Op zoek naar het paradijs - Deel 3: de voorlopige plaats

Departement Aveyron

 Dit is een aflevering uit de serie: 'Op zoek naar het paradijs'

Lees hier deel 1: voorbereiding
Lees hier deel 2: zoektocht

Deel 3: de tijdelijke plek

Onder een strakblauwe hemel en een weldadige zonnewarmte van 30° verlaat ik mijn vrienden in de Lot en rij via de departementale routes (voortdurend heuvel op en heuvel af) naar Sevely (in de Hérault), zo'n 300 km verder zuidoostwaarts. Onderweg doorkruis ik de fraaie departementen Aveyron en Tarn en kom voorbij enkele van de mooiste dorpen in Frankrijk. Dat nodigt uit om een bezoekje te brengen. Eerst Villefranche de Rouargue en vooral Najac (beide in de Aveyron, waar ook prachtige gorges zijn), daarna Cordes sur Ciel, Albi, Lautrec, Castres en uiteindelijk Mazamet (allemaal in de Tarn). Cordes werd in 2014 door de Fransen uitgeroepen tot mooiste dorp. En dat wil toch wat zeggen, want er zijn honderden authentieke en mooie dorpjes in Frankrijk (waarvan er 156 ook een officiële erkenning als mooiste dorp hebben). Cordes ligt boven op een bergtop als een stenen schip wat gestrand is op een zandbank. De middeleeuwse cité zit vol leuke steegjes, duizendjarige huisjes en kleine winkeltjes (vooral kunst, keramiek, juwelen, artisanale bereidingen,...). Een uurtje verder ligt Albi, de mooie stad met de imposante kathedraal (de grootste kerk uit baksteen ter wereld) en een rijke, woelige geschiedenis. Ook het middeleeuwse dorpje Lautrec (onder meer bekend vanwege schilder Toulouse-Lautrec) is een halte waard.

De tuin van het Bisschoppelijk paleis in Albi

Begin 2014 stelde ik een masterplan op met als doel mij te ontkoppelen van de waanzin matrix en de weg naar meer vrijheid, soevereiniteit en onafhankelijkheid te gaan. Dit masterplan bestaat uit 8 grote stappen die onder te verdelen zijn in een aantal kleinere stapjes, wat de manifestatie makkelijker maakt. Stap 1 en 2 zijn ondertussen succesvol afgewerkt. Stap 1 was de opzeg van mijn huurhuis en de aankoop van een camper als mobiele woning; stap 2 was de aanvraag van een referentieadres als nomade. Ondertussen ben ik al even bezig met stap 3, namelijk het vinden van de plek om een zelfvoorzienend permacultuur paradijsje te creëren. Dit is een grote uitdaging die erg veel tijd en energie in beslag kan nemen, zoals mijn eigen ervaringen en de verhalen van andere pioniers bevestigen. Soms duurt het vele jaren. Dit komt omdat verschillende factoren een cruciale rol spelen in het vinden van een ideale en perfecte plaats. Zoals geld, locatie, omgeving, landkeuze, aantal bewoners, de lokale burgemeester en het politiek bestuur, klimaat, bouwvergunningen, woontoestemming, grondkwaliteit, gelijkgestemde buren,...Geld en locatie zijn wellicht de belangrijkste parameters bij het kiezen van een plek (meer uitleg daarover vind je in deel 1 en 2). Mijn ervaring is dat de queeste naar het 'vinden van de plek' opgesplitst kan worden in 2 delen: de voorlopige plek(ken) en de definitieve plek. 

Huisoppas: gratis wonen in ruil voor toezicht en onderhoud
Google op house sitting, garder maison,...

In Frankrijk is het vrij makkelijk om een mooie (voorlopige) plek in de natuur te vinden waar men een langere tijd (gratis) kan verblijven. Men kan er dan wonen in elk type tiny house, bvb. een yurt, roulotte, mobilhome of caravan. Maar gezien het tijdelijke karakter van die plek, is zo’n locatie eigenlijk niet geschikt om er een permanent bewoond familiedomein te creëren. Want alle (dure) notelaars, fruitbomen en bessenstruiken die men daar eventueel zou planten of zelfs een huisje wat men gebouwd heeft, dienen uiteindelijk vroeg of laat te worden verlaten wanneer de toegestane termijn verstrijkt of de eigenaar van het terrein zijn beslissing herziet. Niettemin is wonen op een tijdelijke plek (in afwachting van het vinden der definitieve plaats) een aan te raden keuze. Er zijn 3 heel belangrijke voordelen.

Het is vooreerst de beste manier om een land, haar bewoners en haar cultuur te leren kennen, en om te voelen of emigreren naar dat specifieke land wel echt iets voor jou is. Dit kan dan zonder dat men (veel) geld hoeft te investeren, want men woont gratis of erg goedkoop op een tijdelijk en voorlopig terrein. Men hoeft dus het spaargeld niet aan te spreken, maar kan het aan de kant houden voor de aankoop van het definitieve terrein. En ondertussen leert men de taal spreken en de gewoonten beter kennen en kunnen nieuwe vriendschappen ontstaan en connecties met gelijkgestemden gestart worden. Want netwerken en sociale contacten zijn echt wel cruciaal wanneer men naar een vreemd land emigreert, niet enkel als onmisbare hulp bij allerlei klusjes en de administratieve papiermolen, maar ook omdat het niet de bedoeling is om als een kluizenaar in een bos te leven maar integendeel enthousiast samen te werken met de buren en lokale bewoners en allerlei diensten en goederen uit te wisselen zonder geld of ruilmiddel (zie het Sevely bericht). En dit kan enkel als je ook integreert in de lokale gemeenschap.

Een tijdelijke plek biedt dus ook de mogelijkheid om alvast al eens te testen en te proeven van een nieuw leven, om te zien of emigratie, zelfvoorziening en eenvoud echt wel jouw pad en hoogste verlangens zijn (op dit moment). Even wonen op die tijdelijke plek is een onmisbare ervaring in de aanloop naar definitieve emigratie en dit kan dan aan een minimale kostprijs.

Een yurt op een ecologische camping als tijdelijke locatie

Een tweede reden om eerst wat op een tijdelijke plek te wonen in het land van voorkeur is de functie van deze plek als uitvalsbasis bij de zoektocht naar de definitieve plaats. Je kiest dus best en bij voorkeur de tijdelijke plek in de regio waar je ook definitief wenst te wonen.

Om het duidelijk te maken: je kunt nooit een nieuw leven opbouwen in Frankrijk als je nog in België of Nederland blijft wonen/werken en vanuit België/Nederland terreinen en locaties zoekt en foto’s bekijkt. Men kan uiteraard wel (vanuit België) internet inschakelen bij de zoektocht naar gronden, het leggen van contacten via mail en het maken van afspraken met immo-kantoren of eigenaars. Maar uiteindelijk dient men ter plaatse te gaan kijken en te voelen en een prospectietocht naar geschikte terreinen te ondernemen (zie deel 1 en 2). Bovendien zijn de echt mooie en vooral goedkopere gronden niet te vinden via internet maar wel door effectief in de streek te gaan wonen en dan rond te vragen naar geschikte terreinen aan buren, vrienden, burgemeesters,...en op marktjes, in biowinkels en op café. En als je wat ingeburgerd raakt in een streek dan komen de hulp en de buitenkansjes zo op je pad. Een tijdelijk en gratis terrein (al dan niet met gebouw) is dus een handige ankerplaats, een thuisbasis van waaruit men de streek kan verkennen en de mensen kan bevragen op zoek naar dat ultieme paradijsje. Eenmaal de juiste plek gevonden is, dan kan de tijdelijke standplaats zelfs nog verder dienst doen als woon- en rustplek tijdens de afhandeling van de koopakte, de voorbereiding van de emigratie/verhuis en eventueel de inrichting van het nieuwe, maar vaak nog ruwe terrein (wat de eerste jaren erg kan lijken op een rommelige bouwwerf en overwoekerde brousse).

Een derde reden kan de volgende zijn. Een tijdelijke plek is als een vrijblijvende introductie tot het nieuwe leven. Verblijven op de tijdelijke locatie helpt dan alvast om te acclimatiseren en te aarden in de uitgekozen regio en het land van voorkeur. Verhalen van pioniers beschrijven namelijk vaak dat het eerste jaar in een vreemd land vooral dient om zich thuis te voelen, zich te verbinden met de energie van een plek, zich welkom te weten en regelmatig op verkenning te gaan. Dit aarden en thuiskomen kan uiteraard ook dadelijk op de definitieve plek, maar meestal zijn de eerste pioniersjaren zo intens en vol allerlei beslommeringen en werkzaamheden dat tijd nemen om te wennen en zich aan te passen aan het nieuwe levenspad vaak verwaarloosd worden. Maar wie daarentegen eerst even op een tijdelijke plek woont, hoeft niet dadelijk en dagdagelijks aan de slag in tuin en huis en kan zonder stress rustig verbinding maken met de streek, het terrein en de mensen en op eigen tempo wennen aan klimaat, cultuur en omgeving. Dit is erg belangrijk, zelfs voor de bewegelijke tekens der horoscoop, en zeker voor de vaste tekens die niet zo erg van verandering houden.

Tijdelijk aansluiten bij een ecodorp kan een goede stap zijn.
Dit is Sieben Linden in Duitsland.

Een ander aspect op het tijdelijk terrein is de mogelijkheid om te oefenen, te experimenteren en fouten te maken en zo de nodige expertise en kennis op te bouwen in afwachting van het wonen op het definitieve familiedomein. Denk hier bvb. aan een moestuin opstarten, een compost toilet maken, een coboven bouwen, een yurt opzetten, zaden en planten verzamelen voor het toekomstige voedselbos en nog veel meer. Op die manier leert men alvast de skills en tools op vlak van zelfvoorziening en autonomie die later goed van pas zullen komen bij de creatie van het eigenlijke domein. Daarnaast kan men de tijd die men doorbrengt op het tijdelijke terrein niet enkel gebruiken om de regio uit te kammen op zoek naar de ultieme plek, maar het is een ideale gelegenheid om zich bij te scholen en kennis te verwerven betreffende enkele hoofdthema’s zoals: permacultuur, hernieuwbare energie, plantenkennis, low-impact huizenbouw, enz. Dit kan dan via zelfstudie van boeken, YouTube en het bezoeken van andere, inspirerende pioniers.

Deze derde reden om eerst ergens tijdelijk te wonen omvat dus de mogelijkheid om zich eerst te oefenen in de skills en technieken tot zelfvoorziening, extra tijd tot onderzoek en bestudering der hoofdthema’s, het op verkenning trekken in de regio en het tijd nemen om zich te wortelen en te acclimatiseren in de streek.

Hoe vind je nu een gratis en tijdelijk terrein? Dit zal in ieder land verschillend zijn, ik kan alleen maar spreken over de Franse situatie en mijn eigen ervaringen. Ik overloop enkele mogelijkheden op het Franse platteland:

** Huisoppas: talrijke vakantiehuizen staan gedurende vele maanden per jaar leeg en de eigenaars zijn maar wat blij als iemand zich wil ontfermen over de woning, de tuinen, het zwembad, de dieren,... tijdens de periodes wanneer niemand aanwezig is. Het is zelfs mogelijk om wat centjes bij te verdienen wanneer de eigenaars vragen om kleine huishoudelijke taken en klusjes op te knappen tijdens jouw verblijf. Er zijn vele websites die huisoppassers en eigenaars met elkaar in contact brengen.

** Terreinbewaking: afgelegen, vergeten en weinig bezochte terreinen (in berg- en bosgebied) worden vaak door krakers en nomaden 'illegaal' bezet. Soms laten eigenaars dan een toezichthouder gratis wonen op een terrein om krakers af te schrikken. 

** Grootgrondbezitters: sommige eigenaars bezitten vele percelen grond verspreid over vele regio's in heel Frankrijk. Vaak weten eigenaars zelfs niet dat ze her en der nog een stuk(je) land hebben liggen. Dit komt door de erfenis wetten: een eigenaar sterft en zijn landerijen worden verdeeld onder kinderen en kleinkinderen, dit is al een eerste opsplitsing. Wanneer dan ook die kinderen en kleinkinderen sterven wordt het land opnieuw verdeeld onder de nakomelingen. Na enkele generaties hebben de erfgenamen overal kleine stukjes terrein liggen waar ze soms geen weet van hebben of geen interesse in hebben. Grootgrondbezitters hoeven trouwens niet altijd megarijk te zijn. Ik ken iemand die veel terreinen opkoopt om zijn kuddes en dieren te laten grazen. Deze man is niet superrijk maar gezien agrarische grond vrij goedkoop is in in bepaalde Franse regio's (2000 € per hectare) kan hij toch vrij grote percelen aankopen. Deze mensen zijn vaak bereid een stukje grond tijdelijk ter beschikking te stellen aan zoekende pioniers. 

** Gemeentelijk bos: een derde van Frankrijk is bos en vele bossen liggen in uitgestrekte, beschermde natuurparken. Ik sta soms wekenlang op dezelfde plaats in een bosrijk natuurpark zonder dat ik opmerkingen krijg of weggejaagd wordt. In Vlaanderen is dit totaal ondenkbaar. Overnachten in een provinciaal domein of bos is verboden in Vlaanderen. Nog dezelfde avond komt de boswachter je intimideren en wegjagen. Ja, de natuur behoort al lang niet meer aan iedereen. In Frankrijk daarentegen ken ik tientallen (prachtige, natuurlijke en bosrijke) plaatsen waar je gerust enkele maanden kan staan met een mobilhome zonder dat iemand het merkt. Uiteraard dien je alles netjes te houden. Het is net die Franse vrijheid die mij trouwens zo aantrekt. 

** Vrienden & familie: na 10 jaar rondtrekken ken ik ondertussen heel wat mensen en vrienden in verschillende Franse regio's. Velen wonen zelf op grote terreinen (naar Vlaamse normen dan) waar nog plaats is om enkele tijd een camper of yurt te zetten. Ook verre of dichte familie die reeds in Frankrijk woont, kan een mogelijkheid bieden als tijdelijke en gratis verblijfplaats. 

** Ecodorpen & pioniers: steeds meer duurzame leefgemeenschappen en nieuwe samenwoon vormen ontstaan nu overal op Aarde. Alleen al in Frankrijk zijn letterlijk honderden projecten en initiatieven aan de gang. Velen zijn op zoek naar allerlei hulp en nieuwe bewoners. De meeste leefgemeenschappen vinden nieuwe mensen die even tijdelijk bij hen verblijven geen enkel probleem. Er zijn vele voordelen: men kan rechtstreeks leren van andere pioniers, men krijgt hulp bij administratieve verplichtingen, men krijgt tips over mogelijke terreinen, men krijgt een introductie tot het leven in gemeenschap, men leert nieuwe en gelijkgestemde vrienden kennen,...Vele andere kleine projecten zoals bvb. ecologische campings, bewustzijnscentra, herbronninghuizen, plukboerderijen, bed & breakfast of gite verhuur, permacultuur tuinen, familiedomeinen...zoeken vrijwilligers. Het zijn vaak mensen die recent zijn geëmigreerd en veel hulp kunnen gebruiken bij de verwezenlijking van hun mooie plannen en dromen. Hier is een lijst van ecodorpen.

** Wwoof, helpx & work away: deze 3 websites brengen gastgezinnen en vrijwilligers samen met de bedoeling voor beiden een win-win situatie te creëren. De gastheer krijgt gratis werkkracht in ruil voor kost en inwoon. En de vrijwilliger leert skills en kennis en woont gratis op een leuke plaats in ruil voor enkele uren werk per dag. Het mooie is dat er dan ook voldoende vrije tijd overblijft om op zoektocht te gaan naar jouw eigen paradijsje in de streek waar je vrijwilligerswerk doet. Sander van Murat vond op die manier zijn paradijs. En ondertussen krijg je gratis kost en inwoon. Dit zijn de websites: wwoof, helpx, work away. 

Wwoofen is leerrijk en plezant
en een ideale manier om land en cultuur te ontdekken.

Eenmaal een gratis en tijdelijke plek gevonden en gekozen is (zonder huis of gebouw op), dan zijn er ook verschillende mogelijkheden om er effectief te wonen. Ik heb zelf een mobilhome wat volgens mij een erg goede combinatie is van enerzijds een goedkoop woonhuis met alle basiscomfort en anderzijds de mogelijkheid mobiel te blijven en rond te trekken. Evenwel is een mobilhome niet geschikt voor afgelegen en moeilijk bereikbare terreinen, bvb. extreem berg- of bosgebied. Andere mogelijkheden zijn een caravan plaatsen (2dehands vanaf 1000 €) --- een yurt of ger opstellen (2dehands vanaf 2000 €) --- een chalet optrekken (2dehands vanaf 3000 €) --- een roulotte of pipowagen plaatsen (2dehands vanaf 5000 €) --- of zelfs een heus roundhouse bouwen, wat ook interessant is als eerste bouwoefening (vanaf 2000 €). Deze low-impact woningen kunnen later ook meeverhuizen naar het definitieve domein.

Een gratis, tijdelijke en voorlopige plek vinden is dus vrij makkelijk, maar voor wie er toch niet in slaagt, zijn er ook enkele betalende mogelijkheden. Wellicht kun je deze opties eerder beperken in tijd gezien het maandelijkse kostenplaatje.

• Een vakantiehuis of gite huren: tijdens de zomermaanden kan dit duur uitvallen, maar men zoekt best een vakantiehuisje om op jaarbasis te huren, wat veel goedkoper uitvalt. Het voordeel is het comfort en de aanwezigheid der basisvoorzieningen, nadeel is de prijs die toch een hap uit het budget betekent gezien je minimaal toch een jaar uittrekt om vanuit die tijdelijke gite het definitieve domein te vinden. Tenzij je veel geluk hebt en al snel je droomplek vind en ook de aankoop procedure vlot verloopt (reken op minimum 3 maanden notaris en administratie toestanden).
• Een caravan op een camping huren: kies dan een camping die het hele jaar openblijft, men kan ook een eigen tent zetten op de camping, maar dat is minder geschikt tijdens de wintermaanden, een caravan bevat ook de nodige basisvoorzieningen.
• Een huisje huren: dit kan een goede optie zijn, in sommige regio's zijn de huizen vrij goedkoop (400 € voor huis met tuin, 200 € voor een appartement) en er kan per kwartaal gehuurd worden.

Mijn eigen verhaal en wedervaren over het vinden van een tijdelijke plek kan misschien anderen helpen en verder inspireren. Hier volgt het.

Het perceeltje naast Sevely (in het echt nog veel mooier)

Ik ben nu (lente 2015) opnieuw (voor de 2de maal) op Sevely (in de Montagne Noire, Hérault) waar ik verder werk aan de tuinen. Mijn camper staat op een kleine (gemeentelijke) parking in het bos op 5 minuten van het huis. Hier kan ik gerust maandenlang staan zonder problemen. Maar er is ook een klein perceeltje wat vlak naast Sevely ligt en waarvan niemand weet wie de eigenaar is. Zoals daarnet werd verteld, komt dit wel vaker voor in Frankrijk. Wellicht weet de eigenaar zelfs niet dat hij daar nog een stukje grond heeft liggen of hij heeft er geen interesse in. Het kan ook zijn dat de grond aan de gemeente toebehoort. Het perceeltje is een stuk vlak terrein en zo’n 500 m2 groot en ligt ingesloten tussen Sevely en de artisanale geitenboerderij van de buren. Er loopt een klein beekje door het perceel, het is omringd door bomen en enkele ruïnes en verderop begint het grote omliggende bos en het is quasi onzichtbaar voor jaloerse buren of andere kijklustigen. Nadelen zijn de overwoekerende bramen en brandnetels die overal op het perceel de overhand hebben, maar die kunnen natuurlijk opgeruimd worden. En het perceel is ook niet bereikbaar met een auto of camper. Maar voor de rest is dit een ideaal plekje wat als tijdelijke uitvalsbasis kan dienen op zoek naar een definitief familiedomein. Het is ruim genoeg om een yurt te zetten en enkele moestuinen te starten en het voelt als een ideale startpositie, ook al omdat het op amper 100 m van het huis ligt (waar elektriciteit, douche en internet voorhanden zijn). Op dit perceel zou ik rustig een jaar kunnen wonen zonder dat de eigenaar er weet van heeft, want ruim 50 jaar zijn ze hier niet meer geweest. Het is ook mogelijk om op te zoeken aan wie dit perceeltje precies behoort (op het kadaster van de gemeente). En daarna aan de eigenaar te vragen om er even te mogen wonen of zelfs een voorstel te doen om het eventueel aan te kopen. Meer dan 100 € zal het niet kosten, een hectare kost hier 2000 €, dus 500 m2 komt dan op 100 €. Evenwel wordt deze mogelijkheid mij afgeraden door lokale bewoners om geen ‘slapende honden’ wakker te maken.

Een roulotte als huis: goedkoop, knus, mobiel en veel charme.

Nog verschillende andere mogelijke en tijdelijke staanplaatsen zijn hier aanwezig. Een vriend van Steffy die in de buurt woont, heeft heel wat (agrarische) terreinen in bezit als graasweides voor zijn kuddes. Op zijn terreinen wonen trouwens al andere nomaden en ‘alternatieven’ in roulottes. Die vriend is onder meer schrijnwerker en maakt ook zelf roulottes in zijn prachtige houtbewerkingsatelier. Tussen haakjes: een roulotte of kermiswagen is een erg goede keuze als tijdelijke of definitieve woning. Ze komen in allerlei maten en modellen, bevatten alle basiscomfort, ogen mooi en warm (overal hout) en zijn bovendien mobiel. De aankoopprijzen zijn wel hoger dan bvb. een yurt, namelijk vanaf 10.000 €. Het is ook mogelijk zelf je eigen roulotte te bouwen door een afgedankt onderstel van een bestelwagen of vrachtwagen op de kop te tikken en de volledige opbouw in hout zelf te construeren. Dan zal de prijs lager zijn en de voldoening wellicht groter. Maar goed, ik mag mijzelf dus een plekje uitkiezen bij die vriend en mijn mobilhome enkele maanden op zijn terrein zetten. 

Ook de verschillende leefgemeenschappen en ecodorpjes die hier in de buurt actief zijn, verwelkomen nog nieuwe bewoners. Maar wonen en samenleven op een ecodorp is een grote uitdaging en vraagt een heel andere instelling. Bovendien heb ik tot op heden nog geen enkele leefgemeenschap bezocht waar ik het gevoel had om bij aan te willen sluiten. Vorig jaar bezocht ik hier al ecodorp Mayrac (een leuk project waar tijdelijk of definitief verblijven geen enkel probleem vormt). Dit jaar bezoek ik op een dag ecovillage EVA hier in de buurt, om kennis te maken met de mensen en de locatie en om te voelen of dit iets voor mij is (volgende keer een verslagje daarover).

Het berghuisje in Rosys

Een andere vriend van Steffy woont in een bergdorpje (Rosys) vlak langs de Gorges d'Heric. Hij vertoeft er in een typisch berghuisje, denk dan aan kleine ruimtes, lage plafond en volledig opgetrokken uit rotsblokken en stenen. Erg knus en gezellig allemaal. De man woont er gratis in ruil voor onderhoud en kleine herstellingen aan het huisje. Maar nu heeft de man besloten om te verhuizen en dus komt het huisje vrij. Wat opnieuw een mogelijkheid biedt om gratis op een voorlopige plaats te wonen, zelfs in een heus huis deze keer! Maar zoals overal zijn er voor- en nadelen. De voordelen zijn de weergaloze omgeving, want het berggehuchtje wordt omringd door wilde wouden, magische bergen en die fantastische gorges (= een uitgesleten rivierbedding tussen de bergen) en is gelegen in beschermd natuurgebied. Er is een lekkere zoete bron die in gratis en zuiver water voorziet. En wat hogerop (toch een kwartier klimmen) en volledig in de stilte en de rust, ligt nog een vlak terrein, wat een mooie moestuin zou kunnen worden. En men woont gratis, wat uiteraard een belangrijk voordeel is. Dan de nadelen: er komen, vooral tijdens de zomer, tientallen toeristen voorbij want er loopt een GR route langs het hameautje. De weg van het dorpje beneden (Mons le Travelle) naar het berghameautje boven (Rosys) is een 5 km smalle, slingerende en beschadigde bosweg waar ik met mijn camper nooit op raak. De wintermaanden zijn toch niet te onderschatten zo hoog in de bergen, er is de kou, de sneeuw, ijzel, lawines, de rivier die uit zijn oevers treedt en voortdurend een felle wind die door merg en been snijdt. En de moestuin hogerop wordt gegarandeerd leeggevreten door moeflons (wilde schapen), everzwijnen en herten als je geen hoge omheining plaatst. Maar het grootste nadeel vind ik de (enige) buren die blijkbaar erg tegendraads zijn en steeds ruzie zoeken met de enige andere bewoner in het kleine hameautje.

Gorges d'Héric (Hérault)

Conclusie: het is vrij eenvoudig om een tijdelijke, gratis plek te vinden waar men langere tijd kan verblijven. Gewoon wat rondtrekken tot je een leuke, groene regio vindt waar vriendelijke en openminded mensen wonen. In die regio verblijf je dan een tijdje terwijl je op verkenning trekt en daardoor ook nieuwe contacten, mensen en vrienden ontmoet. En bijna vanzelf zullen zich allerlei kansen, mogelijkheden en terreinen aandienen. In amper enkele weken tijd vind ik zelf 4 (gratis) mogelijkheden: het perceeltje naast Sevely, het mooie terrein van een kennis, een leuk huisje in de bergen en verschillende ecodorpen en leefgemeenschappen die nieuwe mensen verwelkomen.

Gewoon je hart volgen, luisteren naar je intuïtie, focussen op je droom en jezelf openstellen voor de kansen en mogelijkheden die op je pad komen. Succes en vruchtbare resultaten zijn dan onvermijdelijk.

Volgende keer bezoeken we ecodorp EVA.

Volgens Bashar zijn de eerste 3 minuten van dit meesterwerkje diep helend en transformerend.