ‘De Natuurlijke Tijd’ merk ik opnieuw dat de natuur een ware heelmeesteres is, een onuitputtelijke bron van wijsheid. Niet zonder reden roept ook Anastasia op om terug contact te maken met de natuur. Hetzij in een volkstuintje, hetzij op je eigen familiedomein waar je een prachtige ruimte van liefde kunt creëren.

Graag bedank ik Hans voor de hartelijke ontvangst, de inzichten en wijze gesprekken en het verblijf op zijn ruimte van liefde. Hopelijk tot nog eens.

En nu op naar nieuwe horizonten.
Maar eerst nog een liedje: ook Sandy Denny vroeg zich al af waar de tijd heengaat.