Impressies en belevenissen, ontboezemingen en ervaringen, inspiraties en transformaties tijdens de co-creatie van een familiedomein op een ecodorp (Rivendell Village). Een reisverslag van de innerlijke en uiterlijke zoektocht naar vrede, vrijheid en vreugde.
14/09/2013
Boubiella
Dit is deel 9 van 12 van het reisverslag naar Zuid Europa tijdens de zomer van 2013.
Soms vraagt men mij: wat
doe jij? Men bedoelt dan meestal: wat doe je voor de kost, hoe zorg je voor
inkomsten? De waarde van iemand wordt blijkbaar nog altijd bepaald aan de hand
van geld verdienen en een job hebben. Nooit vraagt men: wie ben jij, wat is je
taak hier op Aarde, wat zijn je dromen, waar steek je energie in,...? Ik leef
(financieel) van een uitkering en voel me daar helemaal niet schuldig over. Sommigen
beschouwen het als profiteurschap en leven op de kap van de belastingbetaler,
maar ik zie het toch even anders. Het leven op Aarde wordt geregeld en bestuurd
door een kleine groep die bepaalt hoe alles verdeeld en verhandeld wordt. Geld
is daarbij het ultieme machtsmiddel. Mocht het leven op Aarde werkelijk
georganiseerd zijn zoals het echt bedoeld is, namelijk alles behoort toe aan
iedereen om eerlijk onder elkaar te verdelen (gelijkwaardigheid) en de vele
beperkende, feodale wetten zijn verdwenen (vrijheid), dan behoef ik geen
uitkering. Dan neem ik ergens een stukje land in tijdelijk behoederschap, maak er een paradijsje van, bouw
een eenvoudig huisje, teel mijn groentjes en deel mijn talenten. Maar dit kan
nu niet, omdat de elite een geldsysteem heeft geïnstalleerd en allerlei wetten
uitvaardigt die de vrijheden steeds meer inperken en het eigendomsrecht enkel beschikbaar stelt aan de mensen met geld en kapitaal. Wie geen geld heeft, valt uit de
boot. Wel, dan maak ik maar gebruik van hun eigen geldsysteem en sociale
uitkeringen (en zonder scrupules). Net zoals politici en topambtenaren geen scrupules hebben noch bezwaren maken om exuberante vertrekpremies op te strijken, en net zoals bankiers er geen graten in zien om belastinggeld te misbruiken om hun sjoemelende en speculerende banken te redden van het faillissement. Dit geld geeft mij ondertussen de mogelijkheid
verder te werken aan de website, aan het opbouwen van allerlei netwerken, aan
het inspireren van mensen, aan het verzamelen en beschikbaar stellen van
informatie,...zonder vergoeding, tenzij dan de uitkering van de staat. Wat mij
betreft is dit in evenwicht. Ik bouw op mijn manier mee aan een nieuwe en
betere wereld en de uitkering stelt mij in staat om dit ook te doen. Mocht
Ubuntu ooit doorbreken (ofhet basisinkomen goedgekeurd worden), dan verdwijnt mijn uitkering, maar dan komt ook de
mogelijkheid en de vrijheid terug om zelf volledig in te staan voor mijn eigen
bestaan en onderhoud.
Op mijn verjaardag bezoek ik Boubiella, een
schitterend domein annex boerderij van 50 hectare in de heuvels rond Le Maz
d'Azil, waar jaren terug enkele mensen een leefgemeenschap begonnen op te
starten. Er zijn vele wegen naar Rome en vele manieren om een ecodorp te
starten. Je kunt eindeloos vergaderen met een gelijkgestemde groep en alles
grondig voorbereiden: de financiële kant, de administratie en wetgeving, de
visie op punt stellen, richtlijnen en waarden afspreken, de juiste mensen
aantrekken, enz. En je kunt ook gewoon beginnen, zonder al die tijdrovende
(maar wel essentiële) bezigheden, en dus ergens een terrein kopen en allerlei
mensen laten meedoen. Deze laatste optie brengt de (onvermijdelijke)
conflicten, (die ontstaan wanneer mensen samenwerken en samenleven), dadelijk
in de groep en dan nog net tijdens de moeilijkste fase van een leefgemeenschap:
namelijk de opstartfase, waar alle energie dient te gaan naar een harmonieuze
ontwikkeling en grondige aarding van het project en niet naar conflictoplossing
en discussies. Op Boubiella werd op die manier gestart en van in het begin
waren er allerlei strubbelingen, discussies, ruzies en onenigheden binnen de
gemeenschap. Ondertussen zijn we jaren later, de meeste bewoners hebben de
gemeenschap verlaten en Boubiella zoekt nu kopers en/of investeerders om een
nieuwe start te nemen. Initiatiefneemster Inge woont in haar yurt bijna als
enige nog op het terrein en bekommert zich over de regelmatige bezoekers, het
huis en enkele tuinen. Ik krijg een rondleiding naar de vele mooie en magische
plekjes op Boubiella, langs hellingen afgewisseld met eikenbossen en vlakke
weiden met in de verte de besneeuwde toppen der Pyreneeën.
Het hele (complexe) verhaal hier vertellen, zou te ver
leiden, maar om het kort samen te vatten: de 4 grote en algemeen bekende
valkuilen bij de creatie van een leefgemeenschap hebben dit project
uiteindelijk de das omgedaan. Namelijk de wettelijk/administratieve kant, geld,
visie en ego. Er werd geen duidelijke visie opgesteld, geen tot weinig
afspraken (vooraf) gemaakt, het officiële aankoop- en eigenaarcontract zorgt
voor problemen, de verkeerde mensen werden aangetrokken en zonder proefperiode
toegelaten, er waren parasieten en profiteurs die de harmonie op het ecodorp
verstoorden, er zijn geen bouwtoestemmingen, ...Uiteindelijk zijn al deze
uitdagingen wel op te lossen (tenminste indien er openheid en communicatie
mogelijk is tussen de bewoners, wat ook niet altijd het geval is), maar in de
tussentijd stroomt de energie niet en stagneert de vooruitgang van het project.
De aankoop werd als volgt geregeld: 1 eigenaar heeft 3/4 van het bedrag
geïnvesteerd en een tiental anderen het overblijvende vierde deel, terwijl alle
eigenaars evenveel rechten kunnen laten gelden op het terrein. Dit zorgt nu
voor problemen omdat er onenigheid is tussen de eigenaars. Een betere manier om
samen aan te kopen is via een SCI waarbij iedere deelnemer aandelen (en
inspraak) verwerft volgens het geïnvesteerde bedrag.
Al met al werden hier alle klassieke fouten gemaakt
die trouwens ook 90% van alle opstartende gemeenschappen laten mislukken. Om
die fouten te vermijden zijn er enkele eenvoudige stappen vooraf te nemen. Ik
som hier snel de belangrijkste op, maar zal er na de reis een langere nieuwsbrief aan wijden. Breng een gelijkgestemde groep samen en bespreek
grondig (en voor de start van het project) de visie, waarden, doelen en
afspraken van de gemeenschap. Door vaak samen te communiceren over deze peilers
leert men elkaar en ook zichzelf steeds beter kennen, weet men wat men zelf
wilt en voelt men al snel of deze groep eensgezind is en in staat tot vredevol
samenleven. Deze fase van overleg en theoretische voorbereiding kan een tijd
duren. Ten tweede: zorg voor een waterdichte, eerlijke financiering en maak
duidelijke statuten op om het terrein aan te kopen/te verlaten en te beheren/te
bewonen, en zorg dat iedere deelnemer zich gelijkwaardig en goed voelt. Wanneer
het financiële aspect (aankoop terrein, wettelijke taksen, gemeenschappelijke
gebouwen, accommodatie, individuele en gezamenlijke inkomstenbronnen,...) niet
helder is of slecht geregeld, dan zal het ecodorp gegarandeerd falen. Ten
derde: kies een rechtvaardige beslissingsprocedure (consensus bvb.) en
degelijke technieken tot conflicthantering en zelfopvoeding bij egogerelateerde
onenigheden (zoals geweldloze communicatie, Byron Katie, spiegelogie,...).
Blijf altijd communiceren en openheid bewaren.
Ook de koeien komen proeven van mijn kookkunsten
Een ander probleem op Boubiella zijn de 'squatteurs',
dat zijn mensen die reeds op het terrein wonen wanneer het aangekocht wordt of
die er nadien komen wonen (zonder toestemming). In sommige streken in Frankrijk
is dit een vaak voorkomende situatie. Bepaalde gronden en terreinen staan
namelijk jarenlang te koop of worden niet meer gebruikt, waardoor mensen het
terrein kraken en er uiteindelijk (illegaal en gratis) gaan wonen. Afhankelijk
van de burgemeester wordt dit ook gedoogd. Als nieuwe eigenaar van een terrein
is het niet evident om die personen ook weg te krijgen, soms dient er een
proces aan te pas te komen en dan nog. Op Boubiella wonen nog altijd squatteurs
die blijkbaar geiten houden op een deel van het 50 hectare grote domein en, wat
erger is, de enige waterbron vervuilen (met geitenmest en urine). Ze willen
niet weg, zijn niet voor rede vatbaar en hebben ondertussen ook grote
voedseltuinen aangelegd. Hoe ga je hiermee om? Is geweld en de rechtbank
inschakelen de beste optie? Of zijn er andere oplossingen? Wat zou een
permacultuur oplossing zijn?
In ieder geval ben ik blij dat de jarenlange
moeilijkheden op Boubiella wellicht binnenkort voorbij zijn en een nieuwe start
kan genomen worden, want de plaats zelf
is prachtig en de natuur overweldigend rijk aanwezig. Inge bevestigt dat
het wonen in een yurt midden ongerepte natuur, waar natuurwezens al eeuwen
thuis zijn, een onvergetelijke en transformerende ervaring is. Een ideale
manier om het contact met jezelf en andere bewustzijnsvelden te verdiepen. De
rust, de stilte, de helende aardekrachten, de elementaire wezens, de dieren, de
zuivere lucht, de gitzwarte sterrennachten, het lekkere bronwater, de echte en
wilde natuur overal,...dit is de ware thuis van de mens, waar men de innerlijke
kracht en wijsheid herontdekt en de intuïtie en inspiratie aangescherpt worden.
Helemaal anders dan het leven in een technologische wereld midden een betonnen
stad, wat de gegarandeerde doodsteek betekent voor het zielenleven van een
mens.
Na Boubiella verlang ik naar een nieuwe wandeltocht in
een ander gebied van de Ariège. Eerst naar Foix om wat inkopen te doen en dan
verder richting Andorra naar Tarascon, Ax-les-Thermes en over de Col de
Pailhères (2001 m) tot in Quérigut waar ik mij in het bos parkeer om te
overnachten. De beklimming en afdaling van de col met mijn camper was wel even
opletten geblazen. 25 km haarspeldbochten langs een smalle baan zonder
vangrails en af en toe koeien die gewoon midden op de weg staan. Koeien (en alle
dieren?) hebben geen hoogtevrees want sommigen staan rustig te grazen op wel
erg schuine bergflanken waar 1 misstap voldoende is om 1000 meter in de
dodelijke afgrond te storten. Ettelijke dieren (ook geiten, schapen, paarden,
ezels,...) zijn jaarlijks slachtoffer van fatale valpartijen in de ravijnen,
meestal na een fikse regen- of sneeuwbui.
Vele mij onbekende namen van wielrenners sieren het
asfalt, wellicht nog van vroegere etappes uit de Tour de France. Mijn campertje
ziet danig af van de vele bochten en het klimmen en dalen, de banden zijn al
helemaal kaal vooraan en de hellingen schuiven met een slakkengangetje onder
mij voorbij, want de motor trekt niet zo lekker meer als 25 jaar geleden. Deze
morgen was ook nog de batterij leeg (had de lichten 2 uur laten aanstaan) maar
gelukkig was ik net in Le Maz d'Azil waar een garage is die mij uit de nood
hielp. Ik had eerst in het dorpje gevraagd of iemand mij wou helpen starten met
startkabels. De tweede aan wie ik hulp vroeg, sprong meteen in zijn wagen en reed
mij naar de parking waar de camper stond. We probeerde verschillende malen via
de startkabels maar de motor wilde niet. De meeste Fransen zijn erg vriendelijk
en behulpzaam, is mijn ervaring (althans in de Ariège en Aude). Maar beertje
(mijn camper) doet het goed en brengt mij overal waar ik heen wil, zelfs met de
toenemende roestgaten overal waardoor hij lijkt op een gehavend schip in een
vergeten haven. Enkel de Piste Forestière probeer ik te vermijden, dat zijn
onverharde boswegen vol rotspunten en diepe geulen die vaak leiden naar een
vertrekpunt van mooie wandelingen, maar wel een aanslag betekenen voor banden,
vering en motor. Je hebt hier soms echt een 4x4 nodig.
Na een rustige nacht rij ik verder naar de Catalaanse
Pyreneeën in het meest zuidoostelijke departement van Frankrijk:
Pyrénées-Orientales. Hier zijn andere landschappen dan in de Ariège, wat ruwer,
schraler en kouder en doorspekt met vele skistations en meren. Ik stop even om
een wandeling (2 uur) te maken rond het
Lac de Matemale en dan opnieuw een col over en langs de gorges de la Carança
verder naar de 2 (door militair architect Vauban) versterkte en erg
toeristische maar authentieke dorpjes Mont Louis en Villefranche-de-Conflent.
Die laatste vind ik de mooiste met de versterkte burcht Fort Liberia boven op
een heuvel welke verbonden is met Villefranche via de weg der 1000 treden, de
langste onderaardse gang in Frankrijk. In Prades neem ik de afslag richting
Massif de Canigou om een mooie wandeling te vinden rond de mythische berg Canigou.
Rond 10 uur vertrek ik op verkenningstocht langs één van de flanken van het
bergmassief die bestaat uit een collectie pieken, bergen en heuvels waarvan de
Canigou de hoogste is (2785 m). Ik had al enkele geweerschoten gehoord die de
stilte der vroege morgen ruw verstoorden en na een uurtje wandelen kom ik
inderdaad een groep jagers tegen (het jachtseizoen is geopend en het is
zaterdag, vandaar). Een bezwete hinde vlucht rakelings naast mij het bos in
achterna gezeten door een meute jachthonden, die allemaal een bel en een zender
rond hun nek hebben en afwisselend luid blaffen en aan het hindespoor
snuffelen. De jagers (allemaal met fel fluo-oranje T-shirt voor de
zichtbaarheid), komen rustig aangewandeld met het geweer schietensklaar, maar
verzekeren mij dat toeristen veilig zijn en niet per ongeluk afgeknald worden.
Maar ik vertrouw het niet helemaal en keer op mijn stappen terug. Jagers zijn
een geval apart in Frankrijk, vrij arrogant en zich boven de wet wanend.
Ik rij terug naar Prades en dan via Millas en de
Katharenruïnes Queribus en Peyrepertuse, die ooit als arendsnesten honderden
jaren de Frans/Spaanse grens bewaakten, naar Albières waar vriendin Ingrid
woont. Onderweg kom ik nog in een wolkbreuk terecht net als ik via een
derderangsbaantje een col aan het oprijden ben. Het water stroomt in beken over
de weg en ik moet noodgedwongen even stoppen tot het ergste voorbij is. Dit is
de eerste maal sinds mijn vertrek 40 dagen geleden dat er een druppel regen
valt. Maar de volgende dag schijnt de zon alweer en trekken we short en t-shirt
terug aan. Bij Ingrid zie ik alle vrienden terug en 's avonds gaan we nog naar
de 'danse de cercle', een maandelijkse dansavond waarbij iedereen in een cirkel
staat en allerlei eenvoudige volksdansjes uitvoert. Er zijn vaak allerlei
activiteiten, het hele jaar door, waar mensen kunnen samenkomen en uitwisselen.
En anders dan in België gebeurt het aanbieden van voeding en drank bij zulke
samenkomsten altijd via 'auberge espagnole', namelijk iedereen brengt wat te
eten en te drinken mee, alles wordt uitgestald op tafel en met elkaar gedeeld. I like
it.
oooohhhh oei... die squatteurs die spiegelen wel weer keihard! aan welke kant van de matrix staan zij? en aan welke kant .... de rivendell idealist die zojuist een zak geld weggaf en zichzelf nu een 'aardebezitter' 'mag' noemen??? oei oei...
Wij allen samen vormen de matrix en hebben samen ook de kracht om collectief een beter systeem te kiezen mochten we dat willen. Zolang mensen geloven in een autoriteit (buiten zich) en geld (en dus persoonlijk bezit) en zolang hun ego de touwtjes in handen heeft, zolang zal er ongelijkheid en strijd (en squatteurs) zijn.
Samen met vele andere groepen wereldwijd werkt Rivendell Village aan een nieuwe manier van leven, wonen en werken, aan de bouw van lokale en duurzame eco-oases, waar Mens Zijn en creativiteit voorop staan en de vervreemding van ons ware Zelf en de omringende natuur geen kans meer krijgen. Deze pilootprojecten faciliteren de transitie naar een nieuwe samenleving. Een groene wereld waar kleinschalige nederzettingen de omkadering vormen voor individuele creatieve ontplooiing. De zelfbedruipende gemeenschappen vormen een netwerk van Levende Dorpen die als zonnestralen onze Aarde verlichten, verwarmen en behoeden. Op het dorp beheert iedere familie een lapje grond wat samen een kleurrijke en diverse lappendeken van eetbare en paradijselijke woontuinen betekent. Onderlinge uitwisseling van goederen en diensten tussen Mensen en dorpen laten dan nieuwe economie-vormen ontstaan, niet gebaseerd op winst en uitbuiting, maar op rechtvaardigheid en eerlijkheid. Zo is er genoeg werk en voedsel voor iedereen. Zo komt macht, kracht en vrijheid terug bij de Mens. De Levende Dorpen voorzien in een antwoord op de ecologische problemen, bieden een structuur tot maatschappijvernieuwing, omkaderen de geboorteplaats van de Universele Mens en ondersteunen de vestiging van een hartbeschaving op Aarde gebaseerd op wijsheid, vrede, vrijheid, harmonie en liefde.
Anastasia
Anastasia is een strijdster voor de krachten van het licht. Het onderkennen van haar ware betekenis en grootsheid is iets dat voor onze nakomelingen is weggelegd. Geen enkele sage, legende of vertelling is in staat de grootsheid van zo'n strijdster zelfs maar voor te stellen.
Life’s not about waiting for the storm to pass… It’s about learning to dance in the rain.
***
You never change things by fighting the existing reality. To change something, build a new model that makes the existing model obsolete.
***
The future has to belong to those who believe in the beauty of their dreams.
***
Put everything at stake. Risk everything, because the next moment is not certain. So why bother? Why be concerned?
Live dangerously, live joyously. Live without fear, live without guilt. Live without any fear of hell, or any greed for heaven. Just live.
***
Do not follow where the path may lead. Go instead where there is no path, and leave a trail ...
***
And in the end, it's not the years in your life that count, it's the life in your years.
***
Zijn wij niet de harmonieën van één en dezelfde droom? Zijn wij niet de sterren van één en dezelfde straal? Zijn wij niet de vruchten van één en dezelfde boom? Zijn wij niet de golven van één en dezelfde zee?
***
Only as high as I reach can I grow. Only as far as I seek can I go. Only as deep as I look can I see. Only as much as I dream can I be.
***
Treat the earth well. It was not given to you by your parents, it was loaned to you by your children. We do not inherit the earth from our ancestors, we borrow it from our children.
***
Humankind has not woven the web of life. We are but one thread within it. Whatever we do to the web, we do to ourselves. All things are bound together. All things connect.
***
Changing the world begins with the very personal process of changing yourself, the only place you can begin is where you are, and the only time you can begin is always now.
***
Your heart is free, have the courage to follow it
***
We are here to awaken from the illusion of our separateness.
***
To everything that has been--Thanks For everything that will be--Yes.
***
De toekomst is niet wat er zal gebeuren, maar wat we zullen doen
***
The grand essentials of happiness are: something to do, something to love, and something to hope for.
***
I love to think of nature as an unlimited broadcasting station, through which God speaks to us every hour, if we will only tune in.
***
The real question is not whether life exists after death. The real question is whether you are alive before death.
***
Op een dag zal het licht je opensplijten ook al is je leven nu een kooi. Want goddelijk zaad, de bekroning van het lot, is in het verborgene gezaaid op een oude vruchtbare vlakte, waarvan jij de erfgenaam bent.
***
All good things are wild, and free.
***
Speak your truth. Sing your love. Dance your soul. Free your spirit.
***
Ralph Waldo Emerson once asked what we would do if the stars only came out once every thousand years. No one would sleep that night, of course. The world would become religious overnight. We would be ecstatic, delirious, made rapturous by the glory of God. Instead the stars come out every night, and we watch television.
***
Find a family. Plant a forest. Rule your mind. And laugh with the gods.
***
Twenty years from now you will be more disappointed by the things you didn’t do than by the ones you did do. So throw off the bowlines, sail away from the safe harbor. Catch the trade winds in your sails. Explore. Dream. Discover.
***
The key is to live simply.
***
There are no passengers on Spaceship Earth. We are all crew.
***
Watch your thoughts, for they become words. Watch your words, for they become actions. Watch your actions, for they become habits. Watch your habits, for they become character. Watch your character, for it becomes your destiny.
***
Enjoy life. There's plenty of time to be dead.
***
Insanity is doing the same thing over and over again and expecting different results.
***
Do the thing you fear, and the death of fear is certain.
***
Faith is taking the first step even when you don’t see the whole staircase.
***
Some things have to be believed to be seen.
***
Thoughts are just fluffy clouds passing by... You are the Sky
***
Two roads diverged in a wood, and I – I took the one less travelled by. And that has made all the difference.
The Indian Ten Commandments
Treat the Earth and all that dwell therein with respect * Remain close to the Great Spirit * Show great respect for your fellow beings * Work together for the benefit of all Mankind * Give assistance and kindness wherever needed * Do what you know to be right * Look after the well-being of Mind and Body * Dedicate a share of your efforts to the greater Good * Be truthful and honest at all times * Take full responsibility for your actions
15 Stappen om je Droom te Realiseren
*** Ontdromen ***Laat veel dromen die je hebt los. Want de droom die bij je hoort, kiest jou. Test: laat ook deze droom los. Als hij echt bij je hoort, komt hij vanzelf weer terug.
*** Vertrouwen *** Ontwikkel het vertrouwen om je droom te laten groeien in z'n eigen tempo.
*** Kiemfase ***De droom slaat aan en er komt veel energie vrij. Deel nu je droom met de buitenwereld.
*** Intuïtie ***Leer steeds meer te vertrouwen op je intuïtie. Een goede aanwijzing dat je op het juiste pad bent, zijn synchroniciteit en 'toeval'.
*** Lef ***Je verlangen om je droom te verwezenlijken moet groter zijn dan je angst.
*** Openheid ***Sta open voor anderen, maar blijf altijd bij de kern van je droom. Je belangrijkste taak is het bewaken van de intentie die de droom in de wereld wil zetten.
*** Doorzettingsvermogen ***Is een kracht die groeit door alle uitdagingen die je tegenkomt.
*** Groei ***Verleg vrijwel constant de grenzen die je denkt te hebben. Door de grenzen van je 'comfortzone' op te zoeken, vergroot deze zone zich en groei je.
*** Samenwerken ***Werk met anderen samen, zowel offline als online.
*** Gebruik Internet ***Deel je droom via websites en sociale netwerken en trek zo gelijkgestemden aan.
*** Focus *** Focus ! Focus !! Focus !!!
*** Team ***Stel een goed (internationaal) team samen van mensen met verschillende kwaliteiten die elkaar aanvullen.
*** Leren ***Maak zoveel mogelijk fouten, zo leer je het snelst.
*** Wees Flexibel ***Als de creatie een kant opgaat die niet past bij de oorspronkelijke intentie, stuur dan bij of laat het los. Wees niet bang om opnieuw te beginnen.
*** Geniet *** Wees ontspannen en geniet van elk moment onderweg.
Doe het !Hier en nu !Praktisch !Gewoon Beginnen !Stap voor Stap !
To Do List
LISTEN COLLABORATE ASSUME NOTHING STUDY THE PAST KEEP IT SIMPLE COMMUNICATE DRAW A DIAGRAM NEVER SELL OUT PUSH HARDER SAY WHAT YOU MEAN BE OPEN ROLL UP YOUR SLEEVES DREAM WELCOME CHANGE ADD VALUE AIM HIGHER FOSTER INTUITION DO MORE WITH LESS LAUGH INNOVATE THINK SIDEWAYS FOCUS MEAN WHAT YOU SAY TAKE IT TO THE EDGE RELAX BREATHE STAY HIGH FREQUENCY BE PRESENT OBSERVE YOURSELF FEAR NOTHING FOLLOW YOUR HEART BE WHO YOU ARE FULFIL YOUR DESTINY AWAKEN YOUR SOUL EMBRACE LIFE CREATE BEAUTY EXPERIENCE THE DIVINE REMEMBER THE JOY SMILE PLAY LOVE LOVE LOVE
oooohhhh oei... die squatteurs die spiegelen wel weer keihard! aan welke kant van de matrix staan zij? en aan welke kant .... de rivendell idealist die zojuist een zak geld weggaf en zichzelf nu een 'aardebezitter' 'mag' noemen??? oei oei...
BeantwoordenVerwijderenWij allen samen vormen de matrix en hebben samen ook de kracht om collectief een beter systeem te kiezen mochten we dat willen. Zolang mensen geloven in een autoriteit (buiten zich) en geld (en dus persoonlijk bezit) en zolang hun ego de touwtjes in handen heeft, zolang zal er ongelijkheid en strijd (en squatteurs) zijn.
BeantwoordenVerwijderen