Het verhaal van Rivendell

Je kunt nooit iets veranderen door de bestaande werkelijkheid te bestrijden.
Om iets te veranderen, bouw je een nieuw model dat het oude overbodig maakt.
(Buckminster Fuller)

In dit bericht volgt een korte samenvatting van het ontstaan van het Rivendell Village project en de verschillende pogingen om de ecodorp droom te realiseren. Het verhaal beslaat een periode van 11 jaar (tussen 2005 en 2016) en is flink ingekort en niet altijd in chronologische volgorde. Enkel de grote lijnen en de belangrijke fases komen aan bod. Wellicht kan dit verhaal inspirerend zijn voor andere pioniersgroepen. Alle foto's komen uit mijn persoonlijk archief.

Lezers die niet op de hoogte zijn van Rivendell Village kunnen de uitgebreide website bekijken. In het kort: de bedoeling was (en is nog steeds) de creatie van een ecologische dorpsgemeenschap waar iedere familie woont en werkt op een zelfvoorzienend en autonoom domein van ongeveer 1 hectare uitgerust met een woonhuis, moestuinen, kruidentuin, een voedselbos, waterpartijen, bijenkasten,...Kernwoorden zijn permacultuur, off the grid, samenwerking, hernieuwbare energie, recyclage, low impact levensstijl, vrijheid, creativiteit, ruimte van liefde, educatie,...

Pioniers op Aarde

We are stardust, we are golden,
And we've got to get ourselves back to the garden.
(Joni Mitchell - Woodstock 1970)

Hier ben ik aan de slag als DJ Indigo op één van onze fuiven.

Gedurende mijn tienertijd werd ik sterk en diepgaand beïnvloed door de toen aanwezige hippiegeneratie (1965-1975). En nog steeds vind ik de waarden en overtuigingen uit de tijd van de free spirits belangrijk en inspirerend. Dingen zoals vrijheid, liefde, vrede, muziek, communes en anarchie (in de zin van geen meesters en geen slaven). De bij die tijd horende experimenten met bewustzijnsverruimende middelen ben ik ondertussen gestopt wegens niet langer nodig. Maar het idee van samenleven met een groep vrienden in harmonie en uitwisseling en onafhankelijk van het geld- en werksysteem is altijd blijven hangen. Toch voelde ik toen al dat het typische commune model, waarbij iedereen alles altijd samen doet, te beperkt was en voor teveel spanningen zorgde. Mede doordat er ook altijd kans is op een aantal labiele en profiterende bewoners binnen een groep. Er was een nieuw model nodig om de westerse mens met zijn sterk individualistische ego warm en enthousiast te maken, maar ik wist niet precies wat. Dit prille ecodorp idee zakte dan volledig naar de achtergrond en ik begon aan een typische loopbaan en het welbekende klassieke levenstraject: school lopen, (verplichte) legerdienst, werken, huwelijk, 3 kinderen, huis kopen, consumeren en betalen, echtscheiding,…

Vele tientallen jaren na de hippietijd wordt het idee terug levend onder meer na het lezen van de Zoemende Ceders boekenreeks. Daar wordt het concept van het familiedomein en het Anastasiadorp uitvoerig in beschreven en dadelijk besef ik dat dit de oplossing is. Het idee laat mij niet meer los en ik schrijf (in 2005) een eerste project samenvatting van wat later de Rivendell website wordt. Deze samenvatting komt in handen van een vriendin die het doorstuurt naar haar vriendenkring. Een tiental mensen reageren enthousiast en we organiseren een eerste samenkomst bij mij thuis in Brugge (februari 2006). Het is mijn eerste kennismaking met een mooie groep gelijkgestemden die allemaal goeie vrienden worden en blijven. Tijdens die eerste samenkomst besluiten we om als groep samen te werken en een ecodorp te starten in Vlaanderen.

  Alone we can do so little,
together we can do so much.
(Helen Keller)

Enkele leden van de eerste pioniersgroep, in het elfenbos van Nebias (Aude).

Er volgen jaren van vergaderen en samenkomen om het droombeeld van een Anastasiadorp vorm, gestalte en kracht te geven. De vele en belangrijke thema’s die samenhangen met een zelfvoorzienend leven off the grid komen tijdens de vergaderingen stap voor stap aan bod. Het is belangrijk om zoveel mogelijk knelpunten vooraf te bespreken en op te lossen. Zo vermijdt men een hoop onnodige problemen en wordt snel duidelijk of dit soort leven geschikt is voor jou. En uiteraard helpen de vele samenkomsten ook om elkaar beter te leren kennen (als toekomstige buren). Een boek lezen en enthousiast worden over de ideeën is iets anders dan daadwerkelijk de stap zetten naar een nieuwe toekomst. Een ecodorp starten én ook nog levensvatbaar houden is een heel complexe en moeilijke onderneming. Vooral als men het allemaal officieel wil doen, dus met alle nodige toestemmingen en vergunningen. Dit kan niet onderschat worden en vele projecten mislukken al tijdens de voorbereidende fase.

Om overeenstemming te bereiken binnen een groep is het belangrijk om regelmatig en duidelijk te communiceren met elkaar. Vaak en intens vergaderen dwingt ook tot persoonlijke zelfreflectie (wat wil ik nu echt, hoe zie ik mijn toekomst, wat is mijn droom nu eigenlijk,…) en zorgt automatisch voor spanningsvelden binnen een groep wanneer ego’s getriggerd worden door de confrontatie met anderen. Er zijn evenwel technieken zoals geweldloze communicatie en sociocratie om alles harmonieus te laten verlopen. Wij gebruiken talking stick rondjes tijdens de gesprekken waarbij elk om beurt een inbreng kan doen zonder onderbroken te worden. Er zijn heel wat thema’s waar men individueel en als groep overeenstemming en duidelijkheid dient in te vinden. Visie, landkeuze, financiering, wetgeving, administratie, huisvesting, terreinverkaveling, voeding, energie, water, dieren, zelfvoorziening, permacultuur, activiteiten, educatie,...om er enkele te noemen. Sommige groepen bespreken dit allemaal vooraf (zoals onze groep), anderen doen dit terwijl ze ondertussen al op het dorp wonen (wat voor extra uitdagingen zorgt). Bij grotere projecten worden zelfs aparte werkgroepen gestart die de verschillende thema’s uitdiepen en daarna in de groep voorstellen.

 Vision without action is a dream.
Action without vision is simply passing the time.
Action with Vision is making a positive difference.

Er volgen vele vergaderingen.

Een belangrijke en onmisbare peiler bij de creatie van een ecogemeenschap is een visie die door iedereen gedragen, gesteund en geleefd wordt. Veel gesprekken en vergaderingen tijdens de beginfase hebben dan ook tot doel om een gezamenlijke visie op punt te stellen en de afgeleide documenten te schrijven. Vaak is dit een erg mentaal en vermoeiend gebeuren. Het gaat om het schrijven van de basisvisie, statuten, gemeenschappelijke waarden, huishoudreglement, financieel plan, instap en uitstap procedures en verschillende dossiers (voor officiële instanties). Alles dient op papier te staan om (latere) misverstanden te vermijden. Mondelinge afspraken en vage besluiten zijn uit den boze en zorgen steevast voor onduidelijkheid. Op internet zijn voorbeelden van dossiers en visiedocumenten beschikbaar, geschreven door andere ecodorpen, zoals Lammas, Ecolonie en Vedrussyia. Die kunnen wel als inspiratiebron dienen, maar het is belangrijk om eigen documenten te schrijven omdat iedere situatie en elke groep anders is. Naast al dit administratieve denk- en papierwerk betreffende het ecodorp worden ook de families aangespoord om eigen plannen te schrijven. Dit helpt om overzicht te krijgen, een stappenplan te maken en te ontdekken wat er allemaal bij komt kijken. Er zijn alvast 3 oefeningen te maken door ieder gezin: het financieel plan voor het familiedomein, het ontwerpplan voor de permacultuur tuin en het bouwplan voor het eco tiny house.

The beauty of the world lies in the diversity of its people.

Elke projectgroep heeft ook een procedure nodig om tot besluiten en beslissingen te komen die door  iedereen gedragen en gesteund worden. Een democratische meerderheid (de helft + 1) die beslist over belangrijke zaken is ongeschikt want zo’n systeem leidt alleen maar tot onvrede bij de andere helft die zich niet gehoord en niet gerespecteerd voelt. Betere procedures zijn consensus (iedereen dient akkoord te zijn vooraleer een beslissing wordt genomen) en consent (niet iedereen is 100% akkoord maar er zijn geen doorwegende bezwaren en de beslissing wordt toch genomen in functie van het grotere doel).  Alle argumenten voor en tegen dienen goed onderbouwd en valabel te zijn. Zomaar een veto stellen en een beslissing blokkeren omdat ‘het niet goed voelt’, kan dus niet. In eerste instantie gebruiken we dus de talking stick om tot consensus beslissingen te komen en we houden zoveel rondjes als nodig is. Later ontdekken we ook sociocratie als gespreksprocedure en proberen dit uit.

In elke groep die langere tijd samenwerkt om iets op poten te zetten, ontstaan vroeg of laat conflicten en meningsverschillen. Het ego wordt getriggerd en allerlei onverwerkte/onbewuste mentaal/emotionele verstoringen komen opzetten. Veel groepen en gemeenschappen gebruiken technieken tot conflicthantering om de vrede te bewaren en constructief te vergaderen. Bekend en heel bruikbaar zijn onder meer geweldloze communicatie, Byron Katie, ho’oponopono, EFT en spiegelogie.

The Great Turning is the name for the essential adventure of our time:
the shift from the industrial growth society to a life-sustaining civilisation.

Gezellig samen eten tussen de vergaderingen.

Een volgend belangrijk punt is de overgang van de huidige levensomstandigheden en levenswijze in een typische Vlaamse of Nederlandse stad naar een duurzaam leven omringd door natuur. Hoe verloopt die transitie het best? Wat is een goede voorbereiding? Wat zal er allemaal veranderen? Als je hier en nu al niet ecologisch en respectvol leeft, waarom zou je het dan later op het ecodorp wél doen?  Een plotse overgang naar een eenvoudig leven kan moeilijk en beangstigend zijn. Het beste is kleine stappen te zetten en daar nu al zoveel mogelijk mee te beginnen. Zo groei je langzaam naar een ecologisch leven op een zelfvoorzienend ecodorp en verzamel je kennis en ervaring die later onmisbaar zullen zijn. Want het kan niet de bedoeling zijn om de oude leefwereld mee te nemen naar het dorp. Het is alsof je een poort doorgaat op weg naar een nieuwe tijd. Alles wat niet mee kan naar het nieuwe leven, dien je achter te laten bij de poort. Dingen zoals schadelijke verslavingen, drugs, alcohol, het doden van dieren, verspilling, milieuvervuiling, chemische troep,...kunnen een zware ballast zijn die de energie op het dorp naar beneden haalt en de mooie uitgangspunten ondermijnen.

Our main task - by creating our Kin's Domains,
by changing our way of life and way of thinking, by realizing our destiny on Earth -
is to restore happiness, consciousness, and love to people, and to restore Paradise on Earth.
(Anastasia)

Een groot pluspunt in onze groep is het feit dat we allemaal fan zijn van de Anastasia boeken. Dat schept niet alleen een onderlinge band maar zorgt ook dat er over een aantal thema’s makkelijker overeenstemming bereikt wordt. Twee voorbeelden (uit de boeken) zijn het hectaremodel en de educatie van kinderen. Van in het begin is het duidelijk dat we allemaal op een eigen familiedomein (van ongeveer 1 hectare) willen wonen omringd door vrienden en gelijkgestemde buren én dat iedere familie zelf verantwoordelijk is voor het levensonderhoud. In tegenstelling tot het klassieke ecodorp model waar meestal een soort dorpskern is waar iedereen rond woont of waar een groot gemeenschappelijk gebouw is met daarrond tuinen en groentebedden en waar het financiële stuk vaak samen gedragen wordt.

Het ecodorp model dat wij verkiezen, is vrij uniek in Europa. Elke familie woont op een eigen familiedomein en zorgt zelf voor inrichting, onderhoud en inkomsten (eventueel met de hulp van buren en vrienden). Omdat er geen bestaande precedenten zijn als voorbeeldfunctie, en omdat de wetten en reglementeringen (in Vlaanderen en België) helemaal niet favorabel zijn voor dit soort ecologische projecten, is het van meet af aan duidelijk dat ons project een moeilijk parcours tegemoet gaat. Gewoon ergens een stuk landbouwgrond kopen en verkavelen in hectares waar dan telkens een woning op komt, is gewoon onmogelijk vanwege de wetgeving, de bouwvoorschriften, de zonering, de gewestplanning en tal van andere obstakels. Zelfs officiële bouwgrond mag je niet zomaar opsplitsen in verschillende percelen voor aparte bewoning. En bouwgrond voor een volledig dorp is trouwens gewoon onbetaalbaar en onvindbaar in België. Een mogelijkheid die we onderzoeken, is het aankopen van (goedkopere) landbouwgrond en een aanvraag tot wijziging in de planning en zonering indienen. Een andere mogelijkheid zijn de verlaten militaire domeinen die een nieuwe bestemming krijgen. Het dichtbevolkte Vlaanderen heeft het nadeel dat er nog maar erg weinig beschikbare ruimte overblijft.

Vraag je niet af wat de wereld nodig heeft.
Vraag jezelf af wat je nodig hebt om wakker te worden en zorg daarvoor.
Want de wereld heeft alleen maar wakkere mensen nodig.
(Howard Thurman)

Inspirerende bezoeken aan andere pioniers en tuiniers.

Een aantal co-housing projecten kopen als groep een boerderij  (of zelfs een heus kasteel) met veel grond (zoals Nieuwenhove of Radhadesh). De bewoners wonen dan allemaal in de reeds bestaande gebouwen en gebruiken de omliggende gronden gedeeltelijk als privétuin en daarnaast als gemeenschappelijk groen en moestuin. Maar wij willen een heus Anastasiadorp waar elke familie zijn eigen hectare ecologisch beheert en er ook een (tiny) huis bouwt en naar zelfvoorziening streeft, precies zoals in de Russische dorpen. We kijken uit naar mogelijkheden in Vlaanderen en Wallonië en bezoeken ook een aantal boerderijen en terreinen die te koop staan. Het idee is om de boerderij als gemeenschapsgebouw te houden en de omringende landbouwgrond te verdelen in individuele familiedomeinen. Als mogelijke eerste woonunits op de percelen wordt gedacht aan allerlei mobiele en vaste ‘tiny houses’ (yurt, caravan, camper, roulotte, boomhut, tuinhuis, container,…), kortom alle woonvormen die makkelijk een officiële toestemming krijgen. Met de bedoeling om na enkele jaren toch ook een grotere en vaste ecowoning te zetten (roundhouse, earthship, leembouw, strobalen, hobbithuis,…). In de hoop dat de burgemeester en de autoriteiten ons welgezind zijn (wanneer ze de vele voordelen en onze goede trouw merken).

Een ander voordeel bij een Anastasiadorp is de keuze tot inburgering en het engagement der bewoners. Ze kiezen bewust om vanaf het begin permanent en constant als gezin op het dorp te wonen en te werken. Deze keuze legt een sterk fundament en zorgt dat het dorp levend blijft en meegroeit met de bewoners en hun nakomelingen. Veel gemeenschappen en ecodorpen kennen een groot verloop, nieuwsgierigen en geïnteresseerden komen en gaan, het lijkt soms wel een duiventil. Deze nieuwelingen zijn soms aangespoelde en zoekende Mensen, die in de knoop liggen met zichzelf en die de visie en het engagement van de vaste bewoners niet delen en zo de werking onbewust ondermijnen. En die dan terugvallen op de gemeenschap en een onevenwichtige situatie voeden waarbij sommigen al het werk doen en anderen weinig meehelpen. Wie aansluit bij een Anastasiadorp weet waar hij of zij aan begint. Een autonoom en zelfvoorzienend familiedomein creëren is een levenswerk en vraagt 100 % engagement. Elke familie is zelf verantwoordelijk voor de inrichting en het management van hun domein en het starten van een inkomstenbron. Wie niets doet, heeft ook niets.

It all begins with you.
If you do not care for yourself, you will not be strong enough to take care of anything in life.
(Leon Brown)

Een ander verschil op het Anastasiadorp is de keuze om het eigen familiedomein eerst in te richten en dan pas de gemeenschappelijke aspecten te bekijken. Op die manier creëren de bewoners alvast wat basiscomfort, privacy, vrijheid en rust voor zichzelf en dat helpt om thuis te komen, om te aarden op de nieuwe plek. Eerst een thuisbasis, daarna komt al de rest. Veel pioniersgroepen gaan eerst het ecodorp inrichten (gemeenschapsgebouw, tuinen, wegen, activiteiten organiseren,…) en bivakkeren dan tijdelijk in vaak kleine en rudimentaire onderkomens (een kamertje, een caravan,..). Wanneer dit jaren aansleept en de bewoners hunkeren naar hun eigen huis met tuintje dan beginnen sommigen af te haken. Het voortdurend dicht op elkaar leven als een soort commune kan ook te intens en te problematisch worden (want men neemt namelijk ook de problemen en de issues van de anderen energetisch over).

Op veel klassieke ecodorpen is er een beurtrol systeem waarbij iedere bewoner een deel van zijn tijd en energie spendeert aan de gemeenschap. Want er is uiteraard altijd van alles te doen op het dorp. De bijdrage varieert naargelang het dorp en kan gaan van elke dag 5 uur (onbezoldigd) werken tot slechts enkele uren per week.  Bij een Anastasiadorp wordt dit tot een minimum gebracht omdat er weinig gemeenschappelijke dingen zijn (vooral wegen en het gemeenschapsgebouw) en de nadruk ligt op het eigen domein. Bedenk ook dat het gemeenschapswerk niet zozeer gedaan wordt omdat het een ‘verplichte afspraak’ is, maar omdat je echt wilt dat het project slaagt en je daarin ook jouw eigen verantwoordelijkheid enthousiast en vanzelfsprekend opneemt. Uiteraard rekening houdend met de persoonlijke grens der bewoners qua mogelijkheden, mentale en emotionele draagkracht en veerkracht.

Education is a wonderful thing,
provided you always remember that nothing worth knowing can ever be taught.
(Oscar Wilde)

Kinderen horen er erbij en worden gehoord.

Zoals gezegd vinden we de educatie van kinderen een cruciaal aspect. Kinderen zijn de toekomstige leiders en co-creators van de wereld. Verschillende groepsleden zijn zelf leraar en experimenteren met alternatieve vormen van onderwijs in Vlaanderen. We verkiezen trouwens het woord educatie in plaats van onderwijs. Educare betekent ‘datgene naar buiten brengen wat inherent en innerlijk verborgen ligt’. Er zijn ook telkens vele kinderen in de pioniersgroepen en bij iedere vergadering aanwezig. Dit schept vaak een zachte en speelse energie. De kinderen worden ook gehoord en krijgen medebeslissingsrecht vanaf de leeftijd van 8 jaar. De educatievormen waar onze groep zich laat door inspireren zijn voornamelijk Sudbury en de Tekos Anastasiaschool van Schetinin. We beseffen maar al te goed dat het klassieke onderwijs vooral uniforme, gehoorzame werkslaven wil produceren die hun creativiteit en unieke eigenheid begraven onder cognitieve, eenzijdige en nutteloze weetjes en regeltjes. De beste leerschool is het leven zelf, de natuur, de activiteiten op het dorp, de interesses die organisch ontstaan, de ontmoetingen met anderen,...Een echte opvoeder laat de kinderen zelf zoeken en vinden en appelleert aan hun aangeboren belangstelling, nieuwsgierigheid en begaafdheid. Hij of zij is meer een begeleider, inspirator en facilitator dan een gezagsdrager en mechanische naprater van (dode) kennis. Om een echt schooltje op het dorp te beginnen dient de gemeenschap wel groot genoeg te zijn of ook kinderen uit de omliggende dorpen aan te trekken. Een kleine gemeenschap kan kiezen voor thuisonderwijs waarbij de bewoners elkaar aflossen bij de begeleiding.

De toekomst is niet wat er zal gebeuren maar wat we zullen doen.

Er wordt op een bepaald moment een afspraak gemaakt met het kabinet van de minister van openbare werken (Hilde Crevits) om het project voor te stellen en het verzoek om een wetswijziging door te voeren zodat hectarebewoning op agrarische grond mogelijk zou worden. De economische, ecologische en sociale voordelen van ecodorp bewoning voor een land zijn overweldigend en wetenschappelijk vastgesteld en staan allemaal opgesomd in het meegebrachte dossier. De minister vindt het een boeiend en verantwoord project, een idee wat alle steun verdient. Maar de regelgeving in Vlaanderen is gericht op de grote massa en niet op individuele projecten. De enige mogelijke uitweg is een wijziging in het bestemmingsplan voor ruimtelijke ordening, een langdurig en onzeker proces wat minimaal drie jaar kan duren. Veel instanties reageren trouwens positief op onze plannen maar onderkennen ook de erg beperkte speelruimte in het volgebouwde en over-gereglementeerde Vlaanderen.

Gezien ons project in Vlaanderen weinig kans op slagen heeft, beginnen we uit te kijken naar andere landen waar meer mogelijkheden, lagere grondprijzen en soepeler wetten zijn. Dit zorgt voor nieuwe uitdagingen binnen de groep. Sommigen willen niet weg uit Vlaanderen (vanwege familie, vrienden, werk,…) en er is ook onenigheid over de landkeuze. Tot de mogelijkheden behoren Frankrijk, Spanje, Portugal, Hongarije en Wales. Maar ook in deze landen zijn bepaalde wetten van kracht rond bouwen en wonen. Enkel in Wales is het wettelijk toegestaan (binnen bepaalde voorwaarden) om op agrarische grond een woonhuis te zetten en er ook officieel te wonen.

Mogelijkheden hoeven niet gemaakt of gevonden te worden.
Alle mogelijkheden zijn al aanwezig.
Je maakt ze zichtbaar als je ze wilt laten bestaan.

Een deel van 'La Métairie d'en Bor' gezien vanaf het kasteel in Puivert (Aude).

Er volgen, verspreid over de jaren, verschillende prospectiereizen naar het buitenland. We vertrekken met ons pioniersgroepje van ongeveer 12 mensen een eerste keer naar zuid Frankrijk om een prachtig domein (La Métairie d'en Bor) inclusief diverse gebouwen te bezoeken van 270 hectare gelegen aan de voet van het Katharenkasteel van Puivert (Aude). Ideaal om een ecodorp te starten maar de prijs is hoog en we hebben niet dadelijk dit bedrag beschikbaar. Niettemin zijn we vol vertrouwen en we maken een eenvoudig dossier voor Safer, de Franse semi-officiële instantie die meebeslist over de aankoop van alle grote domeinen in Frankrijk. Safer keurt ons dossier goed maar uiteindelijk slagen we er niet in om het bedrag tijdig samen te krijgen en keren na enkele weken terug naar Vlaanderen.

Enkele jaren later volgt een tweede zoektocht in zuid Frankrijk. Ditmaal met slechts 3 kernleden en een nieuwe kans tot aankoop van een domein (40 hectare), namelijk een hameau (genaamd Baychenat) met een vijftal huizen in departement Ariège. De prijs is betaalbaar en het budget toereikend maar het terrein (en vooral de gebouwen) liggen in een vallei op de noordkant waardoor er (te) weinig zon is. En er zijn ook moeilijkheden rond eigenaarsrecht en krakers die illegaal op het domein wonen. Uiteindelijk en pas jaren later loopt ook dit spoor dood. Tijdens die reis bezoeken we ook enkele verlaten dorpen in noord Spanje die vaak aan spotprijzen te koop staan, maar ook allerlei nadelen hebben zoals watergebrek of erg afgelegen zijn te midden ruw berggebied.

Al snel merken we dat uren vergaderen en praten een veel te eenzijdig en te mentaal gebeuren is en daardoor erg vermoeiend. Sommigen hebben zelfs een grondige hekel aan dat vele vergaderen en willen gewoon beginnen en dingen doen. Maar samen overleggen is nu eenmaal noodzakelijk bij een omvangrijk project wat gedragen wordt door vele Mensen. En het vergaderen leidt ook tot concrete resultaten zoals bruikbare dossiers, financiële plannen en duidelijke beslissingen. De pioniers uit ons groepje (afkomstig uit verschillende provincies) komen meestal samen gedurende een weekend om de droom en de volgende stappen te bespreken. Dit zijn telkens glorieuze, inspirerende en vreugdevolle dagen met naast diepe en lange gesprekken ook tijd voor uitstappen, natuurwandelingen, creatieve momenten, meditaties, zang en vooral veel en lekker eten. Het is namelijk erg belangrijk om elkaar ook op een diep zielsniveau te leren kennen vooraleer een groot project gestart wordt. Van meet af aan is het ons duidelijk dat we als groep rustig de tijd willen nemen om elkaar te leren kennen en vrienden te worden. Veel groepen beginnen een project, kopen grond en springen dadelijk in het avontuur zonder elkaar goed te kennen. Mijn ervaring is ondertussen dat zulke projecten vrij spoedig een zachte dood sterven of in ruzie en gevecht uit elkaar vallen (zie Boubiella en Bouguet, twee projecten die ik ooit bezocht maar die ondertussen gestopt zijn).

Je zelf voorbereiden op de aardeveranderingen is simpel.
Zoek een manier om je leven in vreugde en geluk te leven.
(De Hathors)

Baychenat (Ariège), hameau te koop met 40 hectare grond.

 

Zoals ervaren ecodorp bewoners telkens beweren: samenleven met elkaar op een ecodorp is een combinatie van een aanlokkelijke visie, succesvol zakendoen en een goed huwelijk. Een duidelijke en gezamenlijk gedragen visie werkt als een soort verbindende lijm, het fundament onder de droom. Onze visie is dus hoofdzakelijk geïnspireerd op de Anastasiaboeken en andere spirituele en ecologische bronnen. Het materiële en financiële aspect is belangrijk om het dorp structuur te geven en levensvatbaar te houden. En ten derde nodigt het samenleven op een dorp uit tot regelmatig (en vaak dagelijks) contact met de buren voor uitwisseling, hulp en ruil. Bij voorkeur zijn alle buren dan ook tevens goede vrienden en levenslange kameraden, net zoals bij een huwelijk.

Het is een groeiproces, zowel individueel als in groep. En het is ook een zoekproces, want dit gaat over de creatie van nieuwe manieren om samen te leven en te werken. Het gaat om het verlaten van het bestaande en vertrouwde systeem en het creëren van een nieuw paradigma, een nieuwe Aarde.

Om onze band met elkaar nog te versterken en naar een nog hoger niveau te brengen en om alvast te oefenen in samenwerking, beginnen we na een tijd met het organiseren van allerlei evenementen. Bekend en geliefd zijn onze rookvrije fuiven (vooral in Brugge) waar we wereldmuziek, vegetarische hapjes, live optredens, dansinitiaties en knuffels combineren tot onvergetelijke avonden. We starten ook een platform om de fuiven te promoten (EarthDance). Een ander initiatief zijn de crea-weekenden. We huren een chalet in de natuur voor enkele dagen en houden vrij podium waar iedereen die zin heeft zijn of haar talent, passie of creativiteit kan delen met de groep. Zalige tijden. Later volgen ook samenkomsten waar we enkele technieken uit de Anastasiaboeken oefenen: aurareading, energie bewegen, creatief visualiseren, healing, telepathie, het creëren van een ruimte van liefde,...

Alles begint met een gedachte, een droom, een beeld, een verlangen. En er bestaan vele technieken om een gedachte tot in de 3D realiteit te manifesteren. Bekend is de Wet van Aantrekking of de Wetenschap der Verbeelding. Een goed begin is om het droombeeld op te schrijven en op te laden met gevoel en klank. Om al deze activiteiten en technieken in België te coördineren en te oefenen wordt de Cirkel van Harmonie opgestart. Ook bezoeken we als groep allerlei boeiende projecten ter inspiratie zoals bestaande ecodorpen, familiedomeinen, voedselbossen en zelfs Methernitha, de Zwitserse gemeenschap waar één van de weinige vrije energie machines staat.

  Money never starts an idea.
It is always the idea that starts the money.

Verlaten dorpje in goede staat, noord Spanje.

Naast het schrijven en het daadwerkelijk leven van een duidelijke en inspirerende visie die de gemeenschap verbindt, en het leren omgaan met allerlei onverwerkte projecties en niet-geheelde egoreacties bij de bewoners, is het helder krijgen van het financiële plaatje zonder twijfel de grootste uitdaging bij opstartende en andere gemeenschappen. Er zijn verschillende onderdelen die allemaal uiterst cruciaal en belangrijk zijn. Onduidelijkheid, oneerlijkheid en allerlei angsten over financiële kwesties zijn vaak de hoofdredenen waarom een project mislukt. Zoals bekend slaagt slechts 1 op 10 ecodorpen om effectief van start te gaan en langer dan een jaar te bestaan. Meestal vanwege verschil in visie, ego perikelen en geldzaken.

Bij een Anastasiadorp zijn er 3 grote onderzoeksgebieden op vlak van geld. Als eerste de aankoop en inrichting van het dorp, de dorpsgrond, de accommodatie, de wegen, de gemeenschappelijke gebouwen en de openbare plaatsen en percelen. Ten tweede de inrichting en invulling van het individuele familiedomein (eigen huis, plantgoed, hernieuwbare energie, aanleg van het perceel,..). En ten derde de inkomstenstroom van de families en de vaste kosten van het dorp (taksen, belastingen,…). De logische en eenvoudige oplossing is: alles met betrekking tot het dorp wordt gezamenlijk gedragen door de hele gemeenschap, en alles rond het eigen familiedomein wordt voorzien door de bewoners zelf. Maar theorie en praktijk lopen niet altijd gelijk.

In ons pioniersgroepje houden we ettelijke, intense vergaderingen om het financiële aspect duidelijk te krijgen en een eerlijk plan te ontwikkelen waar iedereen zich goed bij voelt. Een groot ‘probleem’ is het feit dat niet iedereen in de groep over (voldoende) geld beschikt. Sommigen hebben veel geld, anderen hebben een beetje geld en nog anderen bezitten helemaal niets. Hoe krijg je dat met elkaar gerijmd? Een voorstel is om te werken met een vast instapbedrag. Iedere deelnemer legt hetzelfde bedrag in een gezamenlijke pot en daarmee wordt dan de grond gekocht. We denken aan 10.000 euro per volwassen persoon. Vijftien bewoners samen genereren dan 150.000 euro, een bedrag wat voldoende is om 40 tot 50 hectare grond met gebouwen/ruïnes te kopen in Frankrijk, Spanje of Portugal (althans in 2008). Maar sommige groepsleden bezitten geen 10.000 euro, ze hebben helemaal niets, behalve heel veel zin om mee te doen, naast allerlei andere talenten en kennis. Is dit ook waardevol? Een expert op vlak van permacultuur, huizenbouw, geneesplanten,...of een muzikant, kunstenaar, goede leraar,.. kunnen die uitgesloten worden wegens geldgebrek? Stel dat Anastasia zelf zou wensen mee te doen met onze groep? Wordt ze geweigerd omdat ze geen geld inbrengt? 

Ook de mogelijkheid van lenen wordt onderzocht. Niet zozeer lenen bij de misdadige banken maar bij de ‘rijkere’ groepsleden. Die zouden dan geld (renteloos) kunnen voorschieten wat dan terugbetaald wordt wanneer de familiedomeinen geld beginnen op te brengen. Bij veel andere ecodorpen wordt trouwens instapgeld gevraagd om aan te sluiten (bij Terra de Lutz zelfs meer dan 40.000 euro) en vaak nog een maandelijkse bijdrage om de vaste kosten van het dorp te betalen. Een ander voorstel is om niet met een vast bedrag te werken maar met een bepaald percentage. Iedere deelnemer draagt 10% bij van zijn kapitaal. Wie dus over veel geld beschikt, zal in verhouding meer in de pot leggen dan wie weinig bezit. Is dit eerlijk? Nog een ander voorstel is om met vrije bijdrage te werken en ook warm schenkgeld en sponsoring aan te trekken. Buitenstaanders kunnen dan ‘meter of peter’ worden van een familiedomein en een pioniersgezin steunen.

 Money has become a ring we wear through the nose,
which allows us to be lead by those who control it.
(Mark Boyle)

Workshop: lemen panelen maken voor een strobalen huis.

We onderzoeken verschillende pistes om het financiële plaatje helder te krijgen. We bezoeken ook een notaris die ons de verschillende wettelijke constructies uitlegt (zoals het oprichten van een coöperatieve vennootschap). De moeilijkheid ligt in het feit dat we de sprong willen maken van een maatschappij waar alles draait rond geld... naar een vrije wereld zonder geld (Ubuntu). Maar paradoxaal genoeg is er geld nodig om die overgang te kunnen maken. Eenmaal op het ecodorp, waar volgroeide tuinen en ruilhandel in vrijwel alles zullen voorzien, zal geld eerder bijkomstig en minimaal zijn. Maar voor de aankoop en inrichting van het dorp is er dus nog steeds geld nodig. We denken aan de oprichting van een stichting Vrije Aarde. Deze non-profit stichting zou dan gronden vrijkopen en ter beschikking stellen aan pioniers die een familiedomein of ecodorp willen starten. Het geld komt van schenkingen en de activiteiten die we als groep organiseren (zoals de fuiven).

In de Anastasiaboeken staat een prachtig verhaal over een rijke mecenas die zijn overtollige geld gebruikt om grote stukken grond te kopen en die beschikbaar te stellen aan potentiële bewoners. Elke familie krijgt ook nog een huis, plantgoed en een som geld om de eerste jaren te overbruggen. De enige voorwaarde voor de bewoners is dat ze hun hectare moeten omtoveren tot een groen paradijs van schoonheid, overvloed en diversiteit. Het is één van de mooiste verhalen uit de boekenreeks. Dit idee zou via Vrije Aarde kunnen gerealiseerd worden, een stichting die grond vrijkoopt voor ecologische bestemmingen. Er staat ongelofelijk veel geld op de spaarboekjes van Mensen waar vaak niets mee gebeurt. Integendeel, hun spaargeld vermindert in waarde gezien de lage interestvoet. Waarom niet investeren in iets moois en nuttigs wat de planeet en samenleving ten goede komt. In het rijke westen zijn genoeg Mensen die een klein bedrag kunnen missen en de stichting kunnen sponsoren. Met dit geld kopen we dan grond vrij en geven het (gratis) in vruchtgebruik aan wie eenvoudig en zelfvoorzienend wil leven in harmonie met de natuur. Zolang het eigendomsrecht wettelijk nog verplicht is, blijft de grond dan eigendom van de stichting. Daarna wordt de grond vrij, want niemand kan de Aarde ‘bezitten’. De Aarde, de lucht, het water, de natuur,..behoort aan iedereen om in eerbied te beschermen en te behoeden. Het vrijmaken van de Aarde, bevrijdt ook de mensheid.

The key to a free life is to stop consuming and start producing.
We are not consumers, we are creators.
(Tom Hodgkinson)

Visualiseren en manifesteren via creativiteit.

Zoals gezegd is elke familie zelf verantwoordelijk voor eigen inkomsten op het dorp. Ook dit aspect vraagt de nodige aandacht. Wat we regelmatig doen (zowel tijdens samenkomsten als alleen thuis) zijn creatie oefeningen zoals visualisaties, meditaties, vision boards, dagdromen, schrijven, tekenen, spreken vanuit het hart, plannen maken op papier, ...We gaan als het ware de droom in de werkelijkheid manifesteren door tijd te nemen om allerlei praktische en energetische oefeningen te doen en spelmomenten in te lassen. Iedereen denkt na over wat hij/zij wil doen op het domein om geld te verdienen. Wie woont op een volgroeid en operationeel familiedomein heeft in principe nog weinig geld nodig. Veel vaste kosten zijn namelijk weggevallen (huur, hypotheek, voedsel, energie, water,…) en er is ook veel ruilhandel op het dorp. Het geld wat dan nog nodig is, kan makkelijk verdiend worden door dingen te doen die je graag doet en goed kan of waar je enthousiast over bent. Een goed beheerd familiedomein brengt al snel 30.000 euro per jaar op (zie punt 16 in dit bericht). Toppers in onze groep zijn de verkoop van voedsel en bereidingen, teelt van plantgoed en permacultuur planten, healing en energiewerk, kunst en ambachten, ecotoerisme, internet business,...kortom de typische activiteiten die ook de 400 Russische Anastasiadorpen levend houden. Het kan goed zijn om (indien mogelijk) een soort overbruggingsbudget achter de hand te houden om de eerste jaren door te komen. De tuinen produceren nog niet op volle kracht en het familiedomein vraagt dan net veel aandacht. Wie tijdens die periode in het ‘systeem’ blijft werken, kan niet bezig zijn op het domein. Maar wie wat spaargeld bezit, kan dit aanwenden en ondertussen zelfvoorzienend worden.

Een ander boeiend aspect waar we op uit komen, zijn de spontane samenwerkingsverbanden tussen de bewoners. Het is namelijk heel goed mogelijk dat twee of meerdere bewoners/families samen iets ondernemen en bijvoorbeeld een bakkerij of bouwploegje starten. Iedereen heeft een droom of een passie en de bewoners kunnen elkaar helpen om ieders droom waar te maken. We kunnen elkaar steunen en stimuleren. Het geheel is meer dan de delen.

Go ahead and do what you really love to do! Do nothing else! You have so little time.
How can you think of wasting a moment doing something for a living you don’t like to do?
What kind of a living is that? That is not a living, that is a dying!
(Neale Donald Walsch)

Anastasia festival in Nederland: 1 grote familie.

Ondertussen wordt de boekenreeks steeds bekender in alternatieve, spirituele en new age kringen en raken steeds meer Mensen gefascineerd door de ideeën. Begin 2008 besluit ik om een website te maken en nog later een Facebook pagina te starten. Vooral om de mooie inzichten en praktische oplossingen op grotere schaal te verspreiden en daarnaast om meer Mensen te vinden die in Anastasiadorpen willen wonen. Het toekomstbeeld is een wereld waar overal Anastasiadorpen ontstaan die als levende oases de Aarde verlichten en verrijken. Een reiziger kan dan makkelijk van dorp naar dorp trekken langs idyllische boswegen en kleurige wandelroutes. Ieder dorp (en ieder familiedomein) heeft een verschillende uitstraling en invulling. Sommige dorpen zijn geroemd vanwege hun ecobouw technieken of permacultuur ontwerpen, andere voor hun geneeskruiden of goede scholen, nog andere voor de oude fruitrassen of vrije energie oplossingen. Er ontstaat een vruchtbare uitwisseling tussen de dorpen onderling, zonder geld of winstbejag.

De website blijkt een succes (naar Vlaamse normen) en vult een bepaalde leemte in en wordt telkens aangevuld met nieuwe pagina’s over de grote thema’s uit de boeken. Hoewel de website ondertussen al enkele jaren stil ligt, blijft hij nog on line als inspiratiebron en uitgebreide database.

Om Mensen te bereiken en te informeren, organiseren we ook een opendeur dag in Gent en één in Nederland om het Rivendell project en het Anastasia gebeuren voor te stellen. Telkens sluiten nieuwe Mensen aan bij de pioniersgroep en er ontstaat ook samenwerking en uitwisseling met de Anastasia groep in Nederland die ijvert voor een eerste dorp in hun eigen land. In 2010 organiseert deze Nederlandse groep een tweedaags Anastasia festival waar honderden Mensen op afkomen en waar tal van boeiende workshops en voordrachten rond familiedomeinen en zelfvoorziening te volgen zijn. In de zomer van hetzelfde jaar is onze groep ook aanwezig op het driedaags permacultuur festival in België waar het Rivendell project nogmaals wordt voorgesteld. Op die informatiedagen presenteren we telkens een 2 uur durende powerpoint waarin alle aspecten rond het Rivendell project aan bod komen. De titel is ‘Het Grote Geheel’ en de holistische visie die erin uitgelegd wordt, spreekt zodanig aan dat een Nederlandse politieke partij onze aandachtspunten wil overnemen in hun partijprogramma. Het Grote Geheel behandelt 17 onderwerpen die telkens een ander aspect belichten bij de realisatie van levensdorp Rivendell.

In de Anastasia boeken wordt de menselijke verbeeldingskracht beschouwd als een onmisbare en stuwende impuls tot creëren. ‘Het Grote Geheel’ tekent een helder en realistisch beeld van een mogelijke toekomst, van een nieuwe samenleving waar een ecovoudige en respectvolle levensstijl terug harmonie en vrede brengt. Hoe levendiger, krachtiger en gedetailleerder een beeld wordt opgebouwd, hoe dieper de impact op de toehoorders en hoe groter de transformerende werking op het (mondiale) bewustzijnsveld. Hier volgt een overzicht van de thema’s uit dit beeld wat respect wil tonen voor de ongeboren en oneindige stroom van leven.

° Een Vrije Wereld – is er al...als we nieuwe keuzes durven maken
° Educatie – de wijsheid van de ziel openbaren

Onze groep is ook aanwezig op het Permafest in België.

° Eenheid – allemaal verbonden en toch verschillend
° Nieuwe Wetenschap – alle materie is energie, alle energie is geest
° Vrije Energie – halt aan de vernietiging van moeder Aarde
° Vrije Aarde – iedereen heeft recht op een gratis plekje op Aarde om te behoeden en te beschermen
° Spirituele Politiek – welzijn voor allemaal in plaats van welvaart voor enkelen
° Overvloed – de mens als bewuste creator in een kosmos van overvloed
° Co Creatie – samen genieten van de Schepping
° Levensdorp – een ruimte van liefde in een dorp vol vrienden
° Zelfvoorziening – vrijheid, onafhankelijkheid en zelfstandigheid
° Permacultuur – duurzaam samenwerken met al wat is en de overvloed vrijelijk delen in een schenkeconomie
° Vegetarisme en veganisme – goed voor je lichaam, voor de dieren en voor de planeet
° Ecovoudig Wonen – ontwerp en bouw zelf je eigen huis, alleen of met hulp van vrienden
° Inspirators – wijze gidsen op weg naar Heaven On Mother Earth
° De Ware Mens – is multi dimensionaal, holistisch, spiritueel, vrij, een leider, een God of Godin 
° Verbinding – one people, one time, one Earth, one love

Er wordt ook een openbare brief geschreven en dossiers opgestuurd naar politici, burgemeesters, universiteiten en andere instanties. Sommigen reageren positief en zien de meerwaarde van dergelijke projecten in. Vooral in Frankrijk is samenwerking met een groene burgemeester die het project steunt erg belangrijk.

 Do not be afraid to build castles in the sky.
That is where they belong.
But once the dreams are in place,
Your job is to build the foundation under them.

Energetische oefeningen op de Anastasia weekenden.

De vergaderingen, samenkomsten, activiteiten en prospectie reizen slepen jaren aan en leiden uiteindelijk niet tot het gewenste resultaat. Niettemin is die tijd van voorbereiding een heel boeiende etappe waarin veel geleerd, gedeeld en gespeeld wordt. Ik had die tijd voor geen geld willen missen, ook al is er uiteindelijk geen dorp uit geboren. De meeste groepsleden wachten trouwens niet tot het dorp er is om reeds te leven zoals zij dat wensen en verlangen. Ook dit maakt deel uit van het creatieproces. Door effectief jouw droom hier en nu zoveel mogelijk al neer te zetten, komt de werkelijke manifestatie dichterbij. Velen zijn dagelijks bezig met tuinieren en permacultuur, met handwerk en kunstcreaties, met complementaire geldsystemen en ruilen, met duurzaam leven en recycleren, met studeren en leren,...Het lijken misschien kleine stapjes in vergelijking met een heus ecodorp, maar het voelt goed om bezig te zijn met je droom. Het geeft niet alleen energie maar er zijn ook praktische resultaten zoals opbrengst uit de tuin of zelf gebakken brood. Het is belangrijk om een positieve kijk te bewaren op het hele gebeuren, ook wanneer er tegenslagen en vertragingen opduiken. Het blijft voor iedereen een oefening en uitdaging om steeds te blijven focussen op je droombeeld en telkens kleine stapjes te zetten richting een nieuwe toekomst, vooral tijdens moeilijke momenten wanneer je de moed verliest en wilt opgeven. Het voordeel van een groep is dat we elkaar kunnen steunen, motiveren en waarderen (spiegelogie) en ‘problemen’ als uitdagingen kunnen zien die de oplossingen reeds in zich dragen.

Het wordt steeds duidelijker dat een echt Anastasiadorp opstarten in Vlaanderen/België een bijna onmogelijke opdracht is. De belangrijkste uitdagingen/obstakels zijn de rigide wetgeving en strenge reglementeringen, de hoge grondprijzen en de financiering van het project, en de verschillen in visie binnen de groep. Ook de Nederlandse pioniersgroep loopt tegen dezelfde problemen aan in hun eigen land. We onderzoeken de mogelijkheid om een soort tussenoplossing en compromis te vinden. Niemand in de groep wil nog langer wachten en misschien kunnen we ergens gewoon een stuk grond of een domein kopen en alvast beginnen. Niet dadelijk als het typische Anastasiadorp met individuele domeinen, maar als een kleine gemeenschap van vrienden die in een yurt of caravan wonen en zich (nog) geen zorgen hoeven te maken over vergunningen en toestemmingen. Het kan een eerste stap zijn en dan zien we later wel hoe we de volgende stappen aanpakken. Het domein in de Ariège (Baychenat) staat nog altijd te koop staat en biedt mogelijkheden. Twee personen uit de groep stellen voor om Baychenat te kopen en gewoon te beginnen. Later kan stichting ‘Vrije Aarde’ het domein dan vrijkopen. De meesten zijn enthousiast over het voorstel en we plannen een zomerreis om het domein te bezoeken. Maar om een lang verhaal kort te maken, ook dit idee loopt vast en brengt uiteindelijk niet het gewenste resultaat.

If you can dream it, you can do it.

Always remember this whole thing was started by a mouse.
(Walt Disney)

Iluvanya (Vogezen), de gedeeltelijk gerestaureerde molen.

Een aantal leden van de Vlaamse groep verliezen hun motivatie en verlaten het Rivendell project. Zij zien meer heil in een kleiner project en willen niet langer wachten. Vijf families vormen een nieuw groepje en maken plannen voor een kleine eco-gemeenschap. Uit dit groepje blijven (na ettelijke vergaderingen) uiteindelijk twee families over die samen een verlaten molen op 8 hectare grond kopen in de Franse Vogezen. Daar beginnen ze met de restauratie van de ruïnes en het aanleggen van een voedselbos. Ze noemen hun project Iluvanya en de bedoeling is een zelfvoorzienend leven op te bouwen midden de prachtige Franse bossen. Iluvanya is niet echt een Anastasiadorp, maar eerder een co-housing project gezien beide gezinnen in hetzelfde gebouw wonen en samen de tuinen onderhouden. Helaas wordt het project na enkele jaren stop gezet en de molen wordt terug verkocht. Enkele oorzaken zijn: heimwee naar Vlaanderen, enorm veel werk aan de molen, geldgebrek en onenigheid tussen de bewoners. Bedenk evenwel dat er nooit sprake kan zijn van mislukking. Iedere ervaring is waardevol, een leerschool die inzicht, wijsheid en duidelijkheid brengt. Nooit geschoten is altijd mis.

Twee andere Mensen uit de Rivendell groep proberen het in Wales. Zoals gezegd bestaat daar de mogelijkheid om wettelijk en officieel te bouwen en te wonen op (goedkopere) agrarische grond. Er zijn wel een aantal voorwaarden aan verbonden zoals de opdracht te streven naar zelfvoorziening, een low impact levensstijl, duurzaamheid,...Maar dat zijn nu net de keuzes en thema’s die we zelf wensen en vooropstellen. Het hoeft dan ook niet te verwonderen dat het eerste Anastasiadorp in Europa (Lammas) tot ontwikkeling komt in Wales. Lammas (of Tir y Gafel zoals het dorp officieel heet) is een prachtig project waar negen families elk op 2 hectare wonen en bewijzen dat een zelfvoorzienend off the grid leven een valabel alternatief biedt voor wie terug naar eenvoud en essentie wil. Het Vlaamse koppel koopt 11 hectare landbouwgrond met een schuur gelegen vlak naast Lammas en gaan er een tijd wonen in een yurt. De bedoeling is om er eventueel een nieuw ecodorpje te starten wat kan aansluiten bij het naastliggende Lammas. Verschillende belangstellenden (waaronder ikzelf) gaan op bezoek om de mogelijkheden te voelen en te bekijken. Wales is werkelijk prachtig mooi met groene, glooiende heuvels en leuke dorpjes, maar het klimaat is erg nat en koud en voor mij een echte afknapper. Na enkele jaren keert ook het koppel terug naar Vlaanderen en wordt de grond grotendeels verkocht.

The end of the world is cancelled.
New thoughts of creation now take the power.

Om in aanmerking te komen voor toestemming tot wonen en leven op agrarische grond vragen de autoriteiten in Wales vooraf een business plan en uitgebreid motivatie dossier. Men dient aan te tonen dat men wel degelijk binnen een bepaalde termijn (5 jaar) als familie zichzelf in het levensonderhoud kan voorzien door de diverse activiteiten die op het familiedomein gestart worden. In Lammas is elke familie dan ook druk bezig (naast de bouw van hun huis) met allerlei inkomstenbronnen te creëren. Uiteraard biedt alles wat uit de tuinen komt mogelijkheden (verkoop van groenten, fruit, bereidingen, plantgoed, zaden, hout,…). Sommigen houden ook dieren en maken kaas en yoghurt. Andere mogelijkheden zijn ecotoerisme, workshops organiseren, cursussen geven, permacultuur opleidingen, enzovoort. Het maken van een financieel plan, een permacultuur ontwerp plan en een bouwplan voor het huis is dus zeker geen overbodige luxe, zelfs indien de autoriteiten dit niet per se vragen. Een eerste eigen aanzet tot een financieel plan is te lezen op website.

The long and winding road

De Gardens of Freedom groep.

De eerste Rivendell groep valt langzaam maar zeker (in vriendschap) uit elkaar en elk gaat zijn eigen weg. Sommigen starten een familiedomein in Vlaanderen of ergens in het buitenland. Terra Madre is één van die individuele projecten. Gardens of Freedom is een ander project wat uiteindelijk resulteert in een familiedomein in Portugal. Een familiedomein creëren is namelijk veel makkelijker dan een ecodorp starten. Iedereen die een huis met grote tuin heeft, kan het gras verwijderen en groenten zetten, een voedselbos planten, zonnnepanelen aanschaffen, recycleren en composteren, streven naar autonomie, samenwerken met buren, een ruilhandel opstarten, auto’s delen, enz. Zelfs wie geen tuin heeft, kan altijd ergens een perceel huren om voedsel te telen. Zelf probeer ik nog tweemaal een nieuwe pioniersgroep samen te krijgen, één keer in Vlaanderen en één keer in Frankrijk met een internationale bezetting, maar beide pogingen lopen uiteindelijk op de klippen.

Is de tijd nog niet rijp? Is er teveel angst, te weinig geld, te veel ego, te weinig moed,...in de groepen? Wie weet. Het telkens opnieuw van nul starten met een groepje, en vooral dan de noodzakelijke gesprekken en vergaderingen plus de meningsverschillen en eindeloze discussies beginnen mij danig uit te putten. Ik besluit om alles even los te laten en wat rond te reizen om bestaande gemeenschappen te bezoeken. Enerzijds om inspiratie en kennis op te doen, anderzijds in de hoop een plaats te vinden waar ik kan aansluiten. In Anastasiadorp Ravenwood in de Italaanse Alpen krijg ik de warme uitnodiging om de kleine groep te vervoegen en in het dorpje te komen wonen. Een mooie kans maar toch voelt het niet echt als mijn ultieme droomplek en na rijp beraad sla ik hun aanbod af. Ook op andere projecten die ik bezoek, voel ik nooit echt de aandrang om mee te doen. Leg ik de lat te hoog, is mijn visie te uitzonderlijk, ben ik te kieskeurig? 

Impossible is not a fact... it's an opinion.
What's impossible only remains so until someone finds a way to do what others are sure can't be done.

Samen een groot tapijt vilten.

Na al deze avonturen zet ik mijn ecodorp droom op pauze en begin mij te focussen op een familiedomein. Dit moet toch makkelijker te realiseren zijn, zelfs al heb ik geen geld. Ergens een stukje grond kopen of huren en er een yurt zetten, is voor iedereen haalbaar. Tijdens mijn reizen en bezoekjes wordt al snel duidelijk dat goedkope grond vinden in Frankrijk, Spanje en Portugal geen enkel probleem vormt. Vaak zijn er zelfs gratis terreinen beschikbaar wanneer de eigenaar betrouwbare personen zoekt als oppas of voor onderhoud. Terwijl het plan rijpt om een zoektocht naar geschikte gronden te ondernemen, komt er vrij onverwacht een nieuwe partner in mijn leven die dezelfde droom deelt, namelijk een familiedomein ergens in de natuur. Samen maken we twee prospectie reizen naar Frankrijk op zoek naar een geschikt domein. We bezoeken tientallen plekjes in verschillende departementen en grijpen net naast een aantrekkelijk huisje op 1 hectare met een extra gite. Jammer. Een tijd later eindigt ook de relatie en sta ik er opnieuw alleen voor. Na het verwerken van de teleurstelling maak ik de drastische keuze om mijn huurhuis te stoppen, een camper te kopen en een tijd als nomade rond te trekken.

Mijn favoriete streek is het ‘Katharenland’, een gebied in zuid Frankrijk waar gedurende de twaalfde eeuw een heropleving van de gnosis en het zuivere christendom plaatsvond. Deze beweging wordt in de dertiende eeuw volledig uitgeroeid door het Vaticaan en de Franse koning tijdens de Albigenzische kruistochten. Het Katharenland grenst aan de Pyreneeën, de middellandse zee en de Spaanse grens en omvat de departementen Aude, Ariège, Hérault, Tarn, Pyrénées-Orientales en Haute-Garonne en is volgens mij de mooiste streek in Frankrijk. Daar toer ik rond en vind al snel enkele (gratis) terreinen om een familiedomein te starten. Het eerste in de uitlopers van de Montagne Noire (Hérault) en een tweede in de buurt van Limoux (Aude). Beide terreinen hebben evenwel een aantal nadelen en gezien ik geen echte eigenaar ben van de grond dragen alle uitgevoerde werken en aangelegde tuinen niet echt bij aan ‘mijn’ familiedomein.  Niettemin is deze periode een goede leerschool en een tijd waar ik veel nuttige kennis en praktische ervaring op doe. Toch besluit ik om de terreinen te verlaten en verder te zoeken naar iets definitiefs waar ik wel eigenaar van ben. Deze zoektocht is momenteel nog steeds bezig (april 2018).

Like it or not, everything is changing.
The result will be the most wonderful experience in history of man
or the most horrible enslavement that you can imagine.
Be active or abdicate. The future is in your hands.
(William Cooper - 1989)

De derde pioniersgroep in Frankrijk.

Een buitenstaander zou kunnen opwerpen dat het wel erg dwaas is om meer dan 11 jaar van je leven te investeren in een droom die niet lukt. Maar dat is niet mijn ervaring. Wat een fantastische leerschool en levenservaring waren deze 11 onvergetelijke jaren. Tientallen nieuwe vrienden kwamen mijn leven verrijken. Vele mooie reizen brachten mij schoonheid en natuur, stilte en rust, inspiratie en verbinding. De talrijke prachtige initiatieven die onze groep opstartte, hebben duizenden Mensen aangemoedigd om hun eigen dromen te realiseren (daar getuigen honderden mails over). Velen begonnen met een eigen familiedomein of een permacultuur tuin na het lezen van de boekenreeks of de website. Zelf leerde ik enorm veel bij op vlak van permacultuur, planten, zelfvoorziening,...en alles wat samenhangt met een ecodorp leven. En momenteel woon ik op een werkelijk schitterend familiedomein midden ongerepte natuur, helder bronwater, een tuin vol voedsel en toffe vrienden in de buurt. Weliswaar niet als eigenaar maar niettemin is een belangrijk aspect van de droom toch gerealiseerd.

Waarom is het uiteindelijk niet gelukt? Waarom lukt het ook andere projectgroepen in andere landen niet? Het is een goeie vraag. In vorige berichten werden al een aantal oorzaken en redenen aangehaald. Rusland en Wales hebben het grote voordeel dat ze groen licht krijgen van de regering en ook gesteund worden. In Rusland krijgt iedere inwoner die dat wenst zelfs 1 hectare gratis grond. Maar in de rest van Europa botst men al snel op allerlei regeltjes, bepalingen en wetten die creatieve oplossingen in de weg zitten. Het duurt allemaal ontzettend lang om veranderingen door te voeren, om gronden vrij te maken, om wetten te wijzigen, om toestemmingen te krijgen. Veel pioniers willen geen jaren strijden en smeken en haken af en doen dan maar alleen verder. Andere uitdagingen zijn het aantrekken van een gemotiveerde groep die op 1 lijn zit én ook klaar is om de stap te zetten. En verder allerlei geld perikelen, allerlei ego toestanden en allerlei angstverhalen waardoor Mensen uiteindelijk niet durven en hun droom slechts een droom blijft. 

Let us together rebuild this world,
that we may share in the days of peace.
(Lord of the Rings)

'Het treintje', één van mijn favoriete Anastasia oefeningen.

Maar het verhaal is uiteraard nog niet ten einde. Er kan nog altijd een Anastasiadorp geboren worden. De interesse groeit nog steeds. Elf jaar geleden waren we echte pioniers in Europa, vrijwel niemand kende de boeken of het concept van een familiedomein dorp. Maar dat is ondertussen wel veranderd. Steeds meer Mensen zijn de ratrace, de werkdruk, de gifstad, de geldmaatschappij en het stressleven grondig beu en willen eruit stappen. Miljoenen (!) gezinnen en individuen over de hele wereld ontfermen zich over een stukje grond en gaan eenvoudig en zelfvoorzienend leven. Familiedomein, voedselbos, volkstuin, dacha, homesteading, smallholding, backyard farming, permaculture estate, tiny houses,...er zijn tal van namen om die nieuwe trend te benoemen. Minder is meer. Produceren in plaats van consumeren. Vrijheid in plaats van beperking.

Never doubt that a small group of thoughtful, committed citizens can change the world;
indeed it is the only thing that ever has.

Het Rivendell avontuur begon ooit als een eenvoudig beeld in mijn geest en is ondertussen uitgegroeid tot een uitgebreid project met vele vertakkingen en onderdelen en een inspiratiebron voor vele mensen. Maar het oorspronkelijke beeld en de basisgedachte vallen ongeveer als volgt te beschrijven.

Met vrienden en geliefden op een mooie, groene plaats een stressvrij, gezond en liefdevol leven uitbouwen in harmonie met mens en natuur. Tijd nemen voor mezelf, voor leuke en boeiende activiteiten, voor echt contact met medemensen. Genieten, spelen, creëren, dromen. Een evenwicht zoeken tussen creativiteit, ontspanning en zelfrealisatie en in dienstbaarheid meebouwen aan een hemel op Aarde voor iedereen.

Dit is nog altijd mijn eerste drijfveer en motivatie en ook de tijdsgeest wijst steeds meer die richting uit. Gelijkgestemden die zich verbinden met elkaar en de Aarde terug als moeder en godin eren, vormen de grootste kracht tot verandering. Het ontwaken der mensheid veroorzaakt een groene en spirituele revolutie met een nieuwe religie (liefde), een nieuwe filosofie (waarheid) en een nieuwe politiek (vrijheid). Er ontwikkelt zich een hartbeschaving op Aarde waar steeds meer zielen aan willen meewerken. En de ideale woon- en leefplekken om de geboorte en ontwikkeling van deze nieuwe beschaving en deze nieuwe Mens te voeden en inspireren, zijn niet de huidige steden, maar kleine ecologische groene en zelfvoorzienende gemeenschappen.

Goede raad is goud waard

The most powerful weapon on earth is the human soul on fire.
(Ferdinand Foch)

Voor wie de kriebels voelt om zelf een pioniersgroepje te starten en een Levensdorp vol familiedomeinen te beginnen, volgen hier wat tips uit mijn ervaring en kennis. De grotere en bekendere ecodorpen organiseren soms opleidingen en workshops ‘bouw je eigen woongemeenschap’.

# 01 # Vind een groepje gelijkgestemden die dezelfde dromen koesteren. Een kleine kerngroep van 2, 3  of  4 personen volstaat al tijdens de opstartfase. Later kunnen meer Mensen aansluiten. Het is tegenwoordig erg eenvoudig om andere pioniers te vinden via social media en internet. Ecovillage België - Ecodorp België - Anastasia NL - Ecodorp Twente - Permacultuur groep - Ecodorp Nederland - Ecodorpen Netwerk - Omslag

# 02 # Bepaal eerst en vooral en allemaal samen de missie en grondvisie. Trap niet in de val om overhaast naar land te zoeken nog voor de groepsidentiteit en de dorpsvisie duidelijk zijn. Elke deelnemer heeft bij voorkeur op zijn minst de eerste 4 Anastasia boeken of de website gelezen en is enthousiast over de beschreven ideeën en oplossingen. Bespreek alle onderwerpen met elkaar, zowel de valkuilen als mogelijkheden, zowel theorie als praktijk, zowel het papierwerk als de menselijke kant.

Tijdens de vergaderingen brengt iedereen zelfgemaakte
en vegetarische gerechten mee om te delen met de groep.

# 03 # Als je de Anastasiaboeken niet als uitgangspunt wilt nemen, zorg dan voor een andere, stevige (en door iedereen gedragen) basis om de visie en identiteit op te grondvesten. Sterke peilers zijn bijvoorbeeld spirituele stromingen (daarom blijven abdijen en ashrams vaak lang bestaan) of krachtige thema’s zoals geweldloosheid (Tamera), veganisme en ubuntu (Eotopia), duurzaamheid (OUR ecovillage), low impact levensstijl (Lammas), permacultuur (Atamai) of ook nog economische, sociale en educatieve motieven (Ecolonie en Findhorn). Let op met een gemeenschap gebaseerd op een spirituele grondslag (Boeddhisme, Christendom, Hindoeïsme, New Age,…), want het gevaar voor sektarisch gedoe onder leiding van een guru of een strikt leven volgens allerlei dogma’s, rituelen en geboden is reëel. Een ecodorp is geen klooster of religie. Een spiritueel/religieuze levensvisie dient een persoonlijke en vrije keuze te zijn en kan nooit opgedrongen worden aan anderen (in een Anastasiadorp).

# 04 # In een typisch familiedomein dorp zijn de bewoners eigenaar van hun perceel en van alles wat ze daar bouwen en planten. En het familiedomein is bovendien overerfbaar aan nakomelingen. Dit zorgt ervoor dat de families een langdurig engagement nemen en dat het dorp blijft bestaan en steeds mooier wordt. Op veel klassieke ecodorpen blijven grond of huizen eigendom van de gemeenschap en ontstaat er daardoor meer verloop en is er minder verbinding met de grond en de woonplek.

# 05 # Blijf niet hangen in de fase van praten, overleggen, discuteren en dromen. Praten en vergaderen is zeker nodig, maar er is ook actie vereist, erg veel actie zelfs. Een ecodorp of een familiedomein komen er niet vanzelf door erover te dromen en visualiseren. En om de acties goed en productief uit te voeren is er planning en organisatie talent nodig. Meestal bestaat een groep uit (natuurlijke) leiders, initiatiefnemers, denkers, dromers, voelers en doeners. Allen hebben hun functie en waarde. Leer elkaars talenten en gaven kennen en integreer ze in het creatieproces.

# 06 # Neem tijd om elkaar te leren kennen, niet alleen tijdens de vele vergaderingen en samenkomsten maar ook op hartniveau. Organiseer vaak leuke momenten (samen muziek maken, dansen, mediteren, wandelen, andere projecten bezoeken, inspirerende films kijken,…). Er ontstaan verbindingen tussen de bewoners op mentaal, emotioneel en spiritueel vlak. Onthoud dat de Mensen (en niet geld, land of visie) de aller belangrijkste factoren zijn in het hele proces. Leer om toch van elkaar te houden ook al zijn er meningsverschillen en verschillende karakters in de groep.

# 07 # Kies een beslissingsprocedure waar iedereen mee instemt. Doe dit heel vroeg, van bij het begin van het project. Mogelijkheden zijn: consensus, consent, sociocratie.

# 08 # Conflicthantering is prioritair. Neem voldoende tijd om interpersoonlijke conflicten en ruzies op te lossen, zowel tijdens de opstartfase als later tijdens het dorpsleven. Roep desnoods de hulp in van een externe en neutrale bemiddelaar.

Jong en oud gaan uit de bol op één van onze vele fuiven.

# 09 # Zorg voor een duidelijke en heldere financiële structuur. Geld is een belangrijk en heel gevoelig thema. Bedenk een eerlijke en solidaire manier om iedereen een kans tot deelname te geven. De volgorde is: eerst de Mensen – dan de visie – dan het geld. Maak niet de fout om de visie aan te passen of zware compromissen te sluiten omdat een rijke kandidaat of sponsor dit vraagt. Hoe minder geld in de groep, hoe creatiever men dient te zijn. De aanbeveling uit de boeken is om op ieder dorp enkele hectares voor te behouden voor bewoners zonder geld. Maak schriftelijke documenten van alles wat beslist wordt zodat er geen discussie of verwarring mogelijk is.

# 10 # Bezoek samen allerlei bestaande projecten zoals permacultuur tuinen, voedselbossen, ecodorpen, co-housing projecten, familiedomeinen, tiny houses, doe-het-zelf experts, kunstenaars, ambachtsmensen,...ter inspiratie, lering en vermaak.

# 11 # Ga samen op zoek naar een geschikt terrein. Hierbij zijn verschillende parameters van belang: landkeuze, regio, ligging, prijs, waterbronnen, rivier, omgeving, bereikbaarheid, klimaat, grondkwaliteit, groene burgemeester,...en nog vele andere. Wees soepel en hou niet vast aan een vooropgestelde keuze. In sommige landen is een familiedomein dorp makkelijker te realiseren dan in andere (qua wetgeving, vergunningen en officiële toestemming). In Wales, Rusland en oost Europa lukt het vrij makkelijk. In Frankrijk, Spanje en Portugal is het moeilijker. In België, Nederland en Duitsland is het bijna onmogelijk. Daar kies je best het klassieke ecodorp of co-housing model.

# 12 # Werk samen met de officiële instanties, communiceer met de lokale bevolking in de regio. Wees open en transparant naar elkaar en naar de buitenwereld. Bouw een groot netwerk van sympathisanten en vrienden op.

# 13 # Schenk aandacht aan gemeenschapsvorming, kom regelmatig samen (ook later als dorpsbewoners). Neem het engagement en de verantwoordelijkheid om het dorp levend te houden. Hou vertelavonden waar iedereen zijn ervaringen en gevoelens kan delen.

# 14 # Gebruik permacultuur technieken om het dorp en het familiedomein te ontwerpen. Het dorp is tegelijkertijd een boerderij, een school, een woonplaats, een werkplek, een experimenteer ruimte, een veilige haven en een plaats van schoonheid en wilde natuur.

# 15 # Wees bereid om scholing en studie te volgen wanneer nodig. Voorzie eventueel een budget om trainingen en workshops te volgen in communicatie, vergaderen, conflictoplossing, permacultuur-ontwerp, grondwerken en bouwvaardigheden.

# 16 # Neem de tijd, doe rustig aan, geen overhaaste beslissingen. Een familiedomein en een ecodorp creëren is een levenswerk. Ga stap voor stap verder. Maar wees wel volhardend, goed geaard en gefocust.

# 17 # Wees flexibel, een kant-en-klaar ecodorp model bestaat niet. Elke groep en ieder project is anders. Een nieuwe manier van wonen en leven ontdekken, betekent creatief denken, vaak overleggen, volledige inzet, een positieve ingesteldheid en bijsturen waar nodig.

# 18 # Luister naar alle stemmen, ook en vooral naar de kinderen, iedereen draagt een stukje van de puzzel.

Groepsleden delen hun passie en zo leren we allemaal bij.
Hier vertelt Bart over Maya astrologie.

# 19 # Lach vaak. Vreugde en humor in een groep wijzen op een gezonde energie in de gemeenschap.

# 20 # Bewaak de groepsidentiteit en de leefbaarheid van het dorp. Maak het moeilijk om aan te sluiten, werk met een proefperiode waarin de nieuwe potentiële bewoners eerst enkele maanden op het dorp komen helpen als vrijwilliger.

# 21 # Maak vooraf enkele plannen en simulaties als voorbereiding op een leven off the grid. Financieel plan, permacultuur plan, bouwplan voor het huis. Een goede voorbereiding is het halve werk. Hou een geldreserve achter de hand om de eerste jaren te overbruggen.

# 22 # Verlies jezelf niet. Zorg op de eerste plaats voor je eigen gezondheid, evenwicht, aarding en welzijn.

# 23 # Mijd en negeer alle negatieve personen die je allerlei twijfels en angsten aanpraten en niet geloven in jouw droom. Meestal projecteren ze hun eigen angsten, bezorgdheden, wantrouwen en jaloezie op jou. Afbreken en kritiek spuien is makkelijk en leidt nergens naar. Vertrouw op jezelf, luister naar je intuïtie en volg je hart. Altijd. En altijd betekent echt altijd. De mind is namelijk geprogrammeerd met leugens en is het belangrijkste middel waardoor de matrix in stand wordt gehouden. Als we echt een nieuwe wereld willen, dan dient het hart de leiding te nemen. Altijd en overal.

Alle oplossingen om een nieuwe samenleving te creëren, bestaan reeds. En ze bestaan al een heel lange tijd. Het enige wat nog ontbreekt zijn voldoende Mensen om de oplossingen daadwerkelijk te leven. De tijd van de pioniers en wegbereiders is voorbij, nu breekt de dageraad aan van een massale terugkeer naar essentie, eenvoud, samenwerking, vrede en liefde. Stop met de matrix van schaarste en slavernij te steunen en verwelkom jouw nieuwe leven gevuld met overvloed, vrijheid en natuur. De matrix van beperking leidt regelrecht naar slavernij en de dood van de ziel. Wacht niet tot het te laat is om die waarheid te ontdekken. Wakker worden heeft niets te maken met het lezen van conspiracy websites, maar alles met je Zelf te herinneren en moedige acties te ondernemen.

Epiloog

From slave to Human.
YOU are the one to change the world!
Starve the system and become Free.

The Matrix trilogie, een onovertroffen meesterwerk waar ik regelmatig naar verwijs omdat het volgens velen (net als Lord of the Rings) een afspiegeling is van de verborgen werkelijkheid op Aarde (althans toch van de eerste verborgen laag, want het konijnehol gaat nog veel dieper).

De basis voor een sterke gemeenschap: spel, vreugde, knuffels, dans en muziek.

Neo (actie, daadkracht, wil) ontdekt via Morpheus (kennis, denken) dat de wereld een simulatie is, een computer programma wat loopt in een gehackt bewustzijn. En dat de meeste Mensen onwetende en gehoorzame slaven zijn op een soort kweekboerderij (de matrix) die gerund wordt door artificiële intelligenties en gekke leiders (marionetten in dienst van nog hogere machten). En dat de Mens niets meer is dan een organische, energetische voedselbron voor de grote ‘architect’ (ook bekend als de demiurg, Jahweh, Jehova, Lucifer). In de trilogie veroorzaakt de oorlog tussen Mens en machines of A.I. (die in feite ook de oorlog tussen bevolking en overheid is), een splitsing tussen de schapen die ingeplugd willen blijven in de matrix en de vrije Mensen die een organisch leven kiezen in Zion (de natuurlijke Aarde of Sofia). De wereldwijde uitrol van 5G en 'The Internet of Things' is trouwens de opstap naar deze 'nieuwe wereld orde'. Maar vergeet niet dat ook Zion zich eigenlijk binnen de matrix bevindt en gewoon een ander afgescheiden level binnen het ‘grote systeem’ is (holografisch universum). Niettemin, wie samenwerkt met de Aarde ziet en kent de schoonheid, de overvloed, het mysterie. Wie samenwerkt met de matrix ziet en kent de angst, de beperking, het geweld. 

De rode pil symboliek stemt tot nadenken, want is er eigenlijk wel ontsnapping mogelijk uit de matrixlevels van illusie? En hoe dan precies? Want er is de artificiële matrix (het wereldtoneel) en er is de levende matrix (Sofia, de moeder Aarde Godin). Mijn antwoord is Zelfrealisatie in combinatie met het familiedomein waar connectie met het mysterie, met de levende natuur terug mogelijk wordt. In ieder geval kunnen gradaties van ontwaken vastgesteld worden.

• De blauwe pil: de materialistische Mens die kiest voor onwetendheid, status quo, externe autoriteit en vergetelheid en best tevreden is met een 'money driven' slavenbestaan in een volledig gestuurde en gecontroleerde 'big brother' matrix als een gehoorzame onderdaan van een kleine groep criminelen.
• De rode pil: de Mens die ontwaakt, zich pertinente vragen stelt, de leugens en misleidingen begint te doorzien, de piramide van macht en controle ontdekt, de diverse matrix en simulatie systemen begrijpt, informatie verspreidt, nieuwe horizonten opzoekt,...maar in wezen meestal gewoon in de matrix blijft functioneren.
• De zwarte pil: de Mens die ontwaakt en de harde en confronterende waarheden ontdekt maar ontmoedigd raakt en gelooft dat er geen uitweg is, dat alles hopeloos is en die blijft hangen in pessimisme, negativiteit, angst, fearporn, defaitisme, paranoia,...en die voor geweld, apathie of vluchtgedrag kiest.
• De gouden pil: de ontwaakte Mens die het hart opent en er ook naar luistert (Trinity in de film), die liefde kiest boven de angstverhalen, NEE zegt tegen het destructieve systeem, zich loskoppelt van de matrix op 3D en 4D, die de mind implantaten verwijdert, het ego doorziet en tot bewuste actie overgaat om een nieuwe wereld te co-creëren.
• De witte pil: de Mens ontdekt het pad naar Zelfrealisatie en weet dat hij een ongeboren, onsterfelijke, eeuwige, scheppende Spirit is en hij begrijpt dat alles een spel in Bewustzijn is waar licht en duister, goed en kwaad, geboorte en dood,...noodzakelijke en gewilde spelattributen zijn op het 3D/4D kwantum speelbord. Het Ene Zelf emaneert en moduleert Zichzelf tot lokale brandpunten van Oneindig Bewustzijn (zoals de Mens) om ervaringen, relaties, emoties,...en nog veel meer te be-leven. There is no world outside Consciousness.

Als het klopt wat de kwantumfysica ontdekt (de waarnemer beïnvloedt de buitenwereld) dan is de wereld (der gevolgen) het resultaat van de toestand waarin ons bewustzijn momenteel verkeert. En Boeddha zei het al: verander jezelf en de wereld verandert mee. Wat gebeurt er als je de persoonlijke en innerlijke kwetsuren, trauma’s, blokkades, angsten, projecties en beperkingen in jezelf heelt/belicht/doorziet? In mijn ervaring verandert dan je persoonlijke universum en perceptie. En er komt meer liefde, openheid, vrede, geluk,…in jezelf en in de wereld.

De macht van de elite kan nooit met haar eigen wapens gebroken worden. Ze zijn oppermachtig op vlak van mindcontrol, wapens, geld, technologie, propaganda,...Op dat vlak met hen strijden is verliezen. Een betere manier om hen te counteren, is via de kracht van het hart en het bewustzijn. En de eerste stap is NEE zeggen, STOP, genoeg is genoeg. Deze ratrace naar hel op Aarde wil ik niet langer voeden. En dan volhouden tot de laatste snik, blijven volhouden tot liefde als ware heerseres op Aarde verschijnt en tot de levenloze machinewereld implodeert.

Nog grotere dingen dan ik zullen jullie ooit doen.
(Jezus)

En kijk dan naar het leven in een familiedomein dorp. De bewoners ontkoppelen zich van een destructief systeem en gaan samenwerken met de natuur, met moeder Aarde (Sofia), met de dieren, met de buren. De artificiële maatschappij van brood en spelen, van gif en straling, van ego en geweld wordt losgelaten. Velen zien slechts het eerste level van een familiedomein: gezondheid, autonomie, gratis voedsel, vrijheid, duurzaamheid, natuur, schoonheid, rust,...Sommigen zien het tweede level: de ruimte van liefde, het openen van het hart, het veld van verbinding, de connectie met andere dimensies, de plaats van vrede en geweldloosheid,...Maar het derde level is waar het om gaat: het familiedomein heeft het vermogen om alles te veranderen wat we zien, kennen, weten en beleven.
Wie ben ik? Waar ben ik? Wat doe ik hier? Wie was ik voor de wereld mij vertelde wat te doen en wie te zijn? Hoe maak je een denkbeeld tot werkelijkheid? Hoe kan de Goddelijke kracht in ons de wereld buiten ons vergeestelijken? Hoe raak je verlost van de diepgewortelde angst-implantaten in het onderbewuste? Hoe raak je uit de zielengevangenis en verlaat je de reïncarnatie-loop? Hoe doorzie je de holografische 3D simulatie waarin we verleid werden/worden en ontdek je (opnieuw) de Bron van Zijn en het Oorspronkelijke Veld? Hoe kun je de diepgaande manipulatie van het menselijk bewustzijn, het genencomplex en het DNA ongedaan maken? Hoe kun je het aanbrekende tijdperk van transhumanisme, robotisering, nanobot infiltratie en virtuele realiteit ontstijgen/loslaten? Kun je immuun worden voor de massa hypnose, de sociale programmering, de valse informatie overal, het eeuwenoude 'human management' systeem? Wat als je beseft dat alles wat je leest, hoort, leert of gelooft gewoonweg fout is (of in ieder geval corrupt en vervalst)? Wordt het voor jou 5D (het échte veld van eenheid, vrijheid en liefde) of 5G (het surrogaatveld van cyborgs, slavernij en controle)?

Het zijn deze antwoorden die de Mens zich gaat herinneren en die het einde van afscheiding en beperking inluiden.
En alles begint vreemd genoeg met... een ruimte van liefde op een familiedomein in een dorp vol vrienden.

Welkom op Heaven On Mother Earth! Laten we dansen om dit te vieren.

Wie stil kan blijven zitten als er Fela Kuti muziek speelt, ligt mogelijks in coma.

Ik word hier zoooo blij van.

Als je een schip wil bouwen,
breng dan geen mensen bij elkaar om hout aan te slepen, verdeel het werk niet voor hen, geef geen orders.
Nee, leer hen te verlangen naar de onmetelijke uitgestrektheid van de zee.
(Antoine de Saint- Exupèry)