Sevely

Sevely, het huis en het domein, gelegen in de uitlopers van de Montagne Noire (Hérault)

Live muziek op het verjaardagsfeestje

Life is about people, not about things.

Steffy, een vroegere vriendin, woont sinds kort in de Hérault op de grens met de Aude en de Tarn en nodigt mij uit voor haar verjaardagsfeest. De Tarn en de Hérault zijn 2 departementen die ik nog niet bezocht heb. Een goede gelegenheid om deze streken te verkennen en haar familiedomein te bezoeken. Vanuit Mazamet volg ik de D612 naar Béziers. Na een halfuurtje verlaat ik deze hoofdweg en rij zeker nog 15 km langs een kronkelende route doorheen eindeloze bossen, steeds verder weg van de bewoonde wereld. Er zijn zoveel bochten dat mijn camper amper 40 km per uur kan halen gedurende de rit. Dan merk ik de naam van haar domein vlak naast een leuke, afgelegen parking langs de weg. Een ideale standplaats op 5 minuten wandelen van het huis en omringd door bossen, wilde dieren, stilte en de rustige plattelandsweg. Op dit plekje zal ik ongeveer een maand verblijven.

Sevely

Steffy, een jonge, alleenstaande vrouw met 3 schoolgaande kinderen, heeft dit jaar de stap gewaagd. Ze kocht een huisje met enkele hectares grond midden de bossen gelegen in één van de uitlopers van de Montagne Noire. Een moedige beslissing, zo helemaal alleen een nieuw leven opbouwen in een vreemd land. Haar terrein is overwegend hellend (wat uiteraard normaal is in dit bergachtig gebied) maar er zijn ook vlakkere stukken, verborgen hoekjes en idyllische biotoopjes. Een beekje stroomt langs het huis en het panorama is schitterend met zicht op de beboste heuvels aan de overkant van de vallei. Rond het domein liggen bossen, ruïnes en grote keien die bruikbaar zijn als bouwmateriaal voor huis of tuin. Het huis ligt op het eind van een doodlopend weggetje, de dichtste buren zijn lieve mensen die artisanale geitenkaas maken. Overal stroomt water wat de zalige stilte nog accentueert. Er is volop zuivere boslucht om de longen te verkwikken en de herten komen vaak langs op bezoek. Wat een paradijsje!

De Montagne Noire zijn niet zo hoog als de Pyreneeën (hoogste piek is 1211 m), maar de omgeving is groen, waterrijk en de bossen staan vol kastanjes, notelaars en talrijke champignonsoorten. Een overweldigende weelde aan voedsel, zomaar voor het oprapen. Regelmatig parkeren dan ook auto's op de plaats waar ik sta en stappen mensen uit die met mandjes het bos intrekken op zoek naar lekkers (het is tenslotte herfst, dus oogsttijd). Een ander belangrijk voordeel van wonen in berggebied is de overvloed aan water overal. Op de vlaktes, 50 km verder richting de kust, heerst droogte en watertekort, hier stromen de beken en bronnen het hele jaar door.

The greatest fine art of the future will be the making of a comfortable living from a small piece of land.

(Abraham Lincoln)

De tuinen zijn overwoekerd

De tuinen op haar domein zijn overwoekerd met lang gras, bramen, kruipende boterbloem en andere invasieve planten. Een hele opdracht om dit in toom te houden, vooral als er ook nog een hoop ander werk te doen valt, zoals de kinderen naar school en dansles brengen en allerlei huishoudelijke taken. Ik besluit haar wat te helpen en de tuinen op te ruimen en wat andere klusjes te doen. Het voelt goed om eindelijk aan de slag te kunnen gaan en mee te helpen op een familiedomein, zelfs al is het van iemand anders. Werken in de natuur en het contact met de aarde betekenen een vorm van therapie voor mij. Rondtrekken als nomade is een medaille met 2 kanten (zoals in een vorig berichtje stond), enerzijds leuk, afwisselend en avontuurlijk, anderzijds ook eenzaam, frustrerend en ontmoedigend. Het voelt goed om ergens een tijdje langer te verblijven in plaats van 'doelloos' rond te rijden. Ook omdat er een duidelijker en concreter beeld ontstaat van de vele uitdagingen die samenhangen met het vormgeven en levensvatbaar houden van een familiedomein. En die zijn veelvuldig en niet te onderschatten!
Er zijn verschillende aspecten die van belang zijn. Hoe groter een terrein, hoe meer werk en onderhoud. Het opzetten van de groentetuinen en het voedselbos vragen veel tijd, energie en geld. Oude huizen hebben vaak nood aan renovatie en opwaardering. Het aankopen van zonnepanelen, allerlei materiaal en plantgerief vraagt een ruim budget. Water is cruciaal, zonder water geen leven. Enzovoort.

2 groentebedden liggen winterklaar

Ik deel enkele gouden tips die mij duidelijk werden door vorige bezoeken aan familiedomeinen, maar nu opnieuw bevestigd worden.
Zoek een geschikt terrein waar ook water is (bedenk dat locatie alles is en het vinden van een ideale plek jaren kan duren. Geduld is een mooie deugd.) Beschouw de creatie van een familiedomein als een levenswerk, als een meergeneratie project. Doe elke dag iets, maar doe het rustig aan, ga stap voor stap vooruit en hou rekening met het beschikbare budget. Probeer een inkomstenstroom uit diverse bronnen op gang te krijgen (zelfs al ontvang je één of andere gegarandeerde maandelijkse uitkering). Steffy denkt onder meer aan een camping nature, vertaalwerk en yogales geven. Ook zal ze in de toekomst vrijwilligers uitnodigen om haar vele projecten en dromen te helpen realiseren (een compost toilet, een buitendouche, het voedselbos, de groentetuinen, de bouw van een roundhouse,...). Ruilhandel en schenkhandel zijn goed ingeburgerd hier en kunnen meehelpen voorzien in voedsel en arbeid. Ga foerageren in het bos (= voedsel, planten en brandhout verzamelen). Vraag en aanvaard hulp en ga zelf helpen bij andere mensen. En wellicht de belangrijkste tip: bouw een netwerk van vrienden uit, ga naar alle buurtfeestjes, lokale marktjes, plaatselijke evenementen, festivals, braderies, enz. En organiseer ook zelf een (welkomst)feest op je domein. De bedoeling is een onmisbaar en sterk netwerk van gelijkgestemden en vrienden te onderhouden die elkaar steunen waar mogelijk. Regelmatig helpen mensen elkaar hier met allerlei klusjes, geven uitleg over de Franse administratie, organiseren chantiers (gezamenlijke werkdagen), delen hun opbrengsten en talenten of hun machines en auto's, vangen de kinderen op wanneer nodig,... Zonder al deze hulp is een nieuw leven opbouwen in een vreemd land bijna onbegonnen werk (tenzij je erg rijk bent). De vele verhalen van emigranten die na een tijdje ontmoedigd terugkeren naar Vlaanderen en Nederland hebben vaak te maken met ofwel geldproblemen, ofwel onvoldoende tijd investeren in de opbouw van zo'n degelijk netwerk van vrienden.

De loofbossen op en rond Sevely

Een voorbeeld: op een avond krijgt Steffy ruzie met haar oudste dochter en als straf wordt ze even buiten aan de deur gezet om 'af te koelen'. Met veel kabaal en luid gekrijs laat dochterlief haar ongenoegen blijken. Zo luid dat enkele minuten later een bezorgde buur uit de vallei tot bij het huis komt om even te checken of alles nog ok is. Hier zijn buren nog behulpzaam en bereid tot onvoorwaardelijke hulp bij allerlei problemen, wat in Vlaanderen steeds minder voorkomt. Maar dan dien je wel een goede band op te bouwen met de lokale bewoners. Ander voorbeeld: een oude, lokale bewoner komt vaak langs bij Steffy en helpt haar met allerlei zwaardere klusjes zoals de bramen kortwieken met de bosmaaier of ook een geneesmiddel maken voor de oudste dochter op basis van etherische oliën. Geld komt er nooit aan te pas, goederen en diensten worden vaak geruild of weggeschonken en dat systeem werkt perfect zonder banken, beurzen en munten. Laatste voorbeeld: een grote, volgeladen vrachtwagen bracht de inboedel van Steffy vanuit België naar hier, enkele Belgische vrienden waren meegekomen om te helpen lossen, maar ook de plaatselijke mensen en buren kwamen spontaan en uit zichzelf meehelpen met de verhuis. Hier is solidariteit nog geen loos begrip. Zo kan ik nog vele voorbeelden geven van het hechte gemeenschapsleven op het Franse platteland.

Hier geen verbod op het klimmen in bomen.

De 3 opgroeiende kinderen (5, 8 en 12 jaar) zitten vol vuur en leven en kunnen soms druk en veeleisend zijn, maar diep in hun hart zijn het lieve schatten die de emigratie naar Frankrijk goed verwerkt hebben. Ze gaan naar de lokale school en de vooruitgang die ze boeken op taalvlak is indrukwekkend. Na amper 6 maanden spreken ze al redelijk vlot Frans en kunnen zich behelpen in conversaties. In Frankrijk had de lagere school tot voor kort geen les op woensdag, maar een nieuwe wet bepaalt nu dat er vanaf dit schooljaar op woensdag wel les is. Vele ouders weigeren evenwel hun kinderen naar school te sturen op woensdag omdat hun werk- en vrije tijdsindeling al jaren aangepast is aan die vrije woensdag.
Nu, in ieder geval, de kinderen groeien op in een schitterende omgeving, een waar paradijs in vergelijking met de Vlaamse stinksteden. Hier zijn tv en videogames vrijwel afwezig en trouwens compleet onnodig. De overweldigende natuur, de groene bossen, de wilde dieren, de buurkinderen, de coole feestjes, bergen om te ontdekken, meren om rond te zwemmen, bomen om in te klimmen, de vele honden, katten, geiten, herten, vogels,... Alles nodigt uit om buiten te spelen en op avontuur te gaan. Hier geen boete als je kind in een boom klimt (zoals in Vlaanderen). Hier geen zure buren die klacht indienen wanneer kinderen te luid roepen op het naburige speelplein. In ieder hameautje zie je spelende kinderen buiten plezier maken en ravotten. Er is geen gevaar voor ongelukken want er komen zelden auto's voorbij.

If we could eliminate the concept of town and return to live in small villages,
all world problems were solved. 
(Rossano Condoleo)

Tim in zijn groentetuin

Op een dag bezoeken we enkele vrienden van Steffy. Tim, de man waar ze vaak groenten koopt, heeft een groot terrein waar hij allerlei gewassen teelt, bedoeld voor verkoop en dus als inkomstenbron. Hij bewerkt de grond nog op de oude wijze (met een paard en ploeg) maar gebruikt ook enkele permacultuur technieken, zoals volop mulchen. Zijn terrein is verschillende hectares groot en de biologische teelt is erg arbeidsintensief zodat er altijd veel werk te doen valt. Soms krijgt hij hulp van mensen uit de buurt die aardappelen komen rapen in ruil voor groenten. Hij woont op het terrein in een caravan annex een zelfgebouwd strobalen hutje. Wat rudimentair en erg basic maar wellicht komt er later een degelijke woning. Dit is landbouwgrond dus permanent wonen is hier niet toegestaan. Maar zoals vroeger al verteld, op het Franse platteland wordt wel vaker een oogje dichtgedaan (vooral als de burgemeester favorabel staat tegenover het project). Bovendien heeft een landbouwer het recht om een schuilplaats of opslagplaats te bouwen op zijn terrein. Dit gebouw kan dan later een woning worden. Ook wanneer een gebouw langer dan 10 jaar op een stuk land staat (zelfs al is het illegaal), dan kan het blijven staan.

Greg op zijn terrein (2 hectare natuur + rivier voor minder dan 7.000 €)

Een volgende vriend die we bezoeken (Greg) woont enkele dorpjes verder op een afgelegen, ruw en rotsig, maar wel prachtig terrein. Hij vond het terrein via een vriend, enkele hectares omringd door beboste heuvels, bergen en bossen en doorsneden door een riviertje. Rondom zijn nieuwe thuis liggen geen huizen noch dorpjes maar het terrein gaat over in een uitgestrekt forêt communale (gemeentelijk bos), en dat betekent overal groene natuur rondom. Ook al een prachtige plek vol mogelijkheden. Hij plaatste er ondertussen 2 roulottes (houten kermiswagens) en een grote tent als onderkomen. Zijn douche is een tuinslang die 1 km verder en hogerop in de rivier ligt. Door de druk van de zwaartekracht sproeit de douche water en omdat de zwarte tuinslang in de zon ligt, wordt het water onderweg opgewarmd. Binnenkort heeft hij een feestje om zijn plek in te wijden. Zoals gezegd zijn feestjes de ideale manier om te netwerken en nieuwe vrienden te maken.

Only the self-sufficient stand alone -
most people follow the crowd and imitate.       
(Bruce Lee)

De plaatselijke molenaar toert rond in een wrak

Op een andere dag bezoeken we de plaatselijke molenaar en de bakkerin. Zijn elektrische graanmolen maalt biologisch meel wat dan verkocht wordt in de lokale omgeving aan mensen die thuis hun brood bakken. De aftandse auto waarin de zakjes meel rondgevoerd worden is werkelijk een roestig wrak, overal builen en blutsen en de deur waar de bestuurder zit, is zelfs verdwenen. Zoiets raakt in België nooit door de keuring, hier zie je wel vaker half kapotte roestbakken rondrijden. Ook de bakkerin koopt meel aan de molenaar en bakt dan 2 maal per week vers biobrood voor de lokale gemeenschap. Ze woont in een vervallen boerderijtje tussen de varkens, eenden en honden. De bakkerij met houtoven is erg rudimentair en zou in België gegarandeerd afgekeurd worden door de voedselinspectie, maar hier kan dit allemaal. Onder meer daarom hou ik van Frankrijk: richtlijnen en regeltjes zijn erg rekbare begrippen, een Fransman wil vrij zijn om te doen wat hij wil doen en geen wet zal hem dat beletten. Helaas verdwijnt die mentaliteit en mogelijkheid geleidelijk aan door de nieuwe en steeds strengere en uniforme Europese reglementen. Het Europese parlement en haar belachelijke besluiten, betekenen de doodsteek voor vele kleinschalige en lokale initiatieven, een verdere inperking van onze vrijheid en soevereiniteit. Laat dit duidelijk zijn.

To find the universal elements enough;

to find the air and the water exhilarating;

to be refreshed by a morning walk or an evening saunter...

 to be thrilled by the stars at night;

to be elated over a bird's nest or a wildflower in spring —

these are some of the rewards of the simple life.
(John Burroughs)

Leuke (water)biotoopjes op Sevely

Sevely is een familiedomein in volle opstart waar nog heel wat mooie dromen op ontwikkeling en manifestatie wachten. Zoals vroeger reeds gezegd is het belangrijkste aspect bij de keuze van een familiedomein...de locatie. De ligging heeft namelijk een doorslaggevende invloed op de mogelijkheden en beperkingen van een domein. Bij de (vaak lange) zoektocht naar een perfecte locatie is het goed te letten op de volgende punten: een zuidgericht terrein, een overvloed aan water (via een bron, een meertje, een beek, grondwater, opvang van regenwater,...), voldoende vlakke stukken (of de mogelijkheid om terrassen aan te leggen), grond met vruchtbare aarde (indien rotsbodem of moeilijke grond, pas dan volgende permacultuur technieken toe: mulchen en hugelkultur), een goed bereikbaar terrein (met een gewone auto), een vlotte verbinding met België/Nederland, een groene en natuurlijke regio zowel in de directe en als in de wijde omgeving (geen industrie, gifboeren, intensieve veeteelt, kerncentrales,...), en eventueel scholen en winkels in de buurt,.... Bekijk ook de reeds aanwezige vegetatie op het terrein (volwassen bomen, fruitbomen, bessen, wilde eetbare planten,...). Erg belangrijk is de sfeer, de initiatieven en de activiteiten in de regio (ben je helemaal welkom, zijn de mensen open en vriendelijk, zijn er al veel ecologische en duurzame projecten, is er een circuit van ruilhandel of coöperaties, is de burgemeester openminded, kun je makkelijk vrienden maken,...).

The trick is in what one emphasizes.
We either make ourselves miserable, or we make ourselves happy.
The amount of work is the same.

(Carlos Castaneda)

Het buurmeisje helpt bij het herkennen van eetbare champignons

De voordelen op Sevely zijn ongetwijfeld de weergaloze omgeving: eindeloze groene wouden vol eetbare noten, bessen, paddestoelen, herten, everzwijnen, roofvogels,... overal een overvloed aan water, geen directe buren,...De ligging: in natuurgebied op het Franse platteland aan de rand van een bergmassief en op minder dan een uur van de Middellandse zee en enkele grotere steden zoals Carcassonne, Béziers en Narbonne. Plus als bonus een prachtig panorama vanuit het huis op de vallei en de bergen aan de overkant. Het huis zelf op het domein is wat verouderd en heeft nood aan renovatie en opwaardering, maar de structuur en de fundamenten zijn goed en hier kan werkelijk iets moois gecreëerd worden. Andere pluspunten zijn de 2 ruïnes op het domein vol prachtige en met mos begroeide keien en stenen, wat de ideale bouwblokken zijn om muurtjes, terrassen en huisjes mee te maken. De achterkant van het huis is de noordzijde en daar ligt een steile heuvel begroeid met oude kastanjes, beuken en eiken. De voorkant van het huis en de tuinen zijn op het zuiden gericht en bieden (zoals gezegd) een 180° zicht op de vallei en de beboste heuvels. Wie iets van Feng Shui kent, weet dat zo'n ligging ideaal is (een berg in de rug als bescherming (noorden) en een open zuidelijk zicht vooraan). Steffy is ondertussen begonnen met wat verbouwingen te laten uitvoeren aan het huis (een nieuwe slaapkamer met terras en later nog een 2de terras als eet/genietplaats in open lucht). Nog andere voordelen zijn de vele leuke mensen in de buurt (ook Belgen en Nederlanders) die makkelijk vrienden worden en altijd klaar staan om te helpen.

Groentetuin (voor de make-over)

De inrichting en creatie van het Sevely familiedomein verloopt anders dan op Murat (waar ik vorig jaar was). Sander (van Murat) is niet alleen een jonge en sterke man die dagelijks van in de vroege morgen tot in de late uurtjes werkt aan zelfvoorziening en aan de bouw van zijn huis en de ontvangst van gasten. Maar hij is ook alleen en hoeft met niemand rekening te houden. Zo kan hij volop aandacht schenken aan zijn dromen en plannen. Steffy daarentegen heeft 3 opgroeiende en schoolgaande kinderen (tussen 5 en 12 jaar), een huishouden en een sociaal leven te runnen. Helemaal alleen. Er blijft dan niet veel tijd over om ook nog andere dingen te doen.

Live a simple life;
you will own the most beautiful treasures of the world!

Dezelfde groentetuin (na een eerste make-over)

Op Sevely zijn verschillende mogelijke (vlakkere) stukken geschikt als groentetuin. Er is ook een veldje, momenteel overwoekerd met varens en bramen, wat ideaal lijkt om later een voedselbos te starten. Momenteel maak ik een eerste groentetuin met 2 lange bedden winterklaar. Die is pal naast het huis gelegen (zone 1) op licht hellend terrein. Om de aarde op haar plaats te houden (bij zware regenval) en een vlakke grond op het bed te krijgen, worden terrassen gemaakt door de bedden af te zomen met een muurtje. Voor het eerste bed werden oude planken gebruikt die in de schuur lagen en voor het 2de bed keien uit de ruïne, wat veel zwaarder en lastiger werk is want elke steen wordt manueel (zo'n 300 meter) naar boven gedragen. Maar het muurtje uit keien oogt wel mooier en hopelijk zullen de stenen overdag de zonnewarmte opslaan om die tijdens de nacht terug af te geven aan de plantjes in het bed (thermische massa). Van de buren krijgen we compost en geitenmest die verwerkt worden in de bedden. Om alles af te dekken met een mulchlaag was er de mogelijkheid om gratis hooi op te halen in de buurt. Een mooie optie. Maar er is nog iets veel beters in de directe omgeving, namelijk humus uit het bos. Rond het huis zijn overal bossen met loofbomen en zo haal ik 30 vuilniszakken vol afgevallen bladeren, verteerde twijgjes en rijke bosgrond om de bedden af te dekken. Deze humus zit boordevol voeding, mineralen, bacteriën, mycelium en fungi, fantastisch materiaal om rijke, voedzame grond te krijgen. In de lente komt dan nog een laag compost op de bedden waarna de kiemplantjes en zaden zullen geplant worden.

 You don't have to worry about burning bridges, if you're building your own.

(Kerry Wagner)

Deel van het huis en panorama

In komende jaren kunnen dan de andere groentetuinen aangelegd worden, het voedselbos opgestart en nog andere biotoopjes gecreëerd worden (vijver, kruidenspiraal, ontspanningstuin, compost toilet,...). Dit kan eventueel ook met de hulp van vrijwilligers maar zoiets vraagt wel een degelijke voorbereiding en ook de nodige accommodatie om de helpers te ontvangen. Er is wel al een veldje waar ze kunnen kamperen, maar een composttoilet annex buitendouche ontbreekt nog. Ook voldoende voedsel uit de tuinen om de maaltijden voor iedereen te voorzien, is er momenteel niet. Vrijwilligers ontvangen vraagt daarnaast ook de kunst om leiding te geven, taken te verdelen, en de harmonie te bewaren tussen de helpers, bewoners en bezoekers, wat niet altijd evident is. Verder is het belangrijk om vooraf goed te selecteren op de websites van Wwoof, Helpx of Workaway, zodat je gemotiveerde, verantwoordelijke en evenwichtige mensen aantrekt en geen profiteurs, brokkenmakers of leeglopers over de vloer krijgt.

Vele ruïnes en oude gebouwtjes op het ecodorp in Mayrac

Every risk is worth taking as long as it's for a good cause,
and contributes to a good life.

(Richard Branson)

Op een mooie, zonnige dag bezoeken we een klein festival ten voordele van een opstartende gemeenschap in de buurt van Mayrac. Een wilde weldoener kocht een verlaten hameau vol ruïnes en stelt het nu ter beschikking aan een groepje pioniers die er een ecodorpje willen beginnen. Hij verhuurt het aan hen voor een schappelijke prijs gedurende een termijn van 25 jaar zodat er voldoende tijd is om een bloeiende gemeenschap te laten groeien. Alles bevindt zich nog in de beginfase. Er is zelfs nog geen officiële naam en er zijn ook nog geen statuten geschreven voor deze gemeenschap, maar er wonen wel al enkele gezinnen en mensen op het terrein in yurts, tipi's en caravans. Een feest organiseren is de beste manier om alle vrienden terug te zien, te netwerken, steun te verwerven en gewoon gezellig samen te zijn. Het terrein is zo'n 8 hectare groot en bevat waterbronnen en verschillende ruïnes die ofwel gerenoveerd kunnen worden, ofwel bruikbare stenen bevatten voor andere constructies.

Muziek en dans horen er altijd bij

Een Frans feest is een erg gezellige bedoening. Groot en klein, jong en oud, zwart en blank, hond en kat, iedereen doet mee en velen blijven ook overnachten (want komen van ver). Er staat een circustent waar de keuken, de bar en het podium in ondergebracht zijn, een varken draait sissend aan het spit boven het vuur, er zijn verschillende activiteiten (yogales, schattenzoektocht, champignons herkennen, optredens,...) terwijl de kampvuren hun weldadige warmte verspreiden. Op een Frans feest brengt iedereen altijd drank en voedsel mee om te delen met de groep. Dit is een prachtige gewoonte die dadelijk een heel andere (en veel gemoedelijker) sfeer en lekkere maaltijd creëert dan de manier waarop in België vaak gefeest wordt: gastvrouw en gastheer koken voor de gasten of (wat veel erger is) er wordt een traiteur ingeschakeld of op restaurant gegaan. Niettemin hebben de bewoners van het toekomstig ecodorpje deze keer voor extra voedsel gezorgd door een varken en een geit te slachten en een vegetarische groentesoep te maken. Er is dus voedsel en drank in overvloed. Ook muziek en dans horen er altijd bij. Er is de hele namiddag en avond live muziek door de lokale amateurs (op accordeon, contrabas, klarinet,...), anderen tonen hun ritmekunsten op de djembe's en regelmatig plugt een dj zijn ipad in de muziekinstallatie en draait zijn beste nummers.

Petanque, het lijkt makkelijk maar is het niet

Op het feest ontmoet ik een Brusselaar en zijn 3 jarig dochtertje die in een roulotte wonen hier in de buurt. Hij woont gratis op een terrein maar is van plan om opnieuw rond te trekken want zijn nomadenbloed begint terug te kriebelen. Opnieuw een bevestiging van mijn vroegere ervaringen: in Frankrijk (en ook in andere zuid Europese landen) is een gratis terrein vinden om er te wonen geen enkel probleem. Soms mag je gratis wonen in ruil voor toezicht of wat onderhoud, maar vaak zijn er geen voorwaarden. Uiteraard is het wonen in een yurt of roulotte op agrarische grond nog altijd min of meer illegaal, maar steeds meer mensen doen het, niet enkel uit financiële overwegingen, ook de vrijheid, de eenvoud, de natuur,...zijn belangrijke argumenten om stad, stank en stress te verlaten. Uiteindelijk zullen de woon (en andere) wetten aangepast of afgeschaft dienen te worden zodat iedereen de mogelijkheid krijgt om vrij gebruik te maken van de Aarde en haar rijkdommen. Mensen hebben de ware macht en niemand kan iemand anders 'besturen' (tenzij die zo dwaas is zich te laten besturen). De Aarde behoort toe aan iedereen en politiekers zijn in wezen overbodig, meer nog, ze boycotten bewust een rechtvaardige en overvloed brengende planeet (zie ook het berichtje: Nomade).
Later in de namiddag speel ik petanque met een groepje. Vergis je niet, petanque is niet enkel een wekelijkse verpozing voor bejaarden. Deze nationale Franse sport dient ook om samen met vrienden te zijn, allerlei gesprekken te voeren, afspraken te maken, uit te wisselen, contact te houden en vooral veel plezier te maken.

Though the problems of the world are increasingly complex,

the solutions remain embarrassingly simple.

(Bill Mollison)

De volgende dag ga ik Tim helpen op zijn bioboerderij in ruil voor wat van de opbrengst van zijn land. Er is nooit of te nimmer sprake van geld. Het is eigenlijk wel grappig: niemand hier wil geld, terwijl vele Belgen hun hele leven opofferen aan afgod geld. In deze streken en bij de 'alternatieve' mensen gebeurt vrijwel alles op basis van schenking of ruilhandel. Het is hier bijna een belediging als je over geld begint. Wat een schitterende manier om banken, rente en geldsystemen eenvoudig, effectief en supersnel buiten spel te zetten. Gewoon beginnen met ruilen of wegschenken, geld is helemaal niet nodig. Zie ook Ubuntu.

Prijskamp op ecodorp Mayrac: hoeveel weegt deze pompoen?

Vlaamse baby's en kleine kinderen zijn steeds vaker ziek (vooral allergieën, luchtwegen en keel). De oorzaak is drievoudig: de extreme luchtvervuiling in Vlaanderen, de vele vaccinaties en ongezonde voeding. Deze 3 factoren ondermijnen de weerstand en immuniteit waardoor het lichaam verzwakt, vooral de gevoelige en tere babylichaampjes. In Frankrijk doen ze erg moeilijk wanneer ouders hun kinderen weigeren te laten vaccineren. Er zijn 3 verplichte vaccins: polio, difterie en tetanus. Telkens wanneer kinderen zich willen inschrijven in een crèche, school, hobbyclub, dansles, muziekschool,...dien je een 'carnet de vaccination' voor te leggen. Wanneer blijkt dat het kind bepaalde vaccins niet gekregen heeft, dan kun je ook niet ingeschreven worden en valt jouw kind dus uit de boot. Er zijn evenwel oplossingen om in regel te blijven zonder de kinderen vol te spuiten met een gifcoctail. Want er zijn dokters die bereid zijn om te helpen. Eerst dien je de gevraagde vaccins aan te kopen bij de apotheek. Daarna zoek je een behulpzame dokter op die de etiketten der vaccins in het 'carnet de vaccination' kleeft en tekent als bewijs dat de vaccinatie werd gegeven. Maar de dokter spuit uiteraard niets in en gooit de vaccins in de vuilnisbak, waar ze thuishoren. Ook in België zijn sommige dokters bereid om dit te doen.
Ter herinnering: vaccinatie werkt niet, is zwaar giftig, vernietigt de eigen immuniteit, verzwakt het lichaam, kost de gemeenschap handenvol geld en energie, is levensbedreigend en soms dodelijk en veroorzaakt een hele reeks aandoeningen. Blijf er zo ver mogelijk vandaan. De echte kindermishandeling is niet het weigeren van vaccins (zoals vaak als dooddoener wordt gebruikt), maar juist het toestaan ervan. En kinderziekten doormaken is noodzakelijk om lichaam en ziel op elkaar te laten intunen (zie o.m. R. Steiner). In België is geen enkel vaccin nog echt verplicht, ook polio niet, na de dood van een baby in Doornik. Lees meer op de website: vaccinatie.

Lekker en puur sap van verse appels

Het is herfst en dus oogsttijd. Op verlaten, verwilderde en verwaarloosde boomgaarden in de wijde omgeving zijn massa's gratis appels te rapen. Vele gezinnen trekken er op uit met zakken en kisten om kilo's fruit te verzamelen. Samen huren ze dan een persmachine die de appelpulp tot zoetsappig, fruitigfris appelsap perst. Het opgevangen sap stroomt eerst door een vat waar het verwarmd wordt tot 70° (pasteurisatie). Dan loopt het in de flessen en wordt afgesloten met een kurk. Het persen is een gezellige bedoening. Na de gezamenlijke appelpluk enkele dagen eerder is iedereen (opnieuw) van de partij en tijdens een 2 dagen durend persfeest worden 20 ton appels geperst tot 2400 liter glorieuze godendrank. Het is nu trouwens net Halloween (of Samhain voor wie de Keltische kalender volg), het tijdstip waarin de sluier naar de geestelijke wereld transparanter wordt en contact met andere bewustzijnsvelden makkelijker. Zo'n 40 gezinnen krijgen elk 60 liter appelsap mee. Kostprijs per liter is 0,60 cent (namelijk de huur van de persmachine gedeeld door het aantal deelnemers). Wie geen lege flessen van vorig jaar heeft bewaard en meegebracht, kan flessen aankopen aan 0,60 cent.

Meehelpen op een familiedomein, dagelijks in de ongerepte natuur zijn, nieuwe vrienden maken, werken zonder stress aan zelfvoorziening, spelen met de kinderen,...Het waren mooie en onvergetelijke ervaringen op Sevely.
Kan het belang van een familiedomein onderschat worden bij de creatie van een nieuwe wereld? Volgens mij niet, meer nog, het is de basis voor een groene en duurzame samenleving waar overvloed, vrede en liefde alomtegenwoordig zijn.

Elk nieuw leven begint met een droom.
Al jaren toer ik rond in mijn campertje en bezoek familiedomeinen en gemeenschappen waar ik moedige en kleurrijke mensen ontmoet die de stap naar vrijheid en zelfvoorziening zetten. Het is hoopgevend te zien dat steeds meer pioniers breken met de oude paradigma's en voorbijgestreefde leefmodellen en daadwerkelijk, dagdagelijks en heel concreet de nieuwe wereld vormgeven. Hoe meer mensen de stap zetten, hoe makkelijker het wordt voor de volgende pioniers en generaties. Overal ontstaan nu familiedomeinen en eco-projecten die ook steeds meer met elkaar gaan samenwerken, als een lappendeken van zelfredzame paradijsjes die de voorbodes zijn van een groene, duurzame en overvloed genererende planeet.

Een sissend varken aan het spit op het festival in Mayrac

Ik zou zeggen: doe mee! Stop met een ongelukkig, onbevredigend en stressvol bestaan na te streven. Kies een nieuwe weg en aanvaard hulp van de pioniers die het voortouw nemen. Wordt zelfvoorzienend in plaats van afhankelijk, wordt producent in plaats van consument, wordt vrij in plaats van slaaf, wordt autonoom in plaats van gebonden, wordt je eigen baas in plaats van te werken voor regering, bank of werkgever, wordt gelukkig en tevreden in plaats van gefrustreerd en gestresseerd.
Sevely is het zoveelste voorbeeld van mensen die bewust hun leven, geluk en welzijn in eigen handen nemen en de gekke gifmaatschappij verlaten om terug een menselijk en eenvoudig bestaan op te bouwen in harmonie met de natuur en de medemensen. Geluk, vrede en liefde zijn de gegarandeerde vruchten die dan op je pad komen.

You can solve all the world's problems in a garden. 

 (Geoff Lawton)

Houten woonyurt op het ecodorp in Mayrac

Doe mee, het zal de beste beslissing uit je leven worden, dat garandeer ik je! De Indianen roepen al jaren: 'wij zelf zijn diegenen waarop we wachten!' Regeringen en politici, bankiers en bedrijven, presidenten en koningen,...die zullen nooit een diepgaande verandering toestaan, laat staan initiëren. In ieder geval niet de drastische verandering waardoor mensen van afhankelijkheid naar autarkie en van slaafse gevangenen naar vrije soevereiniteit en van onwetendheid naar bewust Zijn evolueren, want zo'n transformatie zou hen overbodig maken. Reken dus nooit of te nimmer op hen (en ga nooit meer stemmen want dat is compleet zinloos). De enige weg is zelf verantwoordelijkheid nemen voor leven en welzijn en zelf datgene creëren wat jij wilt ervaren en aanschouwen hier op Aarde.

You never change things by fighting the existing reality.

To change something,
build a new model that makes the existing model obsolete.

(Buckminster Fuller)

Prachtig perceel op Sevely waar later het voedselbos komt

Doe mee, en join the club. Dit gaat al lang niet meer over enkele geitewollen idealisten hier en daar die terug naar de natuur willen. Er zijn momenteel tienduizenden familiedomeinen opgestart, alleen al in Europa. Wereldwijd zijn ze niet te tellen, de dacha's in Rusland, homesteading in US, smallholding in UK en Australië, hobby farms, de pluktuinen, de volkstuinen,... Het gaat om miljoenen mensen die de matrix verlaten of er althans gedeeltelijk los van komen en steeds meer kiezen om mee te bouwen aan een tijdperk van samenwerking en een samenleving vol vrienden. De eerste stap is: teel en kweek zoveel als mogelijk je eigen voedsel in de tuin, op het balkon, op een perceel,...en ga dan ruilen.

Doe mee, en creëer ergens je eigen familiedomein, je hebt niets van waarde te verliezen. Je hebt enkel vrijheid, geluk, vreugde en overvloed te winnen.

Sitting at our back doorsteps, all we need to live a good life lies about us.
Sun, wind, people, buildings, stones, sea, birds and plants surround us.
Cooperation with all these things brings harmony, opposition to them brings disaster and chaos.

(Bill Mollison)

Ik vroeg Steffy haar ultieme nummer 1 tip voor mensen die gelijkaardige dromen en projecten koesteren. Wat is de belangrijkste raadgeving afkomstig van iemand die de stap heeft gezet (en daar nog geen minuut spijt van heeft en nooit meer terug wil naar België)? Het antwoord is even helder en duidelijk als eenvoudig en simpel: doe het! Ga voor je droom! Talm niet langer, het leven is veel te kort om tijd te verliezen met allerlei omwegen en excuses. Waarom ben je hier op Aarde, denk je? Om je droom te manifesteren natuurlijk. Doe het gewoon!

Nog een prachtig plekje op Sevely geschikt als ontspannings- en bloementuin

Ik kan daar mijn eigen 3 tips aan toevoegen: focus, geduld en samenwerking.
Focus: hou je uitsluitend bezig met je droom, met je passie, laat niets of niemand je afleiden, laat geen negatieve gedachten toe, mijdt alle mensen die niet in jouw droom geloven of er afkeurend op reageren, focus 24/7 op wat jij wilt creëren. En heel belangrijk: geniet ondertussen.
Geduld: hoe groter en omvangrijker de droom, hoe meer geduld (en hulp) er nodig is. Steffy zocht 3 jaar om de geschikte plaats te vinden. Er zullen tegenvallers en obstakels zijn, laat je niet ontmoedigen, oefen geduld en werk stap voor stap verder aan je droom. Lach vaak.
Samenwerking: zoals gezegd is dit de sleutel voor heden en toekomst. Steeds meer mensen zetten de stap, steeds meer projecten en initiatieven zien het levenslicht, steeds meer mensen breken uit de sleur, verlaten de betutteling en mindcontrol. Sluit bij hen aan, zoek verbinding, vorm groepen en gemeenschappen, help en steun elkaar, ga netwerken, maak nieuwe vrienden, ruil je giften en talenten.

Take back your motherland! To protect the planet. To feed your family. To create true heaven and real peace.

Een nieuwe groentetuin op Sevely

Vele mensen die vastzitten in de matrix van geld en schaarste zien niet echt wat er nu overal aan de hand is. Het theater van de waanzin verdwijnt met veel geruis en geweld. Voor sommigen een beangstigend schouwspel. Anderen zien de mogelijkheden die zich openen.  Het is ofwel liefde, ofwel angst. Vrijheid of slavernij. Schaarste of overvloed. De nieuwe wereld is geboren. Vele mensen zijn wakker geworden voor de roep in hun hart. Krachtige en prachtige zielen ontwaken in deze woelige en beslissende tijden op Aarde. Zij nemen het voortouw en brengen nieuwe beelden die mens en maatschappij momenteel transformeren en helen. Zij leven volop hun droom zonder compromis, volgen enkel nog de autoriteit in zichzelf en zijn op de hoogte van de natuurwetten. Jij bent 1 van hen, ja jij! Dank voor je komst. Laten we aan de slag gaan! Wat wij dromen en wensen wordt werkelijkheid!  Want wij zijn creators in het speelveld van bewustzijn.

The Earth is the Mother of all people, 
and all people should have equal rights upon it.

En omdat zowel Steffy als ikzelf fan zijn van Prince, hier een minder bekende maar wel toepasselijke hit uit Happy Feet. Dansen mag hoor. Maar vooral: vind het lied in je hart...en ZING HET. Ja, ik wil zo graag jouw unieke lied horen!

We have to find our heartsongs all by ourselves.

It's the voice your hear inside.
Who you truly are.