Maak geen plannen. Laat je leiden. Leef vanuit het moment.
Maak je geen zorgen. Alles is perfect.
Geniet. Speel. Dans.
Mijn reisroute en bestemmingen had ik vooraf ongeveer gepland, maar steeds meer volg ik nu allerlei (duidelijke) signalen en mijn eigen intuïtie en innerlijke leiding. Zo komt het dat ik nu op weg ben naar de basiliek van Vézelay die gewijd is aan Maria Magdalena. De plaats ligt zo’n 200 km naar het Westen, wat danig afwijkt van de weg naar mijn uiteindelijke bestemming: de Pyreneeën. Maar, ik heb alle tijd (wat een luxe !), het is een ideale dag om te rijden en de Franse binnenwegen zijn verlaten en bieden prachtige panorama’s. De basiliek ligt hoog op een berg midden het middeleeuwse dorpje Vézelay en heeft een bewogen geschiedenis. Plunderingen, verwoesting, een brand in de kerk waarbij 1200 mensen omkwamen. Omdat haar relikwieën in de basiliek bewaard werden ontstond hier in de twaalfde eeuw een Maria Magdalena verering en werd Vézelay een waar pelgrims- en bedevaartsoord. Maar het Vaticaan, een bastion van wereldvreemde mannen die al 2000 jaar het vrouwelijke onderdrukken en vernietigen, besloot tot de uitroeiing van alle afwijkende overtuigingen (Heksen, Katharen, Tempeliers, Gnostici…) en gaf wellicht opdracht tot de verbranding van de 1200 pelgrims. Het ware verhaal van Maria Magdalena mocht niet bekend worden en voor velen bleef zij (slechts) een zondige prostituee. Maar ondertussen kennen we de ware toedracht en ook de Katharen kenden het ware verhaal. Maria Magdalena was de partner van Jezus en samen hadden ze 2 kinderen. Zij was een hoge ingewijde opgeleid in de mystieke school der Essenen. Zij was de dertiende en belangrijkste apostel en vertegenwoordigde de seksuele inwijdingsweg, de verbinding tussen liefde en lust. Als belichaming van het Goddelijk vrouwelijke was zij een bedreiging voor de kerkelijke machtsinstituten, die de vrouw als minderwaardig en seksualiteit des duivels beschouwden. Tijdens de Christenvervolgingen, na de kruisdood van Jezus, vluchtte zij met haar kinderen naar Frankrijk. En het verhaal gaat dat de Europese vorstenhuizen rechtstreekse afstammelingen zijn van Sarah, dochter van Jezus en Maria Magdalena.
Er zijn niet al te veel toeristen terwijl ik de steile klim naar de basiliek wandel. Kerken bezitten meestal een bijzondere energie omdat ze gebouwd werden op krachtplaatsen, energiepunten op het lichaam van moeder Aarde. Binnen de basiliek voel ik me rustig en sereen worden. Maar als ik de kleine crypte binnenga, waar de relikwieën bewaard worden, en even stil wordt en afstemming maak, raak ik diep geraakt en voel Haar aanwezigheid. Het is een heel bijzonder en intens moment en ook reden waarom ik hier moest zijn. Haar boodschap gaat recht naar mijn hart. Ik raak maar niet weg uit de crypte en blijf lange tijd in dankbaarheid zitten. Tenslotte ga ik terug de basiliek in waar op dat moment een koor één van mijn favoriete Requiems aan het repeteren is. En dan weerklinkt in de imposante kerkhal een schitterend gezongen versie van Gabriel Fauré’s ‘In Paradisium’. Tranen rollen over mijn wangen en sprakeloos ben ik even in het paradijs.
Dan, langzaam, als luchtbellen uit diepe meren, komen woorden in mijn hart: ik dank God voor dit leven, voor alle geschenken, voor mijn bestaan, en bovenal voor de liefde. Dank U. Dank U. Dank U.
En nu dieper naar het zuiden, maar geniet eerst nog even van een stukje uit het Requiem van Fauré.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten