Living The Dream

In dit bericht gaan we op bezoek bij 15 moedige pioniers die besluiten om een familiedomein op te starten en een zelfvoorzienend leven in vrijheid, harmonie en eenvoud op te bouwen. Dit zijn verhalen van echte situaties en van echte Mensen die leven en wonen op familiedomeinen in bestaande (Russische) Anastasiadorpen en daarom wellicht waardevol kunnen zijn voor wie dezelfde dromen koestert gezien er diverse belangrijke vragen beantwoord worden. De verhalen verschenen oorspronkelijk in het on line Anastasia magazine The Earth en op de website van schrijver Vladimir Megre. 

Opvallend is het grote verschil tussen de klassieke ecodorpen en de familiedomein dorpen. En dan niet zozeer het aspect van de hectare-bewoning of  dat iedere familie zelf verantwoordelijk is voor inkomsten en inrichting. Maar wel de mentaliteit, de levensstijl, de dagelijkse handel en wandel,...kortom de Russische ziel. Er is bij hen heel wat aandacht voor traditie, de Russische cultuur, familiebanden, relaties, feesten, dansen, muziek, creativiteit, samenwerken, solidariteit, gemeenschapsvorming, persoonlijke groei, de inzichten uit de boeken toepassen,...Volgens mij is dit één van de hoofdredenen waarom de Anastasiadorpen in Rusland als paddenstoelen oprijzen én er ook zo succesvol zijn. Er is een krachtige motivatie, een diepe spiritualiteit, een grote eerbied voor de voorouders en het erfgoed, een echt respect voor de natuur, en een sterke liefde voor het land, de kinderen en de buren. In Europa wil het maar niet lukken onder meer vanwege een sterk individualisme (ego), een verschillende levensstijl/levensvisie en andere normen en waarden.

De Russische taal is heel poëtisch en rijk en veel woorden hebben meerdere (diepere) betekenissen. De vertaling naar het Engels en Nederlands is niet altijd makkelijk en bepaalde subtiele dingen gaan wellicht verloren. Bedenk ook dat de verhalen specifiek over Russische situaties gaan. In Europese dorpen zal de nadruk wellicht op andere verhalen en uitdagingen vallen.

Eerst staan we even stil bij deze belangrijke vraag: 'waarom werd het land eigenlijk ooit afgenomen van de Mensen?' Inderdaad, het Moederland werd en wordt gestolen van de mensheid en dat is één van de hoofdredenen waarom het leven op Aarde zo moeilijk is voor velen. In een natuur- of schenkeconomie is er weinig behoefte aan geld. De families en gezinnen voorzien zichzelf in alle basisbehoeften en wat ze niet zelf produceren, ruilen ze met de buren of in andere dorpen. Geld komt er zelden of nooit aan te pas. Dus, om de macht van geld te introduceren in de samenleving (en zo een kleine elite aan de macht te houden), was het noodzakelijk om de Mensen eerst van hun land te jagen en hun stukje grond op te eisen. Dit gebeurde in alle landen ongeacht het staatssysteem (monarchie, dictatuur, democratie of communisme) via allerlei wetten, verplichtingen en reglementen. En sinds die tijd is er geld nodig om land te verwerven, er is geld nodig om de basisbehoeften in te vullen (die vroeger gratis op het Moederland aanwezig waren, zoals voeding, water, verwarming, educatie,...). Voor alles is nu geld nodig en de Mensen zien zich 'verplicht' om te gaan werken in een vernietigend systeem van belastingen betalen en consumeren om de geld- en groei-economie draaiende te houden. Ze werden (en ze zijn nog steeds) slaven in een sociaal maatschappelijke tredmolen van 'overleven', schaarste en afbetalingen.

Als voorbeeld bekijken we hoe geld in Engeland werd geïntroduceerd. In de 16e eeuw vond het 'proces van insluiting' plaats (enclosure) wat in feite neerkwam op de (gewelddadige) inbeslagname van het land door feodale landheren en de verdrijving van de boeren uit hun huizen. Tegelijkertijd werden de 'armenwetten' van kracht, een reeks van maatregelen waaronder de verplichte tewerkstelling van arme Mensen (paupers) in werkhuizen (een soort gevangeniskampen). Daklozen werden gebrandmerkt met gloeiend heet ijzer. De armenwetten waren gebaseerd op het uitgangspunt dat de echte waarde en betekenis van een Mens niet bepaald wordt door menselijke waarden, maar uitsluitend door het vermogen van iemand om geld te bezitten (wat dus in feite neerkomt op het aanvaarden en aanbidden van de afgod van het geld). De boer die van zijn land werd verdreven, had de keuze tussen werken aan een hongerloon in de fabrieken of rechtstreeks naar de gevangenis gaan. De burgers en voormalige boeren werden opgeleid tot dienaren, soldaten, opzichters, ambtenaren, arbeiders,...en indien nodig tot ambachtslieden, die meer gekwalificeerd waren dan slaven.
Door de toenemende macht van het geld raakte het christendom langzaam overbodig als middel om de bevolking te controleren en manipuleren en er ontstonden scheuren in de almacht van het Vaticaan. In 1517 verkondigde dominee Martin Luther dat de katholieke kerk het bij het verkeerde eind had en hij werd geëxcommuniceerd. Luther riep onder meer op om niet langer te zoeken naar spirituele zegeningen, maar om eerder geluk te zoeken in het materiële leven. En zo ontstond langzaam en stap voor stap het fenomeen van de Engelse democratie als grote leugen. Achter de mooie term democratie schuilt een totalitair, kapitalistisch en corrupt bestuurssysteem die de burgers een vals van gevoel van keuzevrijheid geeft (verdeel en heers) via zinloze verkiezingen (dezelfde elite blijft toch altijd aan de macht). Een systeem wat iedereen braaf en gehoorzaam houdt (via angstinductie en torenhoge belastingen) en de kloof tussen rijk en arm steeds groter maakt. Alle politiek draait tenslotte enkel om geld en macht en niets anders.

Ongeveer hetzelfde proces vond plaats in Rusland (en andere landen). Toen noord en zuid Amerika werden veroverd en gekoloniseerd, stierven naar schatting 100 miljoen inheemse Native Americans! Hun land werd afgenomen, hun voedsel vernietigd (60 miljoen bizons), hun tradities uitgewist en de overblijvende Indianen opgesloten in afgelegen reservaten. Ook Afrika werd geconfisqueerd, opgesplitst en verdeeld onder koningen, regeringen en grootgrondbezitters. Heden ten dage bezit de overgrote meerderheid der mensheid geen eigen land. Vele Mensen leven in betonnen blokken in stinkende grootsteden en zitten vast aan een moeilijk leven en zijn volledig afhankelijk geworden van geld, staat en baas. Ze eten bedenkelijk voedsel van onbekende oorsprong en staren voortdurend op schadelijke schermen.
Maar steeds meer Mensen worden zich bewust van hun situatie en eisen terug wat eens werd afgenomen van hen of van hun voorouders. Ze verwerven land en creëren hun eigen familiedomein, een plek waar ze een waarlijk gelukkig leven leiden, frisse lucht inademen, pure en heerlijke producten eten en waar ze terug innerlijke vrede vinden. Zonder twijfel is het familiedomein concept daarmee het krachtigste én gevaarlijkste idee wat de afgelopen 50 jaar in de wereld kwam (sinds de hippietijd). Het maakt de corrupte elite en hun slavenmatrix overbodig, het brengt vrijheid, welzijn en overvloed voor de bewoners én het maakt van de Aarde een groen permacultuur paradijs.

Waar wacht JIJ nog op om je Moederland (en verantwoordelijkheid) terug te nemen?

Laten we beginnen met het verhaal van Anastasiadorp Sinegorye. In 2001 ontstaat een pioniersgroepje van Mensen die (geïnspireerd door de boeken) dromen van een leven in harmonie en geluk op hun eigen familiedomein. Na een zoektocht vinden ze geschikt land aan de voet van het Kaukasus gebergte. Een prachtige streek met wonderlijke bergen, glooiende weiden, wilde rivieren, uitgestrekte bossen, watervallen, dolmen,...Het terrein wat ze vinden, was vroeger een grote, collectieve boerderij (470 ha) die al jaren leeg staat en daardoor verwaarloosd en overwoekerd is met onkruid. De pioniersgroep bestaat vooral uit stadsmensen (leraren, ambtenaren, boekhouders, artiesten, bedienden,...) die weinig kennis hebben over land bewerken en tuinieren. En misschien is dat wel goed want ze worden gewoon verliefd op het land en maken zich weinig zorgen over de kwaliteit van de grond en de uitdagingen die op komst zijn. Een echte boer zou wellicht zijn neus ophalen voor dit verarmde en leeg geploegde land. Twee jaren gaan voorbij en de eerste huizen worden gebouwd. In die tijdsfase wordt ook duidelijk dat de arme grond moeilijk te bewerken valt en ook water vormt een probleem. De samenstelling van de grond is divers naargelang de plaats, er zijn stukken met klei en andere met zand, maar grotendeels is het (eerder onvruchtbare) zandleem grond. Het blijkt moeilijk om succesvolle oogsten te cultiveren en het boren naar water levert geen goede resultaten. Daarop besluiten een aantal families om hun domeinen voorgoed te verlaten en terug te keren naar de stad.

Maar anderen blijven en gaan verder met zoeken en experimenteren om rijke opbrengsten te krijgen. Ze gaan op consult bij de oudere streekbewoners en leren welke planten en groenten goed floreren op de aanwezige grond en voor welke men best verhoogde bedden maakt en opgevoerde grond gebruikt. Men doet ook grond- en wateronderzoek (met wichelroede) en zo ontdekt men diverse ondergrondse waterbronnen. Sommige bronnen zijn nog actief maar door grondverschuivingen afgesloten. Deze worden terug vrijgemaakt waardoor het dorp voldoende water krijgt. Veel bewoners hebben in de tussentijd trouwens noodgedwongen  groenten leren telen zonder of met weinig water.

Ook energie is een hele uitdaging. Mensen in de stad zijn het gewoon dat er zomaar water uit de kraan komt, dat er licht is als je de schakelaar omdraait, dat de apparaten allemaal probleemloos werken op elektriciteit uit de muur, dat je de verwarming aanzet met een knopje, dat het afval via de riool wegstroomt, enzovoort. Op een ecodorp dien je alles zelf te organiseren en te voorzien. De bewoners ontdekken dat de beste energievoorziening tijdens de winter en lente in feite huis-windmolens zijn en tijdens de zomer en herfst men beter vertrouwt op zonnepanelen. Men doet vergelijkend onderzoek om de beste en duurzaamste batterijen te vinden. Wie zelf zijn eigen energie en water voorziet, zal ook economischer en bedachtzamer omgaan met elektriciteit, gas en waterverbruik. 

Naast het inrichten van hun domein, het opstarten van de tuinen en de bouw van het huis, proberen de bewoners ook een stabiele bron van inkomsten te vinden die hen toelaat een actieve rol in de gemeenschap te spelen terwijl ze hun passies en talenten delen. Ecotoerisme is een belangrijke mogelijkheid gezien de vele wandelroutes van Sinegorye naar de Kaukasus, de dolmen, de Zwarte Zee,...In de nabijgelegen stad Krasnodar is een toerismebureau geopend wat info verschaft over spirituele trektochten en wellness reizen. Andere activiteiten van de bewoners zijn een broodbakkerij, het maken van worm-humus, de bouw van een broeikas voor de teelt van plantgoed, een kwekerij van naaldbomen, loofbomen en andere planten,...Eigen producten worden verkocht op het dorp zelf of op lokale marktjes. Er wordt een 'no dig' methode ontwikkeld om het land te bewerken, dus zonder ploegen en spitten en zonder chemische bemesting en pesticiden, maar door middel van mulching en compost, waardoor de arme grond terug vruchtbaar wordt.

Nog meer projecten staan op stapel: de productie van biogas, de aanplant van gemeenschappelijke tuinen en een speelpark van 10 ha, de bouw van een gezondheidscentrum en zelfs de start van een financieringsbank. En in de tussentijd is er iets waar de bewoners best trots op kunnen zijn: hun feesten en vieringen. Ze weten hoe ze kunnen feesten (en zonder 1 druppel alcohol). Er zijn verschillende groepen actief die ook buiten het dorp voor entertainment zorgen met dans, muziek, toneel, poëzie en traditionele rituelen.
Het dorpsbestuur is een soort vennootschap bestaande uit de bewoners die zich geroepen voelen de leiding én de verantwoordelijkheid over de verschillende werkgroepen op zich te nemen (planning, projecten, financiering, feestcomité,...).

Toen dit bericht voor het eerst verscheen (in oktober 2011) waren er op Sinegorye 275 families uit alle streken van Rusland. En er blijven familiedomeinen bijkomen met als voornaamste motivatie: het creëren van een ruimte van liefde, het vormgeven van paradijselijke woontuinen voor de bewoners en hun nakomelingen en ter nagedachtenis aan de voorouders.

Starosele (regio Smolensk) begint in 1999 en is het eerste Anastasiadorp dat zich ontwikkelt in een reeds bestaande en eeuwenoude stad met dezelfde naam en stammend uit de neolithische tijd. Het oude centrum van Starosele getuigt nog altijd van deze lange en rijke geschiedenis. Tijdens het bewind van Catharina de Grote (18de eeuw) was de stad het administratieve centrum van de regio. Wereldoorlog II bracht vernietiging en dood en de stad werd in brand gestoken. Na Stalin kwam Chroesjtsjov aan de macht (1953) en de (verplichte) communistische collectivisering van de landbouw (in kolchozen en sovchozen) bleek uiteindelijk een pijnlijke tragedie en jammerlijke miskleun en de stad liep leeg. Midden jaren '80 was Starosele vrijwel onbewoond op enkele oudere families na die er tijdens de zomermaanden verbleven. In 1988 kwam ik samen met mijn vader aan in de stad en toen mijn vader in 1999 de boeken las, werd het idee geboren om hier een Anastasia nederzetting te starten.
Vanaf 2000 komen de eerste nieuwe bewoners toe en kopen voormalige stadsgronden en weiden op om hun familiedomein te beginnen. Het project stagneert wel enkele jaren omdat het erg moeilijk blijkt om de bestemming (zonering) van de aangrenzende landbouwgronden rond de stad officieel te wijzigen naar bouw- en woongronden.

Onze groep heeft geen geschreven wetten, afspraken en regels. Alle beslissingen betreffende het samenleven en de algemene organisatie van het project (wegen, scholen, gebouwen, gemeenschappelijke activiteiten,...) worden tijdens informele vieringen en bijeenkomsten genomen. Nieuwkomers die zich niet kunnen vinden in deze aanpak blijven nooit lang en gaan weldra op zoek naar een andere nederzetting waar meer vaste afspraken en duidelijke regels gelden. Ondanks de angst van velen over deze vrije en losse aanpak, zijn er nog nooit meningsverschillen of ruzies geweest.

In 17 jaar tijd worden meer dan 50 nieuwe huizen gebouwd en tal van andere gebouwen zoals badhuizen. Reeds 14 families leven hier permanent en een tiental andere zitten midden in de verhuis naar hun domein. Tijdens de warme maanden komen vele andere families hier de zomertijd doorbrengen. Er zijn veel kinderen in onze gemeenschap en die krijgen 4 dagen per week thuisonderwijs en 1 dag per week gaan ze naar de gewone, openbare school. Hun resultaten zijn merkelijk beter dan bij de kinderen die elke dag school lopen.

Een opmerkelijk feit is dat meer dan de helft van de bewoners uit het buitenland komen (voornamelijk uit Duitsland). Zelfs een volledige (Duitse) lezersclub van de Anastasiaboeken besloot te emigreren naar Rusland en koos Starosele als nieuwe woonplek. Zoiets is zeker niet evident. Er komt niet alleen een hele boel administratie aan te pas (visa, paspoort, allerlei documenten,...) maar ook de (moeilijke) Russische taal is toch een drempel. En niettegenstaande ze (nog) geen Russische staatsburgers zijn, toch doen de buitenlandse families het heel goed in hun nieuwe land. Een positief aspect is dat de buitenlanders ervoor zorgen dat Starosele meertalig is en een internationaal dorp wordt. Dit trekt nieuwe Mensen uit andere landen aan (zoals Australië, Frankrijk, Denemarken,...) omdat de communicatie onder de bewoners niet langer exclusief Russisch is. Deze culturele mix is een ware verrijking voor onze gemeenschap. 

De Molzam familie maakt melkproducten zoals melk, room, kaas, eieren, honing,...die niet alleen op het dorp maar ook in de naburige restaurants gretig aftrek vinden. Hun dochter en schoonzoon bakken brood en andere lekkernijen voor de hele gemeenschap. Maksim Fayfer vervaardigt authentieke meubelen, en kweekt daarnaast honden en paarden en is betrokken bij de ontwikkeling van permacultuur. Pasha Layer is goed in de bouw van houten huizen en mooie vijvers (die hij uitgraaft met de hand). Vitaly Amelin kocht een boortoestel en helpt de bewoners met hun water(put). Alle bewoners hebben trouwens een goede bouwkennis. Iedereen leeft van wat het familiedomein opbrengt aan gewassen of van de talenten en kennis die aanwezig zijn in de familie. Niemand hoeft in 'het systeem' te werken voor staat of werkgever.

 

Yulya en Slava en hun 5 kinderen wonen op Anastasiadorp Rodniki en vertellen over hun eerste aankomst op het familiedomein in 2010. Onze reis begint in Almaty (een grote stad  in Kazachstan aan de grens met China), waar we oorspronkelijk woonden, en duurt uiteindelijk 6 dagen. We doorkruisen heel Kazachstan met onze 5 kinderen (tussen 3 en 15 jaar) in een volgepropte Toyota minivan en komen na 6000 km moe en uitgeput aan op onze nieuwe thuis. Het regent, er zijn overal muggen en het familiedomein is een nat en overwoekerd grasveld waar de overbeladen wagen telkens op uitglijd. Doodmoe en hongerig maken we een vuur om het avondeten op te koken. De kinderen zijn duidelijk gestrest, ze kunnen helemaal niet geloven dat we hier komen wonen. Slava en ik vinden nog de kracht om het hele tentenkamp zelf op te zetten, terwijl de kinderen in de auto zitten en vol ongeloof naar ons kijken. Na het avondeten klauteren we de tent in om te slapen maar de nacht is niet zo vredig. Een koor van nachtelijke bewoners (in de vorm van huilende vogels en allerlei onzichtbare wezens), het gekletter van regen op de tent, de wind,...Het is een complete verzameling natuurgeluiden waarvan je niet eens vermoedt dat ze bestaan als je in een huis in de stad slaapt.

De volgende morgen en dagen maken we kasha en soep op het vuur. Koken op houtvuur geeft het voedsel een speciale smaak en het is ook buitengewoon voedzaam en vullend. We beginnen aan de bouw van een adobehuis. Eerst mengen we de adobe (klei, zand, stro) met onze voeten en plaatsen het dan in rijen op de muren. De kinderen dragen de adobe aan, terwijl mijn man en ik de muren bouwen. De fundering van het huis bestaat uit steen, de dikte aan de basis van de buitenmuur is 60 cm. Na enkele dagen realiseren we ons dat er melk ontbreekt in onze voeding, want waar we vandaan komen, kregen we altijd verse koemelk van onze buren. We bespreken dit onderwerp met elkaar en we komen erop uit dat we wel graag een geit willen, zodat we elke dag tenminste wat melk kunnen drinken. En 'toevallig' bieden de buren ons een weekje later een volwassen melkgeit aan. Helemaal gratis. Met veel dankbaarheid aanvaarden wij hun geschenk. Voor het eerst zie ik nu een uier van dichtbij. Dit wordt intuïtief leren melken. Gelukkig bracht mijn man zijn jeugd door op het platteland en kent wel iets van dieren. Na enkele dagen begin ik te voelen waar en hoe ik de spenen moet persen, en met welke frequentie,...
Door het zware werk aan het adobehuis beseffen we dat we best wat extra voeding kunnen gebruiken om op krachten te komen. Af en toe een lekker eitje bij het ontbijt zal ons gezin goed doen. Dus besluiten we om een paar kippen te houden. Enkele dagen later komen we voorbij een boerderij waar een bord hangt dat er gevogelte te koop is. Daar kopen we een paar volwassen kippen die ons weldra van eieren voorzien. We besluiten ook om ons strikt vegetarisch dieet voorlopig te stoppen en vis uit de vijver te eten. Ons tentenkamp is de hele zomer goed zichtbaar vanaf de landweg die langs het bos loopt. Kort na onze beslissing om vis te eten, stopt er op een dag een zilveren jeep naast de weg en de chauffeur (genaamd Slava) schenkt ons twee grote vissen, elk met een gewicht van minstens 10 kg! Dankbaar aanvaarden we zijn geschenk en we smullen verschillende dagen van de heerlijke vissen.

De kinderen ervaren de zomer van 2010 zonder twijfel als een diepe 'levenscrisis'. We bespreken alle belangrijke onderwerpen met hen en ze leren tal van lessen en vaardigheden tijdens deze openlucht zomerschool. Veel van de mooie (maar valse) beelden die ze ooit over de beschaving hadden, verdwijnen door dit leven dicht bij de natuur. Tijdens die beruchte zomer beschouwen ze zichzelf als de ongelukkigste kinderen ter wereld. Maar wanneer de herfst aanbreekt en ze op hun nieuwe school zitten, vertellen ze met gretigheid en gelach dat al hun klasgenoten jaloers zijn op hun leven in de natuur (in tenten wonen, meerdere keren per dag vuur maken, zelf voedsel bereiden boven het vuur, een echt huis bouwen met hun ouders, zelf meloenen groeien in hun eigen tuinen, geiten melken, enz.

Eind september wordt het abrupt koud, er waait een stevige noordenwind en donkere wolken verzamelen zich in de lucht. We halen de kinderen van school en houden hen voorlopig in huis en helpen hen met het opzetten van een dagelijkse routine en allerlei taken. Gelukkig zijn ze ondertussen al heel zelfstandig geworden door het leven in de wilde natuur. Ondertussen bouwen Slava en ik verder aan het huis, we werken de tuinen af en doen alles wat nog gedaan kan worden voor de echte winter begint en onze handen en voeten bevriezen.
We besluiten om in het nieuwe jaar enkele rasdieren aan te kopen, namelijk 2 Saanengeiten. Dit zijn de beste melkgeiten ter wereld die tot 5 liter melk per dag geven. Zo groeit onze familie aan met de 2 lieve geiten Manka en Byashka. In de lente 2011 verlaten we de tenten en trekken ons nieuwe adobe-huis in. Ondertussen werken we verder aan het verfraaien en het opzetten van ons domein. Om de vruchtbaarheid van de grond te verhogen, kopen we Californische rode wormen en starten we met het produceren van biohumus en wormencompost. In de zomer 2011 maken we verschillende water reservoirs en beginnen we ook bijen te houden. 
Ons spaargeld is na 1 jaar opgesoupeerd. We verkopen af en toe eieren en kuikens. In de zomer en de herfst verwerken we een deeltje van de oogsten der lokale boeren en maken pickles, confituren en jam. We bakken ook ons eigen brood. We verdienen geld via de verkoop van zaailingen, plantgoed, heirloom zaden, kippen, geiten, baby konijnen, biohumus en eieren van rode Californische wormen. Let wel, we verkopen geen dieren om te slachten of als rechtstreekse voedselbron.

In onze tuinen staan er ondertussen paprika's, pikante pepers, tomaten, courgettes, diverse soorten kolen, gember, knoflook, gele en rode maïs, komkommers, aardappelen, daikon, pompoen, zuring, sla, groene ui, dille, peterselie,...De fruitbomen zijn appel, peer, perzik, druif en diverse bessen. Er is nog een (lange) weg te gaan naar de creatie van een volwaardig en zelfvoorzienend familiedomein, maar het land deelt nu al haar overvloed met ons.

 

Elena Tychinina woont al jarenlang in een Anastasiadorp en deelt enkele tips hoe je het beste de creatie van een familiedomein aanpakt (gebaseerd op haar eigen ervaringen in de praktijk en die van haar vrienden). 

°°° Leer jezelf heel goed kennen. Streef ernaar om in harmonie te leven met jouw hart, ziel en geest. Ontdek je hoogste verlangen en diepste dromen. Wat is jouw taak, jouw bestemming op Aarde? Misschien is het iets helemaal anders dan wonen op een familiedomein...

°°° Bewaar goede relaties met je familie. Aanvaard ze zoals ze zijn. Vertel hen over jouw dromen (als ze dat wensen) en verdedig jouw overtuigingen, maar doe het zonder agressie. Het is niet de bedoeling om ruzie te krijgen met je familie, tenslotte ben je zelf bezig met de creatie van een familiedomein.

°°° De eerste stap is jouw wederhelft/soulmate vinden om de gezamenlijke droom te manifesteren en een ruimte van liefde te creëren.

°°° Ga dan SAMEN op zoek naar een geschikt domein. Begin te reizen, bezoek vrienden en diverse projecten. Zie met eigen ogen hoe anderen het doen. Volg je hart en luister naar je gevoel. Een teken dat jullie het juiste terrein gevonden hebben, is dat alles makkelijk en bijna vanzelf stroomt (zoektocht, aankoop, notaris, goede buren, het plantgoed groeit goed,...).

°°° Kies een bron van inkomsten. Doe dit VOOR de verhuis naar het domein. Wat doe je graag, wat kun je goed, wat zou je het liefste doen,...Er zijn honderden mogelijkheden om geld/ruilmiddel te verdienen.

°°° Het is cruciaal om ALLES te bespreken met je soul partner. Geweldloze communicatie (Marshall Rosenberg) is daarvoor een goede techniek.

°°° Het leven is een echo. Wat je uitzendt, komt terug.

Uiteraard kan iemand die alleen is ook besluiten om een familiedomein te starten. De belangrijkste reden is vaak het verlangen om de verantwoordelijkheid over je eigen leven volledig terug te nemen. Vrijheid dus. Het vinden van een soulmate die dezelfde verlangens koestert (een leven in eenvoud en harmonie met de natuur), is niet altijd evident. Er waren ooit een aantal Anastasia-forums actief om wederhelften bij elkaar te brengen, maar de meeste zijn niet langer meer on line. 

Maar het kan ook zonder datingsites zoals het verhaal van Svetlana in het filmpje hiernaast toont. Ooit leefde ze rijkelijk in Dubai maar ondanks het vele geld voelde ze een gemis en was niet gelukkig. Toen haar zoontje werd geboren veranderde alles. Ze begon te luisteren naar haar hart, scheidde van haar man en trok op spirituele zoektocht naar Azië en kwam uiteindelijk terecht in een Russisch Anastasiadorp. Daar vond ze haar plek én een nieuwe soulmate én ze vond ook haar Zelf. Volgens Svetlana is het allerbelangrijkste in het leven...liefde.

Ksenia Sakharlenko woont op Anastasiadorp Tsvetushchy Sad in de regio Krasnoyarsk Krai (oost Siberië). Haar verhaal begint als ze 20 jaar jong is en dan voor het eerst de boeken leest en zo diep onder de indruk raakt dat ze al haar vrienden en zelfs haar ouders aanspoort om ze ook te lezen. Maar sommigen (waaronder haar ouders) zijn toch erg sceptisch en geloven de soms onwaarschijnlijke verhalen niet zomaar.

Of de verhalen al dan niet waar zijn, maakt voor Ksenia niets uit, het gaat om de inhoud en de informatie in de boeken. En trouwens, veel lezers kijken naar de vreemde levenswijze van Anastasia (zo helemaal alleen zonder huis en tussen de wilde dieren in de ijskoude taiga) vanuit hun (eerder beperkt en begrensd) stadsperspectief en eenzijdige opvoeding. Men heeft niet echt een duidelijk zicht op andere mogelijkheden en diepere waarheden.

Zijn Anastasia en haar ideeën nu fantasie of waarheid? Men kan daar eindeloos over discussiëren maar uiteindelijk is de beste manier om het te ontdekken...zelf de weg te gaan. En dat is precies wat Ksenia besloot te doen. De inzichten in de praktijk uitproberen. Want de boeken lezen en herlezen brengt wel enthousiasme, herkenning en kracht...maar het leidt daarom niet direct tot begrip en inzicht. Het is noodzakelijk om de ideeën in de boeken daadwerkelijk uit te voeren om zo tot helderheid en begrip te komen. Dus besloten Ksenia en haar vriend een familiedomein te starten. En ieder jaar herlezen ze de boeken en ontdekken steeds nieuwe details. Ze lezen ze niet als een sprookje, maar als een handboek tot een beter leven.

Het eerste jaar was een koude douche. Zelfvoorzienend leven op het platteland dicht bij de natuur vraagt voor veel stadsmensen een grote aanpassing. Plannen maken en dromen over een familiedomein is makkelijk en gaat vanzelf, maar een droom tot realiteit maken is toch nog even wat anders. Een domein van nul af aan opstarten vraagt veel fysieke arbeid (werken, planten, bouwen) en om te kunnen genieten van de overvloed van een paradijselijke tuin zijn toch een aantal jaren nodig. Het komt niet zomaar uit de lucht vallen.

Toen ze de boeken nogmaals herlazen, begrepen ze dat het geluk, de harmonie, de overvloed en de liefde niet zozeer komen door ergens een familiedomein op een ecodorp te starten. Het komt door een verandering van denken, woorden, daden en levensstijl. Het komt door het verleggen van je eigen comfortzone. En een eerste stap die ze bijvoorbeeld namen was het langzaam overschakelen naar raw food.  

Een nieuwe perceptie op het leven, nieuwe gedachten en beelden toelaten, nieuwe ideeën denken, nieuwe woorden spreken,...het vraagt tijd, het evolueert in stapjes. Telkens je de boeken herleest, ontdek je nieuwe levels. Het beeld dat je ziet van Anastasia verandert mee. Bij een eerste lezing komt ze misschien over als een vreemde heremiet, zacht en teder, naïef en onrealistisch, ongenaakbaar en onbereikbaar. Maar later zie je hoe sterk en vastberaden ze is, hoe ze haar ideeën uiterst precies, logisch en praktisch uitwerkt, hoe snel haar denken is en hoe diep haar gevoelens.

Een idee vraagt tijd om tot rijping te komen, alsof het langzaam indaalt op Aarde uit de geestelijke wereld. Veel ideeën uit de boeken worden (nog) niet begrepen en aanvaard omdat de tijd, het bewustzijn en de levensmentaliteit niet klaar zijn. Een tuin vol onkruid dient men eerst zaaiklaar te maken voor er mooie bloemen kunnen groeien. Zo dient ook de geest en het denken eerst gezuiverd te worden van negativiteit, beperking en misleiding. Maar hoe meer mensen intunen op haar verhalen, hoe sneller we haar ideeën volledig zullen snappen en de verborgen boodschappen in de boeken steeds duidelijker worden.

Aleksandr & Kristina Stepanov raken enthousiast na het lezen van de boeken en creëren in 2011 hun familiedomein op Anastasiadorp Emelyanovka (Oekraïne). Op hun domein van 1,25 hectare bouwden ze eerst een voorlopig huisje en een atelier en momenteel werken ze het definitieve huis verder af. Ze verlieten hun appartement en hun job in de grote stad Kiev en proberen nu een nieuwe leven te starten op het platteland. Waarom eigenlijk die terugkeer naar eenvoud en essentie? Dit zijn hun belangrijkste motieven:

°°° De stad is druk, druk, druk en er is zoveel afleiding dat een leven in het 'hier en nu' en in verbinding met je Zelf moeilijk lukt. Op een familiedomein is er tijd om te ZIJN, te genieten, en om echt te leven. Je krijgt ruimte en tijd om de schoonheid van de wereld op te merken.

°°° In de stad draait alles rond geld (verdienen en uitgeven), voor alles is er geld nodig. In de natuur is alles quasi gratis zoals groenten, fruit en kruiden uit de tuin, noten en paddenstoelen uit het bos, water uit de bron, energie van de zon,....

°°° In de stad is het moeilijker om een gezonde levensstijl te handhaven. Biogroenten kopen, naar de gym gaan, een sterke weerstand opbouwen,...het vraagt allemaal geld, tijd en motivatie. Op een familiedomein gaat het vanzelf (er is veel fysieke activiteit, gezonde voeding, zuivere lucht, helder water, toffe vrienden,...).

°°° In de stad is het moeilijker om de mind te concentreren en te focussen vanwege allerlei afleidingen en de overdaad aan impulsen en indrukken. Het denken is chaotisch en gefragmenteerd. In de natuur wordt de mind rustiger en het denken eenpuntiger en sneller. Er ontstaat ruimte om te denken/mediteren over de echt belangrijke dingen in het leven.

In de beginperiode leefden ze van wat spaargeld. Daarna startte Aleksandr een constructieploeg op het dorp die de huizen en kachels voor de buren en nieuwkomers bouwt. Dat bracht wat geld binnen. Kristina begon natuurlijke zeep en cosmetica te maken en verkoopt haar producten via internet. Na slechts enkele jaren verdienen ze al voldoende om hun familiedomein verder te zetten en zelfvoorzienend te worden.

Svetlana Dugnist bezoekt haar broer op Anastasiadorp Mirnoe. Wat zijn haar bevindingen?

°°° Ieder familiedomein is uniek en heeft een eigen geschiedenis, net als de bewoners.

°°° Op elk domein is een grote vijver gevoed door bronwater.

°°° De domeinen zijn omringd door hoge bomen als een natuurlijke omheining. De wegen zijn goed.
°°° Er zijn overal levende meren vol vissen, kikkers, planten en insecten.
°°° De mensen zijn vriendelijk en open en praten over belangrijke onderwerpen zoals geluk en liefde.
°°° De bewoners zijn heel divers (christenen, yogis, hare krishnas,...) en leven samen in harmonie.
°°° Sommige bewoners zijn geen lezers van de Anastasiaboeken.
°°° De creatie van een familiedomein is hard werken, elke dag opnieuw, maar alles gebeurt met veel vreugde en creativiteit.
°°° Dit is een totaal andere manier van leven gebaseerd op een nieuwe filosofie, je moet het in de praktijk zien om het echt te kunnen begrijpen.
°°° Er zijn (zoals overal) problemen en uitdagingen, maar ook oplossingen en hulp zijn altijd voorhanden.
°°° Zo brandde het huis van een bewoner af en de buren startten een geldinzamelingsactie en boden onderdak en hulp aan.
°°° Er worden ook fouten gemaakt, maar 'de enigen die nooit fouten maken, zijn diegenen die niets doen'.
°°° Een terrein van 4 hectare is voorbehouden voor activiteiten en fair trade.
°°° Dat is de plaats voor seminaries, workshops, concerten, dansfeesten, de school, de winkel, hobbygroepen, kunstcreaties, gastenverblijf,..

Tatyana Anikaev woont met haar gezin al 9 jaar op een familiedomein van 2 hectare en deelt graag haar ervaringen rond voeding en zelfvoorziening. Wij eten uitsluitend wat groeit op ons domein en wat moeder Aarde ons schenkt en dat is ondertussen al heel wat: courgettes, pompoenen, tomaten, radijzen, rapen, kolen, wortelen, enzovoort...plus allerlei fruit en bessen, diverse noten, en ook tarwe en rogge,..We drinken water uit de bron. Daarnaast houden we kippen, een koe en een geit. Die geven ons melk, room, boter, diverse kazen en eieren. We eten geen vlees dus de kippen sterven een natuurlijke dood. Tijdens de zomer drogen we paddenstoelen, tomaten, appels, peren,...en we maken ook een voorraad inmaakgroenten en bewaarbokalen die we dan in de winter kunnen eten. We telen geen aardappelen en hebben die vervangen door rapen en aardperen. Hoofdzakelijk omdat aardperen veel minder werk zijn (ze komen ieder jaar vanzelf terug) en ze smaken veel zoeter dan aardappelen. We stockeren ze in de kelder waar ze lang bewaren en eten ze zowel rauw in salades als gekookt. We dachten aanvankelijk dat we een heel pak groenten en fruit zouden moeten kweken om het hele jaar door rond te komen. Maar dat valt best mee. Eén rij wortelen bvb. volstaat, of een twintigtal kolen en 10 pompoenen, enz. Tenslotte eet je niet elke dag een bloemkool. Het hangt ook af wat je lekker vind en hoe groot het gezin is. Een groetentuin aanleggen en onderhouden vraagt in feite niet zoveel werk, het belangrijkste is het tijdstip waarop geplant en gezaaid wordt (zoals Anastasia uitlegt in de boeken).

Wanneer de oogst rijp en geplukt is, volgt de bewaring. We gebruiken het hele huis om de groenten te stockeren. In de kelder bewaren we appels, wortelen, bieten, rapen,... en alle wortelgewassen. Daar blijven ze goed tot diep in de lente en zelfs tot in de zomer. De kelder is goed geïsoleerd en de temperatuur blijft daar altijd boven het vriespunt. Uien en look bewaren we op zolder waar het soms wel eens vriest maar dat beïnvloedt de smaak niet. De tarwe en de rogge die we telen, worden gemalen op onze eigen, houten molen waarop basaltstenen draaien. Met het meel bakken we dan eigen, lekker brood dat in niets te vergelijken valt met het brood uit een gewone bakkerij. We houden van zoetigheid en bakken koekjes en taarten. Om te zoeten gebruiken we honing uit eigen bijenkorven op het domein. Het enige wat we in de winkel nog kopen is zout.
Eén van onze vrienden is landbouwer en heeft een oliepers. Bij hem persen we zonnebloempitten uit tot een lekkere plantaardige olie. Soms bestellen we ook cederolie uit Siberië. We kunnen alleen maar bevestigen dat er niets gaat boven eten uit eigen tuin. En je wordt al snel gewoon aan de kwaliteit en de intense smaak van eigen geteelde groentjes en wilt niets anders meer. Soms gaan we op visite en eten dan gekochte producten maar we merken dadelijk het verschil met groenten uit de supermarkt.
Nog een goede raad voor wie zelf een familiedomein wil beginnen. Wees zeker van jezelf. Jij beslist of het al dan niet gaat lukken. Overwin je angsten, anders zul je niet slagen. In de beginperiode wisten het we ook allemaal niet zo goed, maar we bleven proberen (meer uit noodzaak) tot we slaagden. Dus, ga dapper het land op, wees nergens bang voor en na een tijdje zal alles vlot beginnen lopen. En je zult beseffen hoe geweldig dit is, om zo zelfstandig te leven zonder in de winkel gekochte goederen, en om van niemand afhankelijk te zijn en al je eigen voedsel te kunnen eten!

Is het eigenlijk wel mogelijk om (volledig of grotendeels) autonoom en zelfvoorzienend te leven op een familiedomein? Wat is er nodig, wat zijn de eerste stappen? Anastasiadorp Milenki bestaat ondertussen 11 jaar en in dit lange bericht delen ze graag hun ervaringen en stappenplan daarover.

Een andere belangrijke vraag wordt hieronder beantwoord door Volodar Ivanov, namelijk: 'hoe kun je geld verdienen op een Anastasiadorp?' Het is zonder twijfel de meest gestelde vraag bij Mensen die overwegen om een familiedomein te starten: 'we willen wel verhuizen, maar hoe zit het met werk?' Er zijn wel degelijk mogelijkheden tot (betaald) werk in de nederzettingen. Er is zelfs meer dan genoeg werk. Eén van de mogelijke opties is afstandswerk via internet, wat uiteraard een goede en stabiele internet verbinding vraagt. Het is zelfs mogelijk om workshops, seminars en lessen te organiseren via Skype. Zo is één van onze kolonisten gestart met een succesvolle internetwinkel. Hij verkoopt diverse natuurlijke producten zoals bio volkoren meel, kruidenthees, aardewerk, bakvormen, wierook, boeken en nog veel meer. Thuiswerk is reeds goed ontwikkeld in onze nederzetting. Tijdens de winter maken de vrouwen juwelen van halfedelstenen en sommige mannen weven riemen. Hier volgen nog enkele andere succesvolle voorbeelden. Iemand maakt wormenhumus die zeer gewild is (de vraag is groter dan het aanbod), Valera en Vlad kochten een speciale raszuivere koe en produceren zuivelproducten van haar melk, Mikhail houdt geiten en kippen, zes gezinnen werken met bijen en honingproducten, Anton verkoopt zaden. Twee bewoners graven waterputten voor de anderen, zelfs tot in andere dorpen toe. Ondertussen bouwden ze al 30 diepe putten op 3 jaar tijd. Sommigen bewerken hout en maken meubelen. Yaromir is beeldhouwer en maakt 'voorouder' beelden, hij kan de vraag niet bijhouden. Verschillende families verzamelen geneeskrachtige kruiden en rozenbottels en verkopen medicinale bereidingen. De vraag is altijd groter dan wat ze in de zomer kunnen verzamelen. 

We houden regelmatig seminars en ondertussen hebben reeds honderden mensen ons dorp bezocht. De interesse in onze manier van leven en in onze gemeenschap is groot en groeit nog elk jaar. En het meest gevraagde werk is natuurlijk het bouwen van huizen en ramen. Voor huizenbouw vragen we 200 roebel per uur (15 €). Dus, wie wat handig is, heeft het hele jaar door betaald werk in het dorp. Er is altijd wel iemand die geholpen kan worden. En de nederzetting groeit, reeds meer dan 70 gezinnen verblijven op hun familiedomein. Er woont ook een kunstenares op ons dorp die schilderijen maakt. Ze vindt haar inspiratie in de mooie natuur die overal aanwezig is. Gewoon je huis uitlopen en naar hartenlust beginnen schilderen. Haar studio op het dorp bleek ook veel comfortabeler en ruimer te zijn dan die in de stad. Er zijn dus verschillende manieren om geld te verdienen, niet alleen via de 'gewone en courante' familiedomein producten (melk, kaas, honing, groenten, fruit, granen, kruiden,...), maar ook in de bouwsector en via vele artistieke kunstuitingen. En vergeet niet dat wie zijn eigen voedsel verbouwt, veel minder geld nodig heeft. Iedereen bakt thuis ook zijn eigen brood en gebak. We sparen ieder jaar meer en meer geld uit omdat we steeds autonomer worden.

Wie dit leven kiest, moet zich vooral concentreren op de positieve ervaringen en begrijpen dat wij als pioniers de voorhoede zijn van een nieuwe manier van leven en denken. Natuurlijk verloopt niet alles zoals gepland, het is niet allemaal rozengeur en maneschijn en we maken ongetwijfeld fouten. Maar we gaan door, op weg naar ons doel: (volledige) zelfvoorziening. En met elk jaar wat voorbijgaat, komt dit doel steeds dichterbij en wordt ook steeds duidelijker. Je maakt de weg naar het doel door hem zelf te gaan.

Ecodorp Vedrussia nabij de stad Krasnodar is één van de oudste en grootste Anastasiadorpen in zuid Rusland (200 families). Daar woont de familie Kristina en Igor Maul op hun familiedomein van 1,3 hectare met de naam 'Kladovaya Solnca' (vrij vertaald: voorraadkast van de zon). Ze wonen er nu reeds 4 jaar en hun 2 kinderen zijn geboren op het ecodorp. Het huis van 60 m2 bouwden ze zelf, elektriciteit komt via zonnepanelen, om te koken en water te verwarmen gebruiken ze gas. De kinderen zijn gelukkig, speels, nieuwsgierig, gezond, vrij en vol energie wat bewijst dat Kristina en Igor de juiste keuze hebben gemaakt. De levende omheining rond het domein bestaat uit naaldbomen, verder staan er honderden fruitbomen en bessenstruiken en zijn er diverse moestuinen en bloemenperken opgestart. Een familiedomein creëren vraagt zeker een (dagelijkse) flinke fysieke inspanning maar de voldoening en de spirituele groei zijn groot. Tijdens de zomer zijn ze gids voor toeristen die de dolmen of de zwarte zee willen bezoeken. Verder organiseren ze verschillende festivals en activiteiten op het ecodorp waar steeds meer Mensen op afkomen (en ook steeds meer buitenlanders). De bezoekers verblijven dan bij de bewoners zelf of op de camping. Zo leren ze het leven op een Anastasiadorp van heel dichtbij kennen. In de winter geeft Kristina taalles aan de kinderen van de dorpsschool en Igor maakt lekkere notenpasta's. Deze leuke jobs zijn voldoende om rond te komen.

Voor Mensen die het verlangen koesteren ooit een Anastasiadorp te bezoeken, is Vedrussia een uitstekende keuze en zijn Kristina en Igor het ideale gastgezin. In 2018 worden 3 festivals georganiseerd die een ideale gelegenheid vormen om een bezoek te brengen aan het dorp en te proeven van het leven op een zelfvoorzienend familiedomein. Van 9 tot 11 juni is er het 'Dancing Russia' festival waar de nadruk ligt op traditionele en etnische dansen. Enkele dagen later (van 14 tot 20 juni) start dan het 'Sevencoloured Flower' festival, een week van verbroedering, vriendschap en liefde met op de laatste dag een typisch Slavisch Kupalo feest (Russische spelen, rituelen en dansen). En van 12 tot 19 september volgt (reeds voor de 14de maal) 'The one melody of two hearts', een feest om de zomer af te sluiten. Een week van samenzijn, ziel-connectie, rituelen, uitwisseling, inspiratie en gezondheid. Direct na het feest start dan nog het grootste festival in de regio Krasnodar op een idyllische plaats tussen dolmen, watervallen en geheime plekjes.
Tijdens de festivals is er tijd om de familiedomeinen te bezoeken, te praten met de bewoners, mee te zingen met de barden, te proeven van de Russische keuken en verschillende uitstappen te maken naar de dolmen, de Zwarte Zee of de Anastasiaschool van Mikhael Schetinin in Tekos. Men verblijft op de camping of (nog beter) bij de bewoners zelf zoals in het gastenverblijf op het domein van Kristina en Igor.

 

Daria Egorova woont op ecodorp Egorov en vind het heel fijn om op bezoek te gaan bij haar buren. Ze maakt graag tijd en ruimte vrij om gezellig een lekker kopje thee te drinken, wat bij te praten, een diep gesprek te voeren of samen te zingen en te dansen. Maar tijdens de zomermaanden is iedereen druk in de weer met het huis en de tuin en ontbreekt de tijd om warme samenkomsten te houden. Toen besloten de dorpsbewoners om werk en ontspanning te combineren. Ze gaan bij elkaar langs om te helpen en na het werk is er tijd voor plezier en vermaak. Elke week wordt een andere familie uit het dorp gekozen die volop hulp en aandacht krijgt. Zo schiet het werk goed op en is er ook tijd voor een dagelijkse babbel en lach. Iedereen brengt heerlijke gerechten mee om te delen, zo is er altijd variatie en overvloed.

 

Op Lesnaya Polyana woont dit gezin en hun motto is: 'als je in het paradijs wilt wonen, dan dien je het eerst zelf te creëren'.  Dit is hun verhaal. Twee jaar geleden kwamen we toe op het ecodorp na een tijd van voorbereiding om de stap van stad naar platteland soepel te laten verlopen. We bezochten vooraf wat ecodorpen, lazen websites en forums, gingen naar festivals, spraken met mensen en begonnen vooral veel geld te sparen om ons domein te kunnen inrichten. Vele vragen spookten door ons hoofd. Hoe verdienen we geld? Welk huis gaan we bouwen? Waar gaan de kinderen naar school? Hoe kunnen we een nieuw leven opbouwen? En ook praktische vragen zoals: hoe sluit je een wasmachine aan in een huis zonder stromend water? Hoe krijg ik een snelle internet verbinding op een afgelegen domein? 
Als snel begrepen we het belang van sterke relaties in het gezin tijdens de vaak intense overgangstijd. En ook dat er een verschil is tussen droom en realiteit. Het komt vaak voor dat Mensen er van uitgaan dat alles anders (en beter) zal zijn eenmaal men op het domein woont en dat persoonlijke 'problemen' dan wel zullen oplossen. Maar dat is niet zo. Veel Anastasia lezers zijn de stad grondig beu en verlangen naar hun groen paradijsje, naar de overvloed, de vogels die hen s' morgens wakker zingen, de lekkere groentjes uit de tuin,...Maar zo'n paradijsje komt niet vanzelf, het is veel en zwaar werk...en het is vooral ook werken aan jezelf. Want de innerlijke en persoonlijke uitdagingen, blokkades en trauma's gaan overal met je mee. En het is beter om ze te helen wanneer je écht een nieuw leven wilt starten.

Het eerste jaar van ons nieuwe leven beseften we dat we niet echt een familie waren. We leefden wel samen en deden allerlei dingen samen maar we kenden elkaar niet echt. Het drukke stadsleven waar gezinnen verschillende jobs combineren, nodigt niet altijd uit om elkaar op diep niveau te leren 'ontmoeten'. En de maatschappij dwingt Mensen in bepaalde rollen die ze misschien niet wensen. Zoals bijvoorbeeld: vrouwen mogen niet afhankelijk zijn van mannen en  dienen sterk en onafhankelijk in het leven te staan. Of mannen die de rol van huismoeder opnemen. Maar is het wel juist om jongens en meisjes op dezelfde manier op te voeden? Hebben zij niet elk andere capaciteiten, taken en eigenschappen? Op het ecodorp worden mannen en vrouwen als verschillend gezien, elk met hun specifieke taken binnen het gezin. Elk met hun eigen, unieke energie die samen een sterk geheel vormen, het dynamische en actieve van de man en het koesterende en verzorgende van de vrouw.

Eenmaal in het ecodorp volgde een periode van alleen-zijn, van confrontatie met onszelf. Je toont wie je werkelijk bent want je kunt niet langer een masker opzetten. Er zijn geen vluchtwegen meer in werk, carrière, vermaak, drank,...En dat is goed nieuws voor wie bereid is te groeien en zichzelf te vinden. We ondervonden moeilijkheden tijdens de beginfase omdat we een verschillende opvoeding meekregen en dus anders tegen het leven aankijken. En ook omdat er op 6 maanden tijd heel veel gebeurde: verandering van levensstijl, een nieuwe plek, een nieuwe job, de geboorte van de eerste baby...Deze intense periode bracht ons het besef dat we niet perfect zijn als persoon en als koppel en dat we veel grote levensvragen niet kunnen beantwoorden. We leerden elkaar aanvaarden zoals we zijn. En we besloten te werken aan onszelf zodat we meer harmonie in onszelf en in de relatie zouden vinden. Zo kwamen we op het pad van zelfontwikkeling en zelfhulp. Toen we nog in de stad woonden en 10 tot 12 uur werkten per dag, bleef er niet veel tijd en energie over om met jezelf bezig te zijn of om de familietradities in ere te houden. Want de belangrijkste dingen in het leven zijn wat ons betreft...familie en kinderen.

Er volgden lange gesprekken en diepe overpeinzingen en we slaagden erin om bevredigende antwoorden te vinden op belangrijke thema's en vragen zoals verantwoordelijkheid, vertrouwen, educatie, familierelaties,...Dit bracht rust en vrede in mij en nu kan ik genieten van de zon, het water, de lente,...Ik barst van de energie en de kracht en wil zingen, uitvinden, delen, blootsvoets lopen, dansen, naar de vogels luisteren,...Ik begrijp nu waarom ik leef en ik weet precies wat ik wil. Ik geloof in een schitterende toekomst. Eindelijk, na anderhalf jaar bewust werken aan mezelf, is mijn droom nu manifest en reëel geworden. We zijn een echte en gelukkige familie geworden. We slaagden in de test die het leven ons gaf. En dit pad van zelfontwikkeling is nog maar net begonnen, nog veel meer boeiende dingen wachten verder op het pad.

Christina Timakova woont met haar man en 3 kinderen ondertussen al 6 jaar in Anastasiadorp Emelianovka. Maar in het begin was het toch even zoeken hoe ze haar kinderwens kon combineren met de creatie van een familiedomein. Toen ze lang geleden voor het eerst de boeken las, werd ze heel enthousiast en het was haar droom om een ruimte van liefde te creëren waar haar kinderen geboren zouden worden. Ook haar man koesterde dezelfde droom en met dankbaarheid in hun hart bouwen ze nu samen aan een gemeenschappelijke droom. In het prille begin was hun familiedomein een braakliggend en leeg stuk grond waarop alles nog moest gebeuren. Ze wilden zo snel mogelijk het terrein inrichten zodat het familiedomein klaar was om de eerste baby te verwelkomen en hem/haar een mooie en comfortabele omgeving te bieden. Een levende omheining planten, een huis, moestuinen, vijvers, de familieboom,...het vraagt allemaal veel werk en tijd. Het koppel besefte toen dat ze constant bezig waren met de voorbereiding en inrichting van hun perceel en niet zozeer met de conceptie en de komst van de baby. Is het beter te wachten tot het domein klaar is om kinderen te krijgen of kan het ook voor en tijdens de werken? Een vraag die bij veel jonge koppels leeft. Na een periode van voorbereiding voelden ze dat hun plekje (hoewel nog helemaal niet af) toch klaar was om een nieuw zieltje te ontvangen. Een baby voelt zich warm, geborgen en veilig in de buik van mama. En dat is precies de omgeving die deze ouders hun kinderen willen schenken: een warme ruimte van liefde. Er is nog heel veel werk op het domein, er zijn veel dromen en projecten die op realisatie wachten. De grootste uitdaging is de bouw van het huis. Dat vraagt veel werk, tijd en geld. Veel Mensen beweren dat er toch eerst een huis moet zijn voor je aan kinderen begint te denken...Maar Christina voelt vrede in haar hart omdat ze weet dat het allerbelangrijkste reeds aanwezig is. Haar dochter komt ter wereld in een levende ruimte van liefde!  

Valentina Tikhonova woont op Anastasiadorp Skazochny Kray en begon na de geboorte van haar dochter met een interessant initiatief om de kinderen van het dorp tot (zelf)educatie aan te sporen: de 'Flower Kids Club'. Valentina speelde al langer met het idee om iets rond kinderen en opvoeding te organiseren maar de inrichting van haar familiedomein was lange tijd de eerste prioriteit. Maar toen haar dochter wat ouder werd en nood kreeg aan het gezelschap van andere kinderen en jongeren lanceerde ze toch haar project. De bedoeling van de Flower Kids Club is: 

°°° om alle kinderen van het dorp (ongeacht leeftijd) samen te brengen

°°° om hen te leren samenwerken zodat ze elkaar kunnen helpen

°°° om hen te helpen bij het nemen van beslissingen en het opnemen van de eigen verantwoordelijkheid

°°° om teamsporten en teamspelletjes te doen

°°° om hun emotionele intelligentie te ontwikkelen

°°° om hun creativiteit, fantasie, verbeelding en natuurlijke nieuwsgierigheid te stimuleren

In peuterklasjes, kinderclubjes en ook thuis is vaak allerlei (plastieken en houten) speelgoed aanwezig om de kinderen bezig te houden. Maar Valentina kiest ervoor om weinig tot geen educatief en ander speelgoed aan te bieden. De kinderen dienen zelf leuke dingen, boeiende spelletjes en diverse activiteiten te verzinnen. Dit stimuleert hun verbeeldingsvermogen en creativiteit. Flower Kids Club groeit en ontwikkelt zich in samenspraak met de kinderen; zij zijn de bezielers, dromers en eigenaars van de Club. Kinderen zullen hun goede bedoelingen belichamen en wij zullen hen daarin enkel begeleiden. Ons belangrijkste criterium voor succes is...het gelach en de vreugde van de kinderen.

En als afsluiter het verhaal van de familie Rodenko die na jaren wachten en dromen uiteindelijk hun familiedomein vonden (en omgekeerd). Aan het woord is Anna Donatova.
In februari 2013 bezochten we voor het eerst de fantastische plek waar zich nu Anastasiadorp Skazochny Kray bevindt en waar we ons familiedomein Agudarya creëren. Op dit moment wonen we ondertussen al enkele jaren permanent op ons mooie domein in een comfortabel en geliefd adobe huis. Het dorp is kleurrijk en divers met vele grote en kleine huizen en fantastische buren. Er wonen krachtige families, echte creatieve geesten die hun lot in eigen handen nemen en werken aan een mooie toekomst. Maar toen we hier jaren geleden voor het eerst kwamen, was er niets of niemand, geen mensen en geen huizen. Toch werden we op slag verliefd op dit mooie land, met de rivier, de open plek, de oude boomgaard,...

Het duurde evenwel acht jaar om ons droomplekje te vinden. Acht jaar droomden we van een familiedomein ergens in de natuur,...en daar bleef het bij. We namen geen actie, we zetten geen stappen, alleen maar dromen en praten. Tot onze dochter Damir een bedenking maakte die mij raakte. Op een dag was ik opnieuw aan het dagdromen over hoe geweldig het zou zijn om op een familiedomein te wonen, en wat we daar allemaal zouden doen, hoe we naar de rivier rennen door het hoge gras, en hoe we op de pony's rijden en relaxen op de open plek,...toen onze zevenjarige dochter plots uitriep: 'Maar, mama, wanneer zullen we ooit een domein hebben? Ik zal snel volwassen zijn! Ik wil een pony en ik wil NU door het gras naar de rivier rennen!'
Het was alsof ik uit een diepe slaap ontwaakte. We schoten in actie, zochten en vonden informatie over de dichtstbijzijnde nederzettingen op internet, markeerden een route en begonnen aan de reis naar onze droom, op zoek naar ons plekje. We deden niet alleen opzoekwerk, maar we begonnen ook plannen en ontwerpen te maken voor het domein, het huis, de tuinen,...We reisden niet zomaar wat rond, maar we openden ons hart en riepen naar ons land, en we luisterden aandachtig naar onze gevoelens tijdens de reizen.
Iedere nederzetting die we bezochten was een ontdekking en een kennismaking. Zowel met positieve als negatieve aspecten. We leerden over de onenigheid onder bewoners, over de moeilijkheden tijdens de overgangsperiode, over de teleurstellingen, over conflicten met de lokale autoriteiten,...
Na een bezoek aan zes nederzettingen begonnen we enigszins te wanhopen. Het waren niet de moeilijkheden die ons afschrikten, maar de dorpen 'voelden' niet goed voor ons. Toch gaven we onze droom niet op. We waren zelfs bereid om aan te sluiten bij eender welke nederzetting waar de families permanent wonen en dus ook de winter doorbrengen. Maar de bezochte dorpen voelden nooit echt als ons Moederland. De bewoners waren wel goed en lief, maar geen gelijkgezinden. En gelukkig hield mijn man me tegen om een overhaaste beslissing te nemen.

De gedachte om aan te sluiten bij een opstartend dorp kwam nooit bij ons op. We hadden tenslotte kinderen, zelfs volwassen kinderen, en die hebben nood aan vriendjes en leeftijdsgenoten en wat nog al niet. Dus liever een dorp wat al een tijdje bestaat, met veel kinderen en eventueel een school. Maar het universum besloot om onze droom aan te passen. En dus kregen we 'toevallig' informatie dat er op 1 februari 2013 een nieuwe en prille nederzetting van start ging: Skazochny Kray.
Nauwelijks had ik de naam gelezen of ik wist het zeker, dit wordt onze nieuwe thuis. Diezelfde dag nog belde ik het nummer op en vertelde de persoon welk perceel we precies wilden. We hadden het namelijk vooraf al op de satellietkaart bekeken en het kwam exact overeen met het beeld van het domein waar we over droomden en vertelden. Op 9 februari bezochten we het land voor een eerste rondleiding op het dorp in wording. En ons perceel verwelkomde ons met vreugde, het verwarmde ons met de februari zon ... en het heeft ons nooit meer laten gaan.

Nadat het land ons gevonden had (en omgekeerd) konden we niet langer in de stad zitten afwachten. En ondanks het feit dat het perceel nog niet officieel ons eigendom was, begonnen we toch al met de inrichting. De eerste bomen werden geplant in maart, we brachten zelfs de nacht door in een tent op ons land. In april werd een gebied ontruimd in de oude en overgroeide appelboomgaard om daar het huis te bouwen en er werd ook een afdak gebouwd. In mei, toen het perceel als eigendom was geregistreerd, bouwden we de funderingen voor het huis. In juni verhuisden we met het hele gezin naar ons familiedomein. We woonden drie en een halve maand in een tent en we bouwden allemaal samen ons adobe huis. Toen we ons toekomstige domein voor de eerste keer zagen, waren we getroffen door de weelderige vegetatie, de grote vruchtbaarheid en de vele verschillende soorten bomen, lianen en gemengde grassen. Ondertussen wonen we al enkele jaren op ons land. Geleidelijk aan groeit onze kennis en ervaring over boomgaardteelt en tuinbouw. We zijn blij met onze eerste successen. Het eerste jaar plantten we veel jonge bomen, druiven, kiwi en coniferen. Bijna alle bomen overleefden en groeien nu goed. De coniferen houden vooral van de zure grond, ze groeien naar onze mening heel snel. De aardbeien verspreiden zich als een lopend vuurtje. Het klein fruit, zoals frambozen en aalbessen, doen het voorlopig niet zo goed. Maar dat komt nog wel. 
We twijfelen er niet dat we de juiste keuze hebben gemaakt. En tot slot nog een tip voor de lezers: wees niet bang voor de moeilijkheden en de onzekerheid. Blijf dromen en blijf op zoek gaan naar jouw familiedomein.

I wish our beautiful planet once again turned into a blooming Paradise!

Tal van Anastasiadorpen (in Rusland, Belarus en Oekraïne) zoeken nog (gemotiveerde)  medebewoners. Momenteel staan er 383 officieel geregistreerd op de website, iedere maand komen er bij. Hieronder een lijst van enkele dorpen met een oproep in het Engels. De domeinen op de dorpen zijn soms gratis of spotgoedkoop. Sommige projecten zitten in de pioniersfase en dat betekent weinig comfort en veel werk (geen elektriciteit, ver van de bewoonde wereld, geen internet/gsm,...). Bronwater, rivieren of meren zijn er wel altijd. En hulp van medebewoners ook.

Als voorbeeld staan we even stil bij Radosvet, een groot Anastasiadorp die ook een mooie Engelstalige website lanceren om nieuwe bewoners aan te trekken (zie link).

°°° Gestart in 2016 °°°°° 600 hectare prachtige natuur met verschillende meren. °°°°° Op 30 km van de Zwarte zee en de zee van Azov, dicht bij het stadje Anapa (regio Krasnodar, Krimgebied, Rusland). °°°°° Zacht, warm en vruchtbaar klimaat. °°°°° Verschillende zuivere waterbronnen op het terrein, het dorp grenst aan de rivier Kuban. °°°°° Het project omvat de bouw van wegen, een arboretum, een plantkwekerij, een school, een sportcentrum, een ontspanningscentrum, een vegetarisch eethuis/café, een ecowinkel, gastenverblijven,...°°°°° De levensstijl en de dorpsvisie zijn gebaseerd op de Anastasiaboeken. °°°°° De bedoeling is de creatie van een gezonde omgeving waar mensen in harmonie met de natuur kunnen leven. °°°°° Men kiest voor een gezonde levensstijl (roken, drinken, drugs, vloeken, agressie,..worden niet toegestaan). °°°°° Geen discriminatie op basis van ras, nationaliteit, religie, politiek,...geen religieuze gebouwen. °°°°° Dieren zijn vrienden van de mens. Het slachten, jagen en het houden van productiedieren zijn niet toegestaan. °°°°° Het dorp is vegetarisch. °°°°° Een nieuwe educatie en opvoeding van kinderen. °°°°° Een levende omheining rond de familiedomeinen. °°°°° Activiteiten die schadelijk zijn voor mensen of voor de natuur zijn niet toegestaan. °°°°° Er zijn 500 familiedomeinen beschikbaar, een deel ervan zijn reeds toegewezen.. °°°°° De overblijvende 100 ha zijn: 32 ha voor het arboretum en plantkwekerij, 30 ha gemengd bos, 14 ha fairtrade shopping, 6 ha dennenbos, 5 ha artisanale productie, 4 ha meren en watervallen, 4 ha publieke gebieden. °°°°° Er zijn regelmatig rondleidingen om nieuwe bewoners te introduceren en te laten kennismaken met het dorp (zie de website voor data).

Radosvet - Anapa District, Krasnodar Region, Russia - 600 ha - 500 domeinen
Kovcheg - Kaluga Region, Russia - één van de eerste en oudste Anastasiadorpen - 121 ha - 48 families, 120 bewoners (2010) - school, winkel, tal van workshops,...
Bogdanovo - Kovrosky District, Vladimir Region, Russia
LadaGa - Usolsky District, Irkutsk Region, Russia - 119 ha - gemeenschapsgebouw, school, winkel,...
Istok - Jewish Autonomous Region, far east Russia - 40 ha - 13 bewoners (2017) - school, winkel
Strelinki - Mosalsky District, Kaluga Region, Russia - 129 ha - 50 domeinen waarvan 13 bewoond (2017) - ook gratis domeinen beschikbaar
Bashkiria - Gafuriysky District, Bashkortostan, Russia - 95 ha - 40 domeinen waarvan 4 bewoond (2017)
Medyn'ka - Medynsky District, Kaluga Region, Russia - 58 ha
Blagorodnoe - 192 ha
Privol'e - Topkinsky District, Kemerovo Region, Siberia - 11 families, nog veel gratis domeinen beschikbaar
Milenki - Dzerzhinsky District, Kaluga Region, Russia - 150 ha - 37 families, 116 bewoners (2012) - school, gemeenschapsgebouw
Rodovye Istoki - Pizhanskij District, Kirov Region, Russia - 10 families - gemeenschapsgebouw
Itkara - Yashinski District, Kemerovo Region, Russia - 10 families
Burukhino - Topkinsky District, Kemerovo Region, Siberia - 8 bewoners
Novy Put - Prokopyevsky District, Kemerova Region, Russia - 70 domeinen, 11 families (2013) - school
Dobrolyubovka - Luninsky District, Penza Region, Russia - 21 ha (uitbreidbaar)
Burtasovo - Sudislavsky District, Kostroma Region, Russia - 100 ha
Belye Rosy - 10 ha (uitbreidbaar) - 8 domeinen
Rodniki - Kostroma Region, Russia - 30tal domeinen
Krasnolesye - Crimean Peninsula - 200 ha - 20 families
Lesnaya Polyana - Zvenigovsky District, Mari El Ethnic Republic, Russia - 106 ha - 23 domeinen reeds bewoond

En verder ook nog:

Bolshoy Kamen --- Bogatyrskoe --- Blagodarnoe --- Veselaya Slobodka --- Klyuchovskoe --- Rodovoe --- Zdravoe --- Mezhdureche --- Volshebnoe --- Gradislav --- Vol'noe --- Skazochny Krai --- Rodnoe --- Zhivaya Kartina --- Rodoslavnoe --- Yablochnoe --- Dobroselye --- Svetogorye --- Rosy --- Svetoruse --- Serebryany Bor --- Zvon-Gora --- Sunny Meadow --- Drugi --- Mirodole --- Lyubavushka --- Cheremshanka --- Dolina Dzherel --- Ruzhichevo --- Rodolad --- Smorodinka --- Zoryana --- Raveda --- Rayskaya Dolina --- Solnechnoe --- Kalinovets --- Schastlivoe --- Zvenyashie Ruchyi --- Ladoga --- Alma-rai --- Staroselye --- Peredovoe --- Rayna --- Rodnaya Zemlya --- Dobrozdravie --- Ubertsy --- Zarechye --- Vedrussov Grav --- Zapovednoe --- Kazatsky Khutor --- Valley of Joy --- Serbskoe --- Radushznoe --- Svetloe --- Sinegorye --- Blagodat --- Blagodatnye Rodniki --- Chistoe Nebo --- Rassvet

West Europa: Weda Elysia (DE) --- Waldgartendorf (DE) --- Mehrgenerationensidlung (DE) --- Deelsche Landen (NL) --- Ravenwood (IT) --- Lammas (UK) --- Ecomunitate (RO) --- Green Village Community (RO) --- Espaço de Vida (PT)

YouTube staat vol van filmpjes over het dagelijkse leven en wonen op de Anastasiadorpen, beelden van schitterende natuur, gelukkige dorpen, lachende kinderen, dansende mensen, bloeiende tuinen,...hier zijn er enkele: Svetogorye ---  Zdravoe --- Milongki --- Slavnoye --- Rosy --- Zvon-Gora ---Sinegorye --- Rodnoe (zomer) - Rodnoe (winter) - Slavnoye (2)

Stop wasting your time supporting the system

and start building family estates everywhere.

Volgens bepaalde remote viewers en helderzienden ontstaan er in de nabije toekomst 2 groepen Mensen. De grootste groep (ongeveer 2/3 van de mensheid) zal kiezen om in de technologische, transhumanistische en digitale matrix van geld, geweld, schaarste en controle te blijven en zal zo'n (onmenselijke) maatschappij ook dagelijks in stand houden door die te blijven steunen met hun arbeid, tijd, energie en geld. En 1/3 zal een andere weg inslaan naar een holistisch leven in vrijheid, harmonie, eenvoud en samenwerking op ecologische en autonome dorpen waar de bewoners mogelijkheden creëren om (terug) een echte Mens te worden die verbonden is met zichzelf, met anderen, met de natuur en met het universum. Die keuze (tussen robot of Mens) wordt nu in deze tijdsfase door iedereen (al dan niet bewust) gemaakt.
Vergis je niet, de honderden Anastasia dorpen in Rusland zijn een voorsmaakje van wat in de volgende decennia op vele plaatsen gemeengoed gaat worden. Zelfvoorzienende familiedomeinen op kleinschalige ecodorpen zijn zo logisch, haalbaar, praktisch, mooi, onweerstaanbaar, bevrijdend, warm en liefdevol dat hun wereldwijde manifestatie en creatie volop aan de gang is en onmogelijk te stoppen valt.

May you awaken in the Living Dimension and may nature help you to find your True Self again.
Take back your Motherland!

Het Oost-Europese muzikale talent is van een ongekend hoog niveau. Dit is bijvoorbeeld goed te merken in een programma zoals The Voice Kids Russia. Wat een stemmen, présence en passie! Een keuze maken is moeilijk, hier zijn wat toppers en persoonlijke favorieten: Best Of 1 --- Best Of 2 --- de viral Hallelujah versie --- Ave Maria ---  Ekaterina Bizina --- Saida Muhamedzyanova --- Yaroslava Degtyareva --- Maria --- Elizaveta (winnares 2017) --- Daniel Pluzhnikov (winnaar 2016) --- Daneliya Tuleshova --- Evdokiya Malevskaya --- Broken Vow

Rusland is een immens groot land met tal van regio's elk met hun eigen muzikale folk en ethnic music scene. Een kleine selectie: Yat Kha --- Sainkho Namtchylak --- Zventa Sventana --- Reelroad --- Olena Utaai (dierengeluiden) --- DakhaBrakha (full liveshow @ KEXP) ---

Huun-Huur-Tu komt uit de federale republiek Tuva in zuid Siberië aan de grens met Mongolië 

en zijn onder meer bekend vanwege hun keelzang, overtonen en traditionele instrumenten.

DakhaBrakha is een kwartet uit Oekraïne en combineert verschillende etnische muziekstijlen waaronder folk, pop, traditionals en gypsy.

The meaning of life is to find your gift,
the purpose of life is to give it away.
(Joy J. Golliver)